Psalmet 69

1 Shpëtomë, o Perëndi, se ujërat më kanë arritur deri në grykë.

Til songmeisteren, etter «Liljor»; av David. Frels meg, Gud! for vatni trengjer seg inn på livet.

2 Jam zhytur në një batak të thellë dhe nuk gjej asnjë pikë mbështetjeje; kam arritur në ujëra të thella dhe rryma më rrëmben me vete.

Eg er sokken ned i det djupe dike der det inkje fotfeste er, eg er komen ut i ovdjupe vatn, og flodi fløymer yver meg.

3 Jam lodhur duke bërtitur, gryka më është tharë; sytë e mi konsumohen në pritje të Perëndisë tim.

Eg er trøytt av mi roping, det brenn i min strupe, mine augo er upptærde, med di eg ventar på min Gud.

4 Ata që më urrejnë pa shkak janë më të shumtë se flokët e mi; janë të fuqishëm ata që duan të më shkatërrojnë dhe që janë pa të drejtë armiq të mi; jam i detyruar të kthej atë që nuk kam vjedhur.

Fleire enn håri på mitt hovud er dei som hatar meg utan orsak, mange er dei som vil meg tyna meg, som utan grunn er mine fiendar; det eg ikkje hev rana, skal eg no gjeva attende.

5 O Perëndi, ti e di marrëzinë time dhe fajet e mia nuk të janë fshehur.

Gud, du kjenner min dårskap, og all mi syndeskuld er ikkje løynd for deg.

6 Mos u ngatërrofshin për shkakun tim ata që kanë shpresë te ti, o Zot, Zoti i ushtrive; mos u turpërofshin për shkakun tim ata që të kërkojnë, o Perëndi i Izraelit.

Lat deim ved meg ikkje verta til skammar, dei som ventar på deg, Herre, Herre, allhers drott! Lat deim ikkje ved meg verta skjemde, dei som søkjer deg, Israels Gud!

7 Për hir të dashurisë sate unë po heq një poshtërim dhe turpi më mbulon fytyrën.

For di skuld ber eg hæding, skjemsla ligg yver mitt andlit.

8 Unë jam i bërë një i huaj për vëllezërit e mi dhe për bijtë e nënes sime.

Eg hev vorte framand hjå brørne mine, og ein utlending hjå borni til mor mi.

9 Sepse zelli i shtëpisë sate më ka përpirë dhe fyerjet e rënda të atij që të fyen kanë rënë mbi mua.

For brennhug for ditt hus hev ete meg upp, og deira spottord som spottar deg, hev falle på meg.

10 Kam qarë duke pikëlluar shpirtin tim me agjërim, por kjo më ka sjellë çnderim.

Då mi sjæl græt medan eg fasta, vart eg spotta for det.

11 Kam veshur madje si rroba një thes, por u bëra për ta objekt talljeje.

Då eg laga ein sekk til klædde for meg, vart eg eit ordtøke for deim.

12 Ata që ulen te porta flasin për mua, dhe u bëra kënga e pijanecëve.

Dei som sit i porten, røder um meg, og drikkarane syng um meg.

13 Por sa për mua, o Zot, lutja ime të drejtohet ty, o Zot, në kohë të pranueshme; në dhembshurinë tënde të madhe përgjigjmu, o Perëndi, në shpëtimin tënd të siguruar.

Men eg kjem med mi bøn til deg, Herre, i nådetidi, Gud, for di store miskunn; svara meg med di trufaste hjelp!

14 Më nxirr nga bataku që të mos fundosem në të, dhe bëj që të çlirohem nga ata që më urrejnë dhe nga ujërat e thella.

Fria meg ut or søyla, og lat meg ikkje søkka! Lat meg verta utfria frå deim som hatar meg og frå dei djupe vatni!

15 Mos më mbuloftë rryma e ujërave, mos më përpiftë humnera dhe mos u mbylltë gryka e pusit mbi mua.

Lat ikkje vatsflodi fløyma yver meg, og ikkje djupet svelgja meg, og heller ikkje brunnen lata att sitt gap yver meg!

16 Përgjigjmu, o Zot, sepse mirësia jote është e çmuar; në dhembshuritë e tua të mëdha sillu nga unë.

Svara meg, Herre, for din nåde er god, etter di store miskunn vend deg til meg!

