Psalmet 69

1 Shpëtomë, o Perëndi, se ujërat më kanë arritur deri në grykë.

Til sangmesteren; efter "Liljer"; av David. Frels mig, Gud, for vannene er kommet inntil sjelen.

2 Jam zhytur në një batak të thellë dhe nuk gjej asnjë pikë mbështetjeje; kam arritur në ujëra të thella dhe rryma më rrëmben me vete.

Jeg er sunket ned i bunnløst dynd, hvor der intet fotfeste er; jeg er kommet i dype vann, og strømmen slår over mig.

3 Jam lodhur duke bërtitur, gryka më është tharë; sytë e mi konsumohen në pritje të Perëndisë tim.

Jeg har ropt mig trett, min strupe brenner; mine øine er borttæret idet jeg venter på min Gud.

4 Ata që më urrejnë pa shkak janë më të shumtë se flokët e mi; janë të fuqishëm ata që duan të më shkatërrojnë dhe që janë pa të drejtë armiq të mi; jam i detyruar të kthej atë që nuk kam vjedhur.

Flere enn hårene på mitt hode er de som hater mig uten årsak; tallrike er de som vil forderve mig, mine fiender uten grunn; det jeg ikke har røvet, skal jeg nu gi tilbake.

5 O Perëndi, ti e di marrëzinë time dhe fajet e mia nuk të janë fshehur.

Gud, du kjenner min dårskap, og all min syndeskyld er ikke skjult for dig.

6 Mos u ngatërrofshin për shkakun tim ata që kanë shpresë te ti, o Zot, Zoti i ushtrive; mos u turpërofshin për shkakun tim ata që të kërkojnë, o Perëndi i Izraelit.

La dem ikke bli til skamme ved mig, de som bier efter dig, Herre, Herre, hærskarenes Gud! La dem ikke bli til spott ved mig, de som søker dig, Israels Gud!

7 Për hir të dashurisë sate unë po heq një poshtërim dhe turpi më mbulon fytyrën.

For for din skyld bærer jeg vanære, dekker skam mitt åsyn.

8 Unë jam i bërë një i huaj për vëllezërit e mi dhe për bijtë e nënes sime.

Jeg er blitt fremmed for mine brødre og en utlending for min mors barn.

9 Sepse zelli i shtëpisë sate më ka përpirë dhe fyerjet e rënda të atij që të fyen kanë rënë mbi mua.

For nidkjærhet for ditt hus har fortært mig, og deres hån som håner dig, er falt på mig.

10 Kam qarë duke pikëlluar shpirtin tim me agjërim, por kjo më ka sjellë çnderim.

Og min sjel gråt mens jeg fastet, og det blev mig til spott.

11 Kam veshur madje si rroba një thes, por u bëra për ta objekt talljeje.

Og jeg gjorde sekk til mitt klædebon, og jeg blev dem til et ordsprog.

12 Ata që ulen te porta flasin për mua, dhe u bëra kënga e pijanecëve.

De som sitter i porten, snakker om mig, og de som drikker sterk drikk, synger om mig.

13 Por sa për mua, o Zot, lutja ime të drejtohet ty, o Zot, në kohë të pranueshme; në dhembshurinë tënde të madhe përgjigjmu, o Perëndi, në shpëtimin tënd të siguruar.

Men jeg kommer med min bønn til dig, Herre, i nådens tid, Gud, for din megen miskunnhet; svar mig med din frelsende trofasthet!

14 Më nxirr nga bataku që të mos fundosem në të, dhe bëj që të çlirohem nga ata që më urrejnë dhe nga ujërat e thella.

Redd mig ut av dyndet og la mig ikke synke! La mig bli reddet fra dem som hater mig, og fra de dype vann!

15 Mos më mbuloftë rryma e ujërave, mos më përpiftë humnera dhe mos u mbylltë gryka e pusit mbi mua.

La ikke vannstrømmen slå over mig og ikke dypet sluke mig, og la ikke brønnen lukke sitt gap over mig!

16 Përgjigjmu, o Zot, sepse mirësia jote është e çmuar; në dhembshuritë e tua të mëdha sillu nga unë.

Svar mig, Herre, for din miskunnhet er god; vend dig til mig efter din store barmhjertighet!

