< Psalmet 73 >

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.
Aszáf zsoltára. Bizony jó Izráelhez az Isten, azokhoz, a kik tiszta szívűek.
2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.
De én?! Már-már meghanyatlottak lábaim; és kis híjja, hogy lépteim el nem iszamodtak.
3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.
Mert irígykedtem a kevélyekre, látván a gonoszok jó szerencséjét.
4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.
Mert halálukig nincsenek kínjaik, és az ő erejök állandó.
5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.
A halandók nyomorúságában nincs részök, és az emberekkel nem ostoroztatnak.
6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.
Ezért nyakuknak ékessége kevélység, ruha gyanánt erőszak borítja őket.
7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.
A kövérség miatt kinn ülnek az ő szemeik, elméjök gondolatjai csaponganak.
8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.
Gúnyolódnak és gonoszságot szólnak; elnyomásról beszélnek fennhéjázással.
9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.
Az égre tátogatják szájokat, és nyelvök eljárja a földet.
10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,
Azért fordul az ő népe ide, hogy tele pohár vizet szürcsölnek;
11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.
És mondják: Mint tudhatná ezt az Isten, s van-é a Magasságosban értelem?
12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.
Ímé, ezek gonoszok, és örök biztonságban vagyont gyűjtenek!
13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.
Bizony hiába tartottam én tisztán szívemet, és mostam ártatlanságban kezeimet;
14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.
Mert nyomorgattatom minden napon, és ostoroztatom minden reggel!
15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.
Ha azt mondom: Ilyen módon szólok: Ímé, a te fiaid nemzedékét árulom el.
16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.
Gondolkodom, hogy ezt megérthessem; de nehéz dolog ez szemeimben.
17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.
Mígnem bemenék az Isten szent helyébe: megértém azoknak sorsát.
18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.
Bizony síkos földön helyezted el őket; pusztaságokra vetetted ki őket.
19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!
Mind elpusztulnak egy szempillantásban! Elvesznek, elenyésznek a rettegéstől.
20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.
Mint álmot, ha felserkenünk: te Uram, ha felserkensz, úgy veted meg képöket.
21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,
Hogyha keseregne szívem, és háborognának veséim:
22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.
Akkor balgatag és tudatlan volnék én, oktalan állat volnék te irántad.
23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.
De én mindenkor veled vagyok, te fogod az én jobb kezemet.
24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.
Tanácsoddal igazgatsz engem, és azután dicsőségbe fogadsz be engem.
25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.
Kicsodám van az egekben? Náladnál egyébben nem gyönyörködöm e földön!
26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.
Ha elfogyatkozik is testem és szívem: szívemnek kősziklája és az én örökségem te vagy, oh Isten, mindörökké!
27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.
Mert ímé, a kik eltávoznak tőled, elvesznek; mind kiirtod azokat, a kik elhajolnak tőled.
28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.
De én? Isten közelsége oly igen jó nékem. Az Úr Istenben vetem reménységemet, hogy hirdessem minden te cselekedetedet.

< Psalmet 73 >