Psalmet 69

1 Shpëtomë, o Perëndi, se ujërat më kanë arritur deri në grykë.

Для дириґента хору. На спів „Лелії“. Давидів. Спаси мене, Боже, бо во́ди вже аж до душі підійшли́!

2 Jam zhytur në një batak të thellë dhe nuk gjej asnjë pikë mbështetjeje; kam arritur në ujëra të thella dhe rryma më rrëmben me vete.

Я загруз у глибокім багні́, і нема на чім стати, ввійшов я до водних глиби́н, — і мене залила́ течія́!

3 Jam lodhur duke bërtitur, gryka më është tharë; sytë e mi konsumohen në pritje të Perëndisë tim.

Я змучився в крику своїм, ви́сохло го́рло моє, очі мої затума́нились від вигляда́ння надії від Бога мого!

4 Ata që më urrejnë pa shkak janë më të shumtë se flokët e mi; janë të fuqishëm ata që duan të më shkatërrojnë dhe që janë pa të drejtë armiq të mi; jam i detyruar të kthej atë që nuk kam vjedhur.

Тих, хто мене без причини нена́видить, стало більш, як воло́сся на моїй голові, набра́лися сили мої вороги, що безви́нно мене переслідують, — чого не грабував, те вертаю!

5 O Perëndi, ti e di marrëzinë time dhe fajet e mia nuk të janë fshehur.

Боже, Ти знаєш глупо́ту мою, а гріхі́ мої перед Тобою не схо́вані!

6 Mos u ngatërrofshin për shkakun tim ata që kanë shpresë te ti, o Zot, Zoti i ushtrive; mos u turpërofshin për shkakun tim ata që të kërkojnë, o Perëndi i Izraelit.

Неха́й через мене не ма́тимуть сти́ду оті́, хто на Тебе наді́ється, Господи, Господи Саваоте; нехай через мене не матимуть со́рому ті, хто шукає Тебе, Боже Ізраїлів, —

7 Për hir të dashurisë sate unë po heq një poshtërim dhe turpi më mbulon fytyrën.

бо я ради Тебе знева́гу ношу́, га́ньба покрила обличчя моє!

8 Unë jam i bërë një i huaj për vëllezërit e mi dhe për bijtë e nënes sime.

Для братів своїх став я відчу́жений, і чужи́й для синів своєї матері,

9 Sepse zelli i shtëpisë sate më ka përpirë dhe fyerjet e rënda të atij që të fyen kanë rënë mbi mua.

бо ре́вність до дому Твойо́го з'їдає мене, і знева́ги Твоїх зневажа́льників спада́ють на мене,

10 Kam qarë duke pikëlluar shpirtin tim me agjërim, por kjo më ka sjellë çnderim.

і по́стом я ви́плакав душу свою, а це сталось мені на знева́гу.

11 Kam veshur madje si rroba një thes, por u bëra për ta objekt talljeje.

За одежу надів я вере́ту, — і за при́казку став я для них:

12 Ata që ulen te porta flasin për mua, dhe u bëra kënga e pijanecëve.

про мене бала́кають ті, хто в брамі сидить, і пісні тих, хто п'янке́ попива́є.

13 Por sa për mua, o Zot, lutja ime të drejtohet ty, o Zot, në kohë të pranueshme; në dhembshurinë tënde të madhe përgjigjmu, o Perëndi, në shpëtimin tënd të siguruar.

А я — молитва моя до Тебе, Господи, в часі Твоєї зичли́вости; в многоті́ милосердя Твойо́го подай мені відповідь про певність спасі́ння Твого,

14 Më nxirr nga bataku që të mos fundosem në të, dhe bëj që të çlirohem nga ata që më urrejnë dhe nga ujërat e thella.

визволь з болота мене, щоб я не втопи́вся, щоб я урято́ваний був від своїх ненави́сників та від глибо́кости вод!

15 Mos më mbuloftë rryma e ujërave, mos më përpiftë humnera dhe mos u mbylltë gryka e pusit mbi mua.

Хай мене не заллє́ водяна́ течія́, і хай глибі́нь мене не проковтне́, і нехай своїх уст не замкне́ надо мною безо́дня!

16 Përgjigjmu, o Zot, sepse mirësia jote është e çmuar; në dhembshuritë e tua të mëdha sillu nga unë.

Обізви́ся до мене, о Господи, в міру доброї ласки Своєї, в міру вели́кости Свого милосердя зверни́ся до мене,

17 Mos e fshih fytyrën tënde nga shërbëtori yt, sepse jam në ankth; nxito të më përgjigjesh.

і обличчя Свого не ховай від Свого раба, бо ті́сно мені, — озви́ся ж неба́ром до мене,

18 Afrohu te unë dhe më shpjego; çliromë nga armiqtë e mi.

наблизи́сь до моєї душі, порятуй же її, ради моїх ворогів відкупи́ Ти мене!

