Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Ein Psalm Asaphs. Ja, gütig ist Gott gegen Israel, gegen die, die reines Herzens sind.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Meine Füße aber hätten beinahe gestrauchelt; nichts fehlte, so wären meine Tritte ausgeglitten.

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Denn ich ereiferte mich wegen der Übermütigen, wenn ich sah, daß es den Gottlosen so wohl ging.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Denn sie leiden keine Schmerzen, kräftig und wohlgenährt ist ihr Leib.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

Sie geraten nicht in Unglück, wie andere Leute, und werden nicht wie andere Menschen geplagt.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Darum ist Hochmut ihr Halsgeschmeide, Gewaltthat umhüllt sie als Gewand.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Aus der Verfettung stammt ihre Verschuldung, wallen die Gebilde ihres Herzens über.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Sie höhnen und reden in Bosheit, reden Bedrückung von oben herab.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

In den Himmel erheben sie ihr Maul, während sich ihre Zunge auf Erden ergeht.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Darum wendet sich sein Volk hierher, und Wasser in Fülle wird von ihnen geschlürft.

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

Sie sprechen: “Wie weiß es Gott, und wie gäbe es ein Wissen darum beim Höchsten?”

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Ja, so sind die Gottlosen und in steter Ruhe häufen sie Reichtum an.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

War es denn ganz umsonst, daß ich mein Herz rein erhielt und in Unschuld meine Hände wusch -

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

und ward doch immerfort geplagt, und alle Morgen war meine Züchtigung da?

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Wenn ich dächte: Solches will ich verkündigen, so hätte ich das Geschlecht deiner Kinder verleugnet!

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

Da sann ich nach, um es zu begreifen, aber ein Elend war es in meinen Augen,

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

bis ich in Gottes Heiligtümer eindrang, acht hatte auf ihr Ende.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Ja, auf schlüpfrigen Boden stellst du sie, stürzest sie in Trümmer.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Wie sind sie im Nu zur Wüste geworden, haben ein Ende genommen, sind durch Schrecknisse dahin!

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Gleich einem Traume nach dem Erwachen, so verschmähst du, Herr, wenn du wach wirst, ihr Bild.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Als mein Herz verbittert war, und es mich in den Nieren stach,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

da war ich unvernünftig und wußte nichts, war dir gegenüber wie ein Vieh.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Aber ich bleibe stets bei dir; du hältst mich bei meiner rechten Hand.

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Nach deinem Ratschlusse wirst du mich leiten und mich darnach zu Ehren annehmen.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Wen habe ich im Himmel? und außer dir begehre ich nichts auf Erden.

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Wäre gleich mein Fleisch und mein Herz dahingeschwunden - Gott ist immerdar meines Herzens Fels und mein Teil!

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Denn fürwahr, die sich von dir fern halten, kommen um; du vertilgst einen jeden, der dir treulos wird.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Mir aber ist die Nähe Gottes köstlich; in den Herrn Jahwe habe ich meine Zuflucht gesetzt, um von allen deinen Werken zu erzählen.