Psalmet 74

1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

Poučna pjesma. Asafova. Zašto si, Bože, posve zabacio, zašto kiptiš gnjevom na ovce paše svoje?

2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

Sjeti se zajednice koju si davno stekao, plÓemena koje namače kao svoju baštinu i brda Siona gdje si Šator svoj udario!

3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

Korakni k ruševinama vječnim - sve je u Svetištu razorio neprijatelj.

4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

Protivnici tvoji vikahu posred skupštine tvoje, znakove svoje postaviše k'o pobjedne znakove.

5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

Bijahu kao oni koji mašu sjekirom po guštari,

6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

sjekirom i maljem vrata mu razbijali.

7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

Ognju predadoše Svetište tvoje, do zemlje oskvrnuše Prebivalište tvoga imena.

8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

Rekoše u srcu: “Istrijebimo ih zajedno; spalite sva svetišta Božja na zemlji!”

9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

Ne vidimo znakova svojih, proroka više nema, i nitko među nama ne zna dokle ...

10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

Dokle će se još, o Bože, dušmanin rugati? Hoće li protivnik dovijeka prezirati ime tvoje?

11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

Zašto povlačiš ruku, zašto u krilu sakrivaš desnicu svoju?

12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

No Bog je moj kralj od davnine, on koji posred zemlje spasava!

13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

Ti svojom silom rasječe more, smrska glave nakazama u vodi.

14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

Ti si Levijatanu glave zdrobio, dao ga za hranu nemanima morskim.

15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

Ti si dao da provre izvor i bujica, ti si presušio rijeke nepresušne.

16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

Tvoj je dan i noć je tvoja, ti učvrsti mjesec i sunce;

17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

ti sazda sve granice zemlji, ti stvori ljeto i zimu.

18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

Spomeni se ovoga: dušmanin ti se rugaše, Jahve, i bezumni narod pogrdi ime tvoje.

19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

Ne predaj jastrebu život grlice svoje, i život svojih siromaha ne zaboravi zauvijek!

20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

Pogledaj na Savez svoj, jer svi su zakuci zemlje puni tmina i nasilja.

21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

Ne daj da jadnik otiđe postiđen: neka siromah i ubog hvale ime tvoje!

22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

Ustani, Bože, zauzmi se za svoju parnicu, spomeni se pogrde koju ti bezumnik svaki dan nanosi.

23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.

Ne zaboravi vike neprijatelja svojih: buka buntovnika još se diže k tebi!