19 Ti e njeh poshtërsinë time, turpin tim dhe çnderimin tim; armiqtë e mi janë të gjithë para teje.

Ти знаєш нару́гу мою, і мій сором та га́ньбу мою, — перед Тобою всі мої вороги!

20 Fyerja e rëndë më ka copëtuar zemrën dhe jam plot hidhërime; prita dikë që të më përdëllentë por më kot; prita dikë që të më ngushëllonte, por nuk u paraqit asnjë.

Моє серце злама́ла нару́га, і невиго́йний мій сором: я чекав співчуття́ — та немає його, і потіши́телів — та не знайшов!

21 Më dhanë përkundrazi vrer në vend të ushqimit dhe për të ma shuar etjen më dhanë për të pirë uthull.

І жо́вчі покла́ли у мій хліб поті́шення, а в спра́зі моїй оцтом мене напува́ли.

22 U bëftë tryeza e tyre një lak para tyre, dhe begatia e tyre një kurth.

Бодай па́сткою стала їм їхня трапе́за, а їхні у́чти — тене́тами,

23 Ju errshin sytë atyre kështu që të mos shohin më, dhe bëj që ijët e tyre të lëkunden vazhdimisht.

бодай їхні очі поте́мніли, щоб їм не бачити, а їхні клу́би хай за́вжди хитаються!

24 Zbraz mbi ta zemërimin tënd dhe i zëntë zjarri i indinjatës sate.

Вилий на них Свою ре́вність, а по́лум'я гніву Твого нехай їх доганяє!

25 Banesa e tyre u shkretoftë dhe askush mos banoftë në çadrat e tyre,

Нехай їхнє село́ опусто́шене буде, хай ме́шканця в їхніх наме́тах не буде!

26 sepse përndjekin atë që ti ke goditur dhe flasin me kënaqësi për dhembjen e atyre që ti ke plagosur.

Бо кого Ти був збив, — вони ще́ переслідують, і побі́льшують му́ки ране́ним Тобою.

27 Shto këtë faj fajit të tyre dhe mos arrifshin kurrë të kenë pjesë në drejtësinë tënde.

Додай же гріха на їхній гріх, щоб вони не ввійшли в справедливість Твою,

28 U shofshin nga libri i jetës dhe mos u shkrofshin midis të drejtëve.

нехай скре́слені будуть із книги життя, і хай не будуть запи́сані з праведними!

29 Tani jam i hidhëruar dhe i dëshpëruar; shpëtimi yt, o Perëndi, më lartoftë.

А я бідний та хворий, але, Боже, — спасі́ння Твоє мене чинить могу́тнім,

30 Unë do ta kremtoj emrin e Perëndisë me një këngë, dhe do ta madhështoj me lavde.

і я піснею буду хвалити Ім'я́ Боже, співом вдя́чним Його велича́тиму!

31 Dhe kjo do t’i pëlqejë Zotit më tepër se një ka o një dem me brirë dhe thonj.

І буде для Господа краща вона від вола́, від бика, що ро́ги він має, що копи́та роздво́єні має.

32 Njerëzit e përulur do të shohin dhe do të gëzohen; dhe për ju që kërkoni Perëndinë, u përtëriftë zemra juaj.

Побачать слухня́ні, — і бу́дуть раді́ти, хто ж Бога шукає — нехай оживе́ ваше серце,

33 Sepse Zoti kënaq nevojtarët dhe nuk përçmon robërit e tij.

бо до вбогих Госпо́дь прислуха́ється, і в'язня́ми Своїми не гордує Він!

34 E mburrshin qiejtë dhe toka, detet dhe gjithçka lëviz në to.

Нехай хвалять Його небеса́ та земля, море й усе, що́ в них ру́хається,

35 Sepse Perëndia do të shpëtojë Sionin dhe do të rindërtojë qytetet e Judës; atëherë ata do të banojnë në to dhe do t’i zotërojnë.

бо спасе́ Бог Сіо́на, і збудує для Юди міста́, — і заме́шкають там, і вспадку́ють його́,

36 Dhe pasardhësit e shërbëtorëve të tij do të kenë trashëgiminë dhe ata që e duan emrin e tij do të banojnë aty.

і наща́дки рабів Його пося́дуть його, й ті, хто любить Ім'я́ Його, жи́тимуть в нім!