Psalmet 73
1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.
A Melody of Asaph. Nothing but good, is God, Unto Israel, Unto the pure in heart.
2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.
But, as for me, —My feet had, almost stumbled, My steps had, well-nigh slipped;
3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.
For I was envious of the boasters, At the prosperity of the lawless, used I to look.
4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.
For they have no pangs in their death, And vigorous is their body;
5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.
Of the toil of weak mortals, have they none, Nor, with the sons of earth, are they hard smitten.
6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.
For this cause, doth arrogance deck them as a neck-chain, And a garment of wrong is their attire;
7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.
Their iniquity, hath proceeded from fatness, They have surpassed the imaginations of the heart;
8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.
They mock, and wickedly command oppression, From on high, they command;
9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.
They have set, in the heavens, their mouth, And, their tongue, marcheth through the earth.
10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,
Therefore must his people return thither, And, the waters of abundance, are drained by them;
11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.
And they say—How doth GOD know? And is there knowledge in the Most High?
12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.
Lo! these, are the lawless, Who are secure for an age, They have attained unto wealth.
13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.
Altogether in vain, Have I cleansed my heart, And bathed in pureness, my hands;
14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.
And yet been smitten all the day, And been rebuked morning by morning!
15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.
If I had thought, I will relate it thus, Lo! the circle of thy sons, had I betrayed.
16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.
When I reasoned, that I might understand this, A vexation, it was in mine eyes:
17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.
Until I could enter the holy places of God, —Could give heed to their hereafter: —
18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.
Surely, in slippery places, dost thou set them, —Thou hast suffered them to fall into places of danger.
19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!
How have they become desolate, as in a moment! They have ceased—come to an end, by reason of calamities.
20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.
As the dream of him that waketh, O my Lord! when rousing thyself up, their shadowy being, wilt thou despise.
21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,
But my heart had grown embittered, And, in my reins, had I received wounds;
22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.
But, I, was brutish, and could not perceive, Like the beasts, had I become before thee.
23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.
Nevertheless, I, am continually before thee, Thou hast taken hold of my right hand;
24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.
By thy counsel, wilt thou guide me, And, afterwards, unto glory, wilt thou take me.
25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.
Whom have I in the heavens? And, compared with thee, there is nothing I desire on earth.
26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.
Failed have my flesh and my heart, The rock of my heart—and my portion, is God unto times age-abiding.
27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.
For lo! they who are far from thee, shall perish, Thou hast put an end to every one who wandered unchastely from thee.
28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.
But, as for me, the drawing near of God, is my blessedness, —I have made, of My Lord Yahweh, my refuge, —That I may recount all thy works.
