Psalmet 74
1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?
O God, why have thou cast off forever? Why does thine anger smoke against the sheep of thy pasture?
2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.
Remember thy congregation, which thou have gotten of old, which thou have redeemed to be the tribe of thine inheritance, and mount Zion, at which thou have dwelt.
3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.
Lift up thy feet to the perpetual ruins, all the evil that the enemy has done in the sanctuary.
4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.
Thine adversaries have roared in the midst of thine assembly. They have set up their ensigns for signs.
5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.
They seemed as men who lifted up axes upon a thicket of trees.
6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.
And now they break down all the carved work of it with hatchet and hammers.
7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.
They have set thy sanctuary on fire. They have profaned the dwelling-place of thy name to the ground.
8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.
They said in their heart, Let us make havoc of them altogether. They have burned up all the meeting-places of God in the land.
9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.
We do not see our signs. There is no more any prophet, nor is there among us he who knows how long.
10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?
How long, O God, shall the adversary reproach? Shall the enemy blaspheme thy name forever?
11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.
Why do thou draw back thy hand, even thy right hand? Remove it from the midst of thy bosom.
12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.
Yet God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.
13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.
Thou divided the sea by thy strength. Thou break the heads of the sea-monsters in the waters.
14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.
Thou break the heads of leviathan in pieces. Thou gave him to be food to the people inhabiting the wilderness.
15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.
Thou split fountain and flood. Thou dried up mighty rivers.
16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.
The day is thine; the night is also thine. Thou have prepared the light and the sun.
17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.
Thou have set all the borders of the earth. Thou have made summer and winter.
18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.
Remember this, that the enemy has reproached, O Jehovah, and that a foolish people has blasphemed thy name.
19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.
O deliver not the soul of thy turtle-dove to the wild beast. Forget not the life of thy poor forever.
20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.
Have respect to the covenant, for the dark places of the earth are full of the habitations of violence.
21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.
O let not he who is oppressed return ashamed. Let a poor and needy man praise thy name.
22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.
Arise, O God, plead thine own cause. Remember how the foolish man reproaches thee all the day.
23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.
Forget not the voice of thine adversaries. The tumult of those who rise up against thee ascends continually.
