Psalmet 73
1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.
Psaume d’Asaph. Oui, Dieu est bon pour Israël, Pour ceux qui ont le cœur pur.
2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.
Toutefois, mon pied allait fléchir, Mes pas étaient sur le point de glisser;
3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.
Car je portais envie aux insensés, En voyant le bonheur des méchants.
4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.
Rien ne les tourmente jusqu’à leur mort, Et leur corps est chargé d’embonpoint;
5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.
Ils n’ont aucune part aux souffrances humaines, Ils ne sont point frappés comme le reste des hommes.
6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.
Aussi l’orgueil leur sert de collier, La violence est le vêtement qui les enveloppe;
7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.
L’iniquité sort de leurs entrailles, Les pensées de leur cœur se font jour.
8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.
Ils raillent, et parlent méchamment d’opprimer; Ils profèrent des discours hautains,
9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.
Ils élèvent leur bouche jusqu’aux cieux, Et leur langue se promène sur la terre.
10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,
Voilà pourquoi son peuple se tourne de leur côté, Il avale l’eau abondamment,
11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.
Et il dit: Comment Dieu saurait-il, Comment le Très-Haut connaîtrait-il?
12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.
Ainsi sont les méchants: Toujours heureux, ils accroissent leurs richesses.
13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.
C’est donc en vain que j’ai purifié mon cœur, Et que j’ai lavé mes mains dans l’innocence:
14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.
Chaque jour je suis frappé, Tous les matins mon châtiment est là.
15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.
Si je disais: Je veux parler comme eux, Voici, je trahirais la race de tes enfants.
16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.
Quand j’ai réfléchi là-dessus pour m’éclairer, La difficulté fut grande à mes yeux,
17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.
Jusqu’à ce que j’eusse pénétré dans les sanctuaires de Dieu, Et que j’eusse pris garde au sort final des méchants.
18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.
Oui, tu les places sur des voies glissantes, Tu les fais tomber et les mets en ruines.
19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!
Eh quoi! En un instant les voilà détruits! Ils sont enlevés, anéantis par une fin soudaine!
20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.
Comme un songe au réveil, Seigneur, à ton réveil, tu repousses leur image.
21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,
Lorsque mon cœur s’aigrissait, Et que je me sentais percé dans les entrailles,
22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.
J’étais stupide et sans intelligence, J’étais à ton égard comme les bêtes.
23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.
Cependant je suis toujours avec toi, Tu m’as saisi la main droite;
24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.
Tu me conduiras par ton conseil, Puis tu me recevras dans la gloire.
25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.
Quel autre ai-je au ciel que toi! Et sur la terre je ne prends plaisir qu’en toi.
26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.
Ma chair et mon cœur peuvent se consumer: Dieu sera toujours le rocher de mon cœur et mon partage.
27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.
Car voici, ceux qui s’éloignent de toi périssent; Tu anéantis tous ceux qui te sont infidèles.
28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.
Pour moi, m’approcher de Dieu, c’est mon bien: Je place mon refuge dans le Seigneur, l’Éternel, Afin de raconter toutes tes œuvres.
