Psalmet 73
1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.
Psalmus Asaph. Quam bonus Israël Deus, his qui recto sunt corde!
2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.
Mei autem pene moti sunt pedes, pene effusi sunt gressus mei:
3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.
quia zelavi super iniquos, pacem peccatorum videns.
4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.
Quia non est respectus morti eorum, et firmamentum in plaga eorum.
5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.
In labore hominum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur.
6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.
Ideo tenuit eos superbia; operti sunt iniquitate et impietate sua.
7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.
Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum; transierunt in affectum cordis.
8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.
Cogitaverunt et locuti sunt nequitiam; iniquitatem in excelso locuti sunt.
9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.
Posuerunt in cælum os suum, et lingua eorum transivit in terra.
10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,
Ideo convertetur populus meus hic, et dies pleni invenientur in eis.
11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.
Et dixerunt: Quomodo scit Deus, et si est scientia in excelso?
12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.
Ecce ipsi peccatores, et abundantes in sæculo obtinuerunt divitias.
13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.
Et dixi: Ergo sine causa justificavi cor meum, et lavi inter innocentes manus meas,
14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.
et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis.
15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.
Si dicebam: Narrabo sic; ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.
16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.
Existimabam ut cognoscerem hoc; labor est ante me:
17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.
donec intrem in sanctuarium Dei, et intelligam in novissimis eorum.
18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.
Verumtamen propter dolos posuisti eis; dejecisti eos dum allevarentur.
19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!
Quomodo facti sunt in desolationem? subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam.
20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.
Velut somnium surgentium, Domine, in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.
21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,
Quia inflammatum est cor meum, et renes mei commutati sunt;
22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.
et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi:
23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.
ut jumentum factus sum apud te, et ego semper tecum.
24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.
Tenuisti manum dexteram meam, et in voluntate tua deduxisti me, et cum gloria suscepisti me.
25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.
Quid enim mihi est in cælo? et a te quid volui super terram?
26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.
Defecit caro mea et cor meum; Deus cordis mei, et pars mea, Deus in æternum.
27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.
Quia ecce qui elongant se a te peribunt; perdidisti omnes qui fornicantur abs te.
28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.
Mihi autem adhærere Deo bonum est; ponere in Domino Deo spem meam: ut annuntiem omnes prædicationes tuas in portis filiæ Sion.
