Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Та добар је Бог Израиљу, онима који су чиста срца.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

А ноге моје умало не зађоше, умало не попузнуше стопала моја,

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Јер се расрдих на безумнике видећи како безбожници добро живе.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Јер не знају за невољу до саме смрти, и тело је њихово претило.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

На пословима човечијим нема их, и не муче се с другим људима.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Тога ради опточени су охолоћу као огрлицом, и обучени у обест као у стајаће рухо.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Од дебљине избуљено им је око, срце пуно клапе.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Подсмевају се, пакосно говоре о насиљу, охоло говоре.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

Уста своја дижу у небо, и земљу пролази језик њихов.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

И зато се онамо навраћају неки из народа његовог, и пију воду из пуног извора.

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

И говоре: Како ће разабрати Бог? Зар Вишњи зна?

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Па ето, ови безбожници срећни на свету умножавају богатство.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Зар, дакле, узалуд чистим срце своје, и умивам безазленошћу руке своје,

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

Допадам рана сваки дан, и муке свако јутро?

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Кад бих казао: Говорићу као и они, изневерио бих род синова Твојих.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

И тако стадох размишљати да бих ово разумео; али то беше тешко у очима мојим.

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

Док најпосле не уђох у светињу Божију, и дознах крај њихов.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Та на клизавом месту поставио си их, и бацаш их у пропаст!

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Како зачас пропадају, гину, нестаје их од ненадне страхоте!

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Као сан, кад се човек пробуди, тако пробудивши их, Господе, у ништа обраћаш утвару њихову.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Кад кипљаше срце моје и растрзах се у себи,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

Тада бејах незналица и не разумевах; као живинче бијах пред Тобом.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Али сам свагда код Тебе, Ти ме држиш за десну руку.

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

По својој вољи водиш ме, и после ћеш ме одвести у славу.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Кога имам на небу? И с Тобом ништа нећу на земљи.

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Чезне за Тобом тело моје и срце моје; Бог је град срца мог и део мој довека.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Јер ево који одступише од Тебе, гину; Ти истребљаваш сваког који чини прељубу остављајући Тебе.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

А мени је добро бити близу Бога. На Господа полажем надање своје, и казиваћу сва чудеса Твоја.