Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Ta dobar je Bog Izrailju, onima koji su èista srca.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

A noge moje umalo ne zaðoše, umalo ne popuznuše stopala moja,

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Jer se rasrdih na bezumnike videæi kako bezbožnici dobro žive.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Jer ne znaju za nevolju do same smrti, i tijelo je njihovo pretilo.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

Na poslovima èovjeèijim nema ih, i ne muèe se s drugim ljudima.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Toga radi optoèeni su ohološæu kao ogrlicom, i obuèeni u obijest kao u stajaæe ruho.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Od debljine izbuljeno im je oko, srce puno klape.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Potsmijevaju se, pakosno govore o nasilju, oholo govore.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

Usta svoja dižu u nebo, i zemlju prolazi jezik njihov.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

I zato se onamo navraæaju neki iz naroda njegova, i piju vodu iz puna izvora.

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

I govore: kako æe razabrati Bog? zar višnji zna?

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Pa eto, ovi bezbožnici sreæni na svijetu umnožavaju bogatstvo.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Zar dakle uzalud èistim srce svoje, i umivam bezazlenošæu ruke svoje,

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

Dopadam rana svaki dan, i muke svako jutro?

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Kad bih kazao: govoriæu kao i oni, iznevjerio bih rod sinova tvojih.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

I tako stadoh razmišljati da bih ovo razumio; ali to bješe teško u oèima mojima.

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

Dok najposlije uðoh u svetinju Božiju, i doznah kraj njihov.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Ta na klizavom mjestu postavio si ih, i bacaš ih u propast!

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Kako zaèas propadaju, ginu, nestaje ih od nenadne strahote!

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Kao san, kad se èovjek probudi, tako probudivši ih, Gospode, u ništa obraæaš utvaru njihovu.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Kad kipljaše srce moje i rastrzah se u sebi,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

Tada bijah neznalica i ne razumijevah; kao živinèe bijah pred tobom.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Ali sam svagda kod tebe, ti me držiš za desnu ruku.

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Po svojoj volji vodiš me, i poslije æeš me odvesti u slavu.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Koga imam na nebu? i s tobom nièega neæu na zemlji.

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Èezne za tobom tijelo moje i srce moje; Bog je grad srca mojega i dio moj dovijeka.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Jer evo koji otstupiše od tebe, ginu; ti istrebljavaš svakoga koji èini preljubu ostavljajuæi tebe.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

A meni je dobro biti blizu Boga. Na Gospoda polažem nadanje svoje, i kazivaæu sva èudesa tvoja.