Psalmet 74
1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?
Maschil of Asaph. O God, why hast thou cast [us] off for ever? Why doth thine anger smoke against the sheep of thy pasture?
2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.
Remember thy congregation, which thou hast gotten of old, Which thou hast redeemed to be the tribe of thine inheritance; [And] mount Zion, wherein thou hast dwelt.
3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.
Lift up thy feet unto the perpetual ruins, All the evil that the enemy hath done in the sanctuary.
4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.
Thine adversaries have roared in the midst of thine assembly; They have set up their ensigns for signs.
5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.
They seemed as men that lifted up Axes upon a thicket of trees.
6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.
And now all the carved work thereof They break down with hatchet and hammers.
7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.
They have set thy sanctuary on fire; They have profaned the dwelling-place of thy name [by casting it] to the ground.
8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.
They said in their heart, Let us make havoc of them altogether: They have burned up all the synagogues of God in the land.
9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.
We see not our signs: There is no more any prophet; Neither is there among us any that knoweth how long.
10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?
How long, O God, shall the adversary reproach? Shall the enemy blaspheme thy name for ever?
11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.
Why drawest thou back thy hand, even thy right hand? [Pluck it] out of thy bosom [and] consume [them].
12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.
Yet God is my King of old, Working salvation in the midst of the earth.
13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.
Thou didst divide the sea by thy strength: Thou brakest the heads of the sea-monsters in the waters.
14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.
Thou brakest the heads of leviathan in pieces; Thou gavest him to be food to the people inhabiting the wilderness.
15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.
Thou didst cleave fountain and flood: Thou driedst up mighty rivers.
16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.
The day is thine, the night also is thine: Thou hast prepared the light and the sun.
17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.
Thou hast set all the borders of the earth: Thou hast made summer and winter.
18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.
Remember this, that the enemy hath reproached, O Jehovah, And that a foolish people hath blasphemed thy name.
19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.
Oh deliver not the soul of thy turtle-dove unto the wild beast: Forget not the life of thy poor for ever.
20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.
Have respect unto the covenant; For the dark places of the earth are full of the habitations of violence.
21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.
Oh let not the oppressed return ashamed: Let the poor and needy praise thy name.
22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.
Arise, O God, plead thine own cause: Remember how the foolish man reproacheth thee all the day.
23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.
Forget not the voice of thine adversaries: The tumult of those that rise up against thee ascendeth continually.
