Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Kun god er Gud imod Israel, imod de rene af Hjertet.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Men jeg — nær vare mine Fødder bøjede af Vejen; mine Skridt vare lige ved at glide ud.

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Thi jeg blev nidkær over Daarerne; jeg maatte se, at det gik de ugudelige vel.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Thi der findes intet Baand for dem indtil deres Død, og deres Styrke er vel ved Magt.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

De have ikke Møje som andre Folk, og de blive ikke plagede som andre Mennesker.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Derfor har Hovmod prydet dem som en Kæde, Vold skjuler dem som et Smykke.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Deres Øjne staa ud af Fedme; Hjertets Tanker faa Fremgang.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

De haane og tale i Ondskab om at øve Vold; fra det høje tale de.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

De sætte deres Mund i Himmelen, og deres Tunge farer frem paa Jorden.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Derfor vender deres Folk hid, og Vand i fulde Drag uddrikkes af dem.

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

Og de sige: Hvorledes skulde Gud vide det? og er der Kundskab hos den Højeste?

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Se, disse ere de ugudelige; dog ere de rolige til evig Tid, de forøge deres Gods.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Kun forgæves har jeg renset mit Hjerte og toet mine Hænder i Uskyldighed.

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

Og dog blev jeg plaget den ganske Dag, og min Straf var der hver Morgen.

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Dersom jeg havde sagt: Jeg vil føre saadan Tale; se, da havde jeg handlet troløst imod dine Børns Slægt.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

Og jeg tænkte efter for at forstaa det; men det var en Kval i mine Øjne,

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

indtil jeg gik ind i Guds Helligdomme og gav Agt paa deres Endeligt.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Kun paa slibrige Steder sætter du dem; du lader dem falde til at ødelægges.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Hvorledes ere de i et Øjeblik gaaede til Grunde? de ere omkomne, de have faaet Ende ved Forskrækkelserne.

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

De ere ligesom en Drøm, naar een er opvaagnet; Herre! naar du opvaagner, vil du foragte deres Billede.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Da mit Hjerte var bittert, og det stak mig i mine Nyrer,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

da var jeg ufornuftig og kunde ikke forstaa noget, jeg var som et Dyr for dig.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Men jeg vil stedse blive hos dig; du holder ved min højre Haand.

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Du leder mig efter dit Raad, og derefter optager du mig til Ære.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Hvem har jeg i Himlene? og lige med dig har jeg ikke Lyst til noget paa Jorden.

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Forsmægter mit Kød og mit Hjerte, saa er Gud mit Hjertes Klippe og min Del evindelig.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Thi se, de som holde sig langt borte fra dig, omkomme; du udrydder hver den, som ved Bolen viger af fra dig.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Men det er mig godt, at Gud er mig nær; jeg har sat mit Haab paa den Herre, Herre, at jeg kan fortælle alle dine Gerninger.