Psalmet 73
1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.
“BOOK III. A psalm of Asaph.” Truly God is good to Israel, —To those who are pure in heart.
2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.
Yet my feet almost gave way; My steps had well nigh slipped:
3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.
For I was envious of the proud, When I saw the prosperity of the wicked.
4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.
For they have no pains even to their death; Their bodies are in full health.
5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.
They have not the woes of other men, Neither are they smitten like other men.
6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.
Therefore pride encircleth their neck as a collar; Violence covereth them as a garment.
7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.
From their bosom issueth their iniquity; The designs of their hearts burst forth.
8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.
They mock, and speak of malicious oppression; Their words are haughty;
9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.
They stretch forth their mouth to the heavens, And their tongue goeth through the earth;
10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,
Therefore his people walk in their ways, And there drink from full fountains.
11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.
And they say, “How doth God know? How can there be knowledge with the Most High?”
12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.
Behold these are the ungodly! Yet they are ever prosperous; they heap up riches.
13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.
Verily I have cleansed my heart in vain; In vain have I washed my hands in innocence.
14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.
For every day have I been smitten; Every morn have I been chastened.
15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.
If I should resolve to speak like them, Surely I should be treacherous to the family of thy children.
16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.
So, when I studied to know this, It was painful to my eyes;
17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.
Until I went into the sanctuaries of God, And considered what was their end.
18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.
Behold! thou hast set them on slippery places; Thou castest them down into unseen pits.
19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!
How are they brought to desolation in a moment, And utterly consumed with sudden destruction!
20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.
As a dream when one awaketh, Thou, O Lord! when thou awakest, wilt make their vain show a derision.
21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,
When my heart was vexed And I was pierced in my reins,
22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.
Then was I stupid and without understanding; I was like one of the brutes before thee.
23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.
Yet am I ever under thy care; By my right hand thou dost hold me up.
24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.
Thou wilt guide me with thy counsel, And at last receive me in glory.
25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.
Whom have I in heaven but thee, And whom on earth do I love in comparison with thee?
26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.
Though my flesh and my heart fail, God is the strength of my heart, and my portion for ever.
27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.
For, lo! they who are far from thee perish; Thou destroyest all who estrange themselves from thee.
28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.
But it is good for me to draw near to God; I put my trust in the Lord Jehovah, That I may declare all thy works.
