Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Psalm van Asaf. Waarachtig; God is goed voor den rechtvaardige, Jahweh voor de reinen van hart!

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Toch waren haast mijn voeten gestruikeld, Mijn schreden bijna uitgegleden!

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Want ik was jaloers op de bozen, Omdat ik de voorspoed der zondaars zag;

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Voor hen toch bestaat er geen lijden, Gezond en vol kracht is hun lijf.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

Ze hebben geen zorgen als andere mensen, Worden niet als anderen geplaagd;

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Daarom hangen ze hoogmoed om als een keten, Bedekt hen geweld als een mantel.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

De misdaad puilt uit hun vet, Hun hart loopt over van slechte gedachten;

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Ze honen en lasteren, En dreigen op hoge toon met geweld.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

Ze zetten een mond op tegen de hemel, En hun tong gaat zich tegen de aarde te buiten.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Daarom lopen de dwazen achter hen aan, En slurpen begerig hun woorden op.

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

Ze zeggen: "Hoe zou God er iets van weten, De Allerhoogste er kennis van hebben?"

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Zie, zo gaat het de zondaars: Ze zijn altijd gelukkig, en hopen zich rijkdommen op!

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Heb ik dan mijn hart vergeefs in reinheid bewaard, En mijn handen in onschuld gewassen:

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

De ganse dag word ik geplaagd, Iedere morgen opnieuw geslagen!

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Dacht ik: Zo wil ik spreken! Dan brak ik de trouw van het geslacht uwer kinderen;

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

Maar als ik ging peinzen, om het te vatten, Dan bleef het een raadsel in mijn oog.

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

Totdat ik in Gods raadsbesluiten drong, En op hun einde ging letten:

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Ja, Gij hebt ze op een glibberige bodem gezet, Ze gestort in hun eigen verderf!

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Hoe zijn ze in een oogwenk vernietigd, Verdwenen, in verschrikkelijke rampen vergaan:

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Heer, als een droom, die bij het ontwaken vervliegt, Wiens beeld we bij het opstaan verachten!

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Als dus mijn hart nog verbitterd zou zijn, En mijn nieren bleven geprikkeld,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

Dan was ik een dwaas en een zot, Een stuk vee in uw oog.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Want ik blijf altijd bij U, Gij houdt mij bij de rechterhand;

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Gij leidt mij naar uw raadsbesluit, En herstelt mij in ere!

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Wat heb ik toch in de hemel; Ook op aarde verlang ik niets buiten U!

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Al bezwijken mijn vlees en mijn hart, God is voor eeuwig de Rots van mijn hart en mijn erfdeel.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Maar die U verlaten, gaan zeker te gronde, Gij vernietigt wie van U afvalt;

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Doch mij is het goed, in Gods nabijheid te blijven, En mijn vertrouwen te stellen op Jahweh, mijn Heer!