17 Mos e fshih fytyrën tënde nga shërbëtori yt, sepse jam në ankth; nxito të më përgjigjesh.

Og løyn ikkje di åsyn for tenaren din, for eg er i naud; svara meg snart!

18 Afrohu te unë dhe më shpjego; çliromë nga armiqtë e mi.

Kom nær til mi sjæl, løys henne ut! Frels meg for mine fiendar skuld!

19 Ti e njeh poshtërsinë time, turpin tim dhe çnderimin tim; armiqtë e mi janë të gjithë para teje.

Du kjenner mi spott og skam og vanæra, for di åsyn stend alle dei som trengjer meg.

20 Fyerja e rëndë më ka copëtuar zemrën dhe jam plot hidhërime; prita dikë që të më përdëllentë por më kot; prita dikë që të më ngushëllonte, por nuk u paraqit asnjë.

Spottord hev brote mitt hjarta sund, so eg er sjuk; eg venta på medynk, men der var ingi, og på trøystarar, men eg fann ingen.

21 Më dhanë përkundrazi vrer në vend të ushqimit dhe për të ma shuar etjen më dhanë për të pirë uthull.

Og dei gav meg gall å eta, og då eg var tyrst, gav dei meg eddik å drikka.

22 U bëftë tryeza e tyre një lak para tyre, dhe begatia e tyre një kurth.

Lat bordet deira framfyre deim verta ei snara, og ei gildra for deim når dei er trygge!

23 Ju errshin sytë atyre kështu që të mos shohin më, dhe bëj që ijët e tyre të lëkunden vazhdimisht.

Lat augo deira dimmast so dei ikkje ser, og lat deira lender alltid skjelva!

24 Zbraz mbi ta zemërimin tënd dhe i zëntë zjarri i indinjatës sate.

Renn ut yver deim din vreide, og lat din brennande harm nå deim!

25 Banesa e tyre u shkretoftë dhe askush mos banoftë në çadrat e tyre,

Lat deira bustad verta øydd, lat det ingen vera som bur i deira tjeld!

26 sepse përndjekin atë që ti ke goditur dhe flasin me kënaqësi për dhembjen e atyre që ti ke plagosur.

For dei forfylgjer den som du hev slege, og dei fortel um pinsla åt deim som du hev gjenomstunge.

27 Shto këtë faj fajit të tyre dhe mos arrifshin kurrë të kenë pjesë në drejtësinë tënde.

Lat deim leggja syndeskuld til si syndeskuld, og lat deim ikkje koma til di rettferd!

28 U shofshin nga libri i jetës dhe mos u shkrofshin midis të drejtëve.

Lat deim verta utstrokne or livsens bok, og ikkje verta innskrivne med dei rettferdige!

29 Tani jam i hidhëruar dhe i dëshpëruar; shpëtimi yt, o Perëndi, më lartoftë.

Men eg er ein arming full av verk, Gud, lat di frelsa berga meg!

30 Unë do ta kremtoj emrin e Perëndisë me një këngë, dhe do ta madhështoj me lavde.

Eg vil lova Guds namn med song og høglova honom med takksegjing,

31 Dhe kjo do t’i pëlqejë Zotit më tepër se një ka o një dem me brirë dhe thonj.

og det skal tekkjast Herren betre enn ein ung ukse med horn og klauver.

32 Njerëzit e përulur do të shohin dhe do të gëzohen; dhe për ju që kërkoni Perëndinë, u përtëriftë zemra juaj.

Når spaklyndte ser det, vil dei gleda seg; de som søkjer Gud - må dykkar hjarta liva!

33 Sepse Zoti kënaq nevojtarët dhe nuk përçmon robërit e tij.

For Herren høyrer på dei fatige, og sine fangar vanvyrder han ikkje.

34 E mburrshin qiejtë dhe toka, detet dhe gjithçka lëviz në to.

Himmel og jord skal lova honom, havet og alt som krek i det.

35 Sepse Perëndia do të shpëtojë Sionin dhe do të rindërtojë qytetet e Judës; atëherë ata do të banojnë në to dhe do t’i zotërojnë.

For Gud skal frelsa Sion og byggja byarne i Juda, og dei skal bu der og eiga deim.

36 Dhe pasardhësit e shërbëtorëve të tij do të kenë trashëgiminë dhe ata që e duan emrin e tij do të banojnë aty.

Og avkjømet til hans tenarar skal erva deim, og dei som elskar hans namn, skal bu der.