Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Salmo di Asaf. Certo, Iddio è buono verso Israele, verso quelli che son puri di cuore.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Ma, quant’è a me, quasi inciamparono i miei piedi; poco mancò che i miei passi non sdrucciolassero.

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Poiché io portavo invidia agli orgogliosi, vedendo la prosperità degli empi.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Poiché per loro non vi son dolori, il loro corpo è sano e pingue.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

Non sono travagliati come gli altri mortali, né son colpiti come gli altri uomini.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Perciò la superbia li cinge a guisa di collana, la violenza li cuopre a guisa di vestito.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Dal loro cuore insensibile esce l’iniquità; le immaginazioni del cuor loro traboccano.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Sbeffeggiano e malvagiamente ragionan d’opprimere; parlano altezzosamente.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

Metton la loro bocca nel cielo, e la loro lingua passeggia per la terra.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Perciò il popolo si volge dalla loro parte, e beve copiosamente alla loro sorgente,

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

e dice: Com’è possibile che Dio sappia ogni cosa, che vi sia conoscenza nell’Altissimo?

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Ecco, costoro sono empi: eppure, tranquilli sempre, essi accrescono i loro averi.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Invano dunque ho purificato il mio cuore, e ho lavato le mie mani nell’innocenza!

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

Poiché son percosso ogni giorno, e il mio castigo si rinnova ogni mattina.

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Se avessi detto: Parlerò a quel modo, ecco, sarei stato infedele alla schiatta de’ tuoi figliuoli.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

Ho voluto riflettere per intender questo, ma la cosa mi è parsa molto ardua,

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

finché non sono entrato nel santuario di Dio, e non ho considerata la fine di costoro.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Certo, tu li metti in luoghi sdrucciolevoli, tu li fai cadere in rovina.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Come sono stati distrutti in un momento, portati via, consumati per casi spaventevoli!

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Come avviene d’un sogno quand’uno si sveglia, così tu, o Signore, quando ti desterai, sprezzerai la loro vana apparenza.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Quando il mio cuore s’inacerbiva ed io mi sentivo trafitto internamente,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

ero insensato e senza conoscimento; io ero verso di te come una bestia.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Ma pure, io resto del continuo con te; tu m’hai preso per la man destra;

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

tu mi condurrai col tuo consiglio, e poi mi riceverai in gloria.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Chi ho io in cielo fuori di te? E sulla terra non desidero che te.

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

La mia carne e il mio cuore posson venir meno, ma Dio è la ròcca del mio cuore e la mia parte in eterno.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Poiché, ecco, quelli che s’allontanan da te periranno; tu distruggi chiunque, fornicando, ti abbandona.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Ma quanto a me, il mio bene è d’accostarmi a Dio; io ho fatto del Signore, dell’Eterno, il mio rifugio, per raccontare, o Dio, tutte le opere tue.