17 Mos e fshih fytyrën tënde nga shërbëtori yt, sepse jam në ankth; nxito të më përgjigjesh.

Og skjul ikke ditt åsyn for din tjener, for jeg er i nød; skynd dig å svare mig!

18 Afrohu te unë dhe më shpjego; çliromë nga armiqtë e mi.

Kom nær til min sjel, forløs den, frels mig for mine fienders skyld!

19 Ti e njeh poshtërsinë time, turpin tim dhe çnderimin tim; armiqtë e mi janë të gjithë para teje.

Du kjenner min spott og min skam og min vanære; alle mine motstandere er for ditt åsyn.

20 Fyerja e rëndë më ka copëtuar zemrën dhe jam plot hidhërime; prita dikë që të më përdëllentë por më kot; prita dikë që të më ngushëllonte, por nuk u paraqit asnjë.

Spott har brutt mitt hjerte, så jeg er syk, og jeg ventet på medynk, men der var ingen, på trøstere, men jeg fant ikke nogen.

21 Më dhanë përkundrazi vrer në vend të ushqimit dhe për të ma shuar etjen më dhanë për të pirë uthull.

De gav mig galle å ete, og for min tørst gav de mig eddik å drikke.

22 U bëftë tryeza e tyre një lak para tyre, dhe begatia e tyre një kurth.

La deres bord bli til en strikke for deres åsyn og til en snare for dem når de er trygge!

23 Ju errshin sytë atyre kështu që të mos shohin më, dhe bëj që ijët e tyre të lëkunden vazhdimisht.

La deres øine formørkes, så de ikke ser, og la deres lender alltid vakle!

24 Zbraz mbi ta zemërimin tënd dhe i zëntë zjarri i indinjatës sate.

Utøs din harme over dem, og la din brennende vrede nå dem!

25 Banesa e tyre u shkretoftë dhe askush mos banoftë në çadrat e tyre,

Deres bolig bli øde, ei være der nogen som bor i deres telt!

26 sepse përndjekin atë që ti ke goditur dhe flasin me kënaqësi për dhembjen e atyre që ti ke plagosur.

For den du har slått, forfølger de, og de forteller om deres smerte som du har stunget.

27 Shto këtë faj fajit të tyre dhe mos arrifshin kurrë të kenë pjesë në drejtësinë tënde.

La dem legge skyld til sin skyld, og la dem ikke komme til din rettferdighet!

28 U shofshin nga libri i jetës dhe mos u shkrofshin midis të drejtëve.

La dem bli utslettet av de levendes bok, og la dem ikke bli innskrevet med de rettferdige!

29 Tani jam i hidhëruar dhe i dëshpëruar; shpëtimi yt, o Perëndi, më lartoftë.

Men jeg er elendig og full av pine; la din frelse, Gud, føre mig i sikkerhet!

30 Unë do ta kremtoj emrin e Perëndisë me një këngë, dhe do ta madhështoj me lavde.

Jeg vil love Guds navn med sang og ophøie ham med lovprisning,

31 Dhe kjo do t’i pëlqejë Zotit më tepër se një ka o një dem me brirë dhe thonj.

og det skal behage Herren bedre enn en ung okse med horn og klover.

32 Njerëzit e përulur do të shohin dhe do të gëzohen; dhe për ju që kërkoni Perëndinë, u përtëriftë zemra juaj.

Når saktmodige ser det, skal de glede sig; I som søker Gud, eders hjerte leve!

33 Sepse Zoti kënaq nevojtarët dhe nuk përçmon robërit e tij.

For Herren hører på de fattige, og sine fanger forakter han ikke.

34 E mburrshin qiejtë dhe toka, detet dhe gjithçka lëviz në to.

Himmel og jord skal love ham, havet og alt det som rører sig i det.

35 Sepse Perëndia do të shpëtojë Sionin dhe do të rindërtojë qytetet e Judës; atëherë ata do të banojnë në to dhe do t’i zotërojnë.

For Gud skal frelse Sion og bygge byene i Juda, og de skal bo der og eie dem,

36 Dhe pasardhësit e shërbëtorëve të tij do të kenë trashëgiminë dhe ata që e duan emrin e tij do të banojnë aty.

og hans tjeneres avkom skal arve dem, og de som elsker hans navn, skal bo i dem.