Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Псалом Аса́фів.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

А я, — мало не послизну́лися но́ги мої, мало не посковзну́лися сто́пи мої,

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

бо лихим я зави́дував, бачивши спо́кій безбожних, —

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

бо не мають стражда́ння до смерти своєї, і здорове їхнє тіло,

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

на лю́дській роботі нема їх, і ра́зом із іншими лю́дьми не зазнаю́ть вони вда́рів.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Тому́ то пиха їхню шию оздо́блює, зодяга́є їх ша́та наси́лля,

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

вилазять їм очі від жи́ру, бажа́ння їхнього серця збули́ся,

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

сміються й злосли́во говорять про у́тиск, говорять бундю́чно:

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

свої уста до неба підно́сять, — а їхній язик по землі походжа́є!

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Тому́ то туди Його люди зверта́ються, і щедро беруть собі воду

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

та й кажуть: „Хіба́ Бог те знає, і чи має Всеви́шній відо́мість,

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

як он ті безбожні й безпечні на світі збільши́ли бага́тство своє?“

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Направду, нада́рмо очи́стив я серце своє, і в неви́нності вимив ру́ки свої,

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

і ввесь день я побитий, і щора́нку пока́раний.

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Коли б я сказав: „Буду так говори́ть, як вони“, то спроневі́рився б я поколі́нню синів Твоїх.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

І розду́мував я, щоб пізна́ти оте, — та трудне́ воно в о́чах моїх,

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

аж прийшов я в Божу святиню, — і кінець їхній побачив:

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

направду, — Ти їх на слизько́му поставив, на спусто́шення кинув Ти їх!

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Як вони в одній хвилі спусто́шені, згинули, пощеза́ли від стра́хів!

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Немов сном по обу́дженні, Господи, о́бразом їхнім пого́рдиш, мов сном по обу́дженні!

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Бо болить моє серце, і в нутрі́ моїм коле,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

а я немов бидло й не знаю, — я перед Тобою худо́бою став!

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Та я за́вжди з Тобою, — Ти де́ржиш мене за правицю,

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Ти Своєю порадою во́диш мене, і пото́му до слави Ти ві́зьмеш мене!

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Хто є мені на небеса́х, окрім Тебе? А я при Тобі на землі не бажаю нічо́го!

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Гине тіло моє й моє серце, та Бог — скеля серця мого й моя доля навіки,

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

бо погинуть ось ті, хто боку́є від Тебе, пони́щиш Ти кожного, хто відсту́пить від Тебе!

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

А я, — бли́зькість Бога для мене добро́, — на Владику, на Господа свою певність складаю, щоб звіща́ти про всі Твої чи́ни!