Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

(En Salme af Asaf.) Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

thi over Dårerne græmmed jeg mig, jeg så, at det gik de gudløse vel;

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Deres Brøde udgår af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om på Jorden.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

De siger: "Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?"

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Se, det er de gudløses kår, altid i Tryghed, voksende Velstand!

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

jeg plagedes Dagen igennem, blev revset på ny hver Morgen!

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Men jeg tænkte: "Taler jeg så, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt."

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

Så grundede jeg på at forstå det, møjsommeligt var det i mine Øjne,

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Du sætter dem jo på glatte Steder, i Undergang styrter du dem.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Hvor brat de dog lægges øde, går under, det ender med Rædsel!

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

De er som en Drøm, når man vågner, man vågner og regner sit Syn for intet.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Så længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

du leder mig med dit Råd og tager mig siden bort i Herlighed.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attrår jeg intet på Jorden!

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Thi de, der fjerner sig fra dig, går under, - du udsletter hver, som er dig utro.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.