Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Ein Lied, von Asaph. - Gewiß! Das höchste Gut für Israel ist Gott, für die, die reinen Herzens sind.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Ich wäre fast mit meinem Fuß gestrauchelt; fast hätte einen Fehltritt ich getan.

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Denn ich beneidete die Übermütigen und gaffte bei der Frevler Wohlergehen.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Denn ihre Sklaven brauchen keine Fesseln, und kerngesund ist ihr Gesinde.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

Sie teilen nicht der Menschen Leid und werden nicht wie andere geplagt.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Drum ist ihr Halsgeschmeide Übermut; Gewalttat heißt das Kleid, das sie umhüllt.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Ihr Auge quillt aus Fett hervor; ausschweifend sind des Herzens Süchte.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Sie reden boshaft, voller Hohn, und drohen mit Gewalt von oben her.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

Mit ihrem Munde tasten sie den Himmel an, und ihre Zunge herrscht durchs ganze Land-

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

"Fürwahr! Dahin hat er sein Volk gebracht, daß sie nicht Wasser zur Genüge fanden."

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

Sie sprechen: "Ach, wie weiß denn Gott? Gibt's denn ein Wissen bei dem Höchsten?"

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Ja, diese sind so frevelhaft und glücklich in der Welt, vermehren sie ihr Hab und Gut.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

So hielt ich denn vergeblich rein mein Herz und wusch in Unschuld meine Hände?

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

Den ganzen Tag bin ich geplagt, und meine Züchtigung ist jeden Morgen da.

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Nähm ich mir aber vor, also zu sprechen: "So geht es dem Geschlechte Deiner Kinder", so wär's von mir vermessen.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

Wenn ich's nachsinnend will verstehen, da wird's in meinen Augen erst ein Jammer,

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

bis ich in Gottes heilige Pläne dringe. Da erst begreife ich ihr Ziel:

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Du stellst sie auf gar schlüpferigen Boden, daß Du sie ins Verderben stürzest.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Wie plötzlich gehen sie zugrunde! Wie schrecklich werden sie dahingerafft, vertilgt!

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Wie beim Erwachen einen Traum der Wachende verachtet, so tust Du's, Herr, mit ihrem Schatten.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Wenn voll von Bitternis das Herz mir wäre, und schnitte durch die Nieren mir der Schmerz,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

dann wäre ich ein Tier, ganz unverständig, ein unvernünftig Tier vor Dir.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Doch immer bleibe ich Dir treu, wenn Du mich bei der Rechten fassest

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

und leitest mich nach Deinem Rat und nimmst zuletzt mich noch zu Besserm mit.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Wen habe ich im Himmel? Und wenn ich Dich besitze, brauche ich auf dieser Welt nichts mehr.

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Vergeht mein Fleisch, mein Herz, so bleibt doch meines Herzens Hort, mein Anteil Gott in Ewigkeit.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Wer sich von Dir entfernt, kommt um. Jedweden tilgst Du, der Dir Treue kündigt.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Für mich ist's Seligkeit, mich Gott zu nahen. Ich setze meine Hoffnung auf den Herrn, den Herrn, daß ich verkünden kann, was immer Du verheißen hast.