Psalmet 69

1 Shpëtomë, o Perëndi, se ujërat më kanë arritur deri në grykë.

Psalmus David, in finem, pro iis, qui commutabuntur. Salvum me fac Deus: quoniam intraverunt aquae usque ad animam meam.

2 Jam zhytur në një batak të thellë dhe nuk gjej asnjë pikë mbështetjeje; kam arritur në ujëra të thella dhe rryma më rrëmben me vete.

Infixus sum in limo profundi: et non est substantia. Veni in altitudinem maris: et tempestas demersit me.

3 Jam lodhur duke bërtitur, gryka më është tharë; sytë e mi konsumohen në pritje të Perëndisë tim.

Laboravi clamans, raucae factae sunt fauces meae: defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.

4 Ata që më urrejnë pa shkak janë më të shumtë se flokët e mi; janë të fuqishëm ata që duan të më shkatërrojnë dhe që janë pa të drejtë armiq të mi; jam i detyruar të kthej atë që nuk kam vjedhur.

Multiplicati sunt super capillos capitis mei, qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei iniuste: quae non rapui, tunc exolvebam.

5 O Perëndi, ti e di marrëzinë time dhe fajet e mia nuk të janë fshehur.

Deus tu scis insipientiam meam: et delicta mea a te non sunt abscondita.

6 Mos u ngatërrofshin për shkakun tim ata që kanë shpresë te ti, o Zot, Zoti i ushtrive; mos u turpërofshin për shkakun tim ata që të kërkojnë, o Perëndi i Izraelit.

Non erubescant in me qui expectant te Domine, Domine virtutum. Non confundantur super me qui quaerunt te, Deus Israel.

7 Për hir të dashurisë sate unë po heq një poshtërim dhe turpi më mbulon fytyrën.

Quoniam propter te sustinui opprobrium: operuit confusio faciem meam.

8 Unë jam i bërë një i huaj për vëllezërit e mi dhe për bijtë e nënes sime.

Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meae.

9 Sepse zelli i shtëpisë sate më ka përpirë dhe fyerjet e rënda të atij që të fyen kanë rënë mbi mua.

Quoniam zelus domus tuae comedit me: et opprobria exprobrantium tibi, ceciderunt super me.

10 Kam qarë duke pikëlluar shpirtin tim me agjërim, por kjo më ka sjellë çnderim.

Et operui in ieiunio animam meam: et factum est in opprobrium mihi.

11 Kam veshur madje si rroba një thes, por u bëra për ta objekt talljeje.

Et posui vestimentum meum cilicium: et factus sum illis in parabolam.

12 Ata që ulen te porta flasin për mua, dhe u bëra kënga e pijanecëve.

Adversum me loquebantur qui sedebant in porta: et in me psallebant qui bibebant vinum.

13 Por sa për mua, o Zot, lutja ime të drejtohet ty, o Zot, në kohë të pranueshme; në dhembshurinë tënde të madhe përgjigjmu, o Perëndi, në shpëtimin tënd të siguruar.

Ego vero orationem meam ad te Domine: tempus beneplaciti Deus. In multitudine misericordiae tuae exaudi me, in veritate salutis tuae:

14 Më nxirr nga bataku që të mos fundosem në të, dhe bëj që të çlirohem nga ata që më urrejnë dhe nga ujërat e thella.

Eripe me de luto, ut non infigar: libera me ab iis, qui oderunt me, et de profundis aquarum.

15 Mos më mbuloftë rryma e ujërave, mos më përpiftë humnera dhe mos u mbylltë gryka e pusit mbi mua.

Non me demergat tempestas aquae, neque absorbeat me profundum: neque urgeat super me puteus os suum.

16 Përgjigjmu, o Zot, sepse mirësia jote është e çmuar; në dhembshuritë e tua të mëdha sillu nga unë.

Exaudi me Domine, quoniam benigna est misericordia tua: secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.

17 Mos e fshih fytyrën tënde nga shërbëtori yt, sepse jam në ankth; nxito të më përgjigjesh.

Et ne avertas faciem tuam a puero tuo: quoniam tribulor, velociter exaudi me.

18 Afrohu te unë dhe më shpjego; çliromë nga armiqtë e mi.

Intende animae meae, et libera eam: propter inimicos meos eripe me.

19 Ti e njeh poshtërsinë time, turpin tim dhe çnderimin tim; armiqtë e mi janë të gjithë para teje.

Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam.

20 Fyerja e rëndë më ka copëtuar zemrën dhe jam plot hidhërime; prita dikë që të më përdëllentë por më kot; prita dikë që të më ngushëllonte, por nuk u paraqit asnjë.

In conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me, improperium expectavit cor meum et miseriam. Et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit: et qui consolaretur, et non inveni.

21 Më dhanë përkundrazi vrer në vend të ushqimit dhe për të ma shuar etjen më dhanë për të pirë uthull.

Et dederunt in escam meam fel: et in siti mea potaverunt me aceto.

22 U bëftë tryeza e tyre një lak para tyre, dhe begatia e tyre një kurth.

Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.

23 Ju errshin sytë atyre kështu që të mos shohin më, dhe bëj që ijët e tyre të lëkunden vazhdimisht.

Obscurentur oculi eorum ne videant: et dorsum eorum semper incurva.

24 Zbraz mbi ta zemërimin tënd dhe i zëntë zjarri i indinjatës sate.

Effunde super eos iram tuam: et furor irae tuae comprehendat eos.

25 Banesa e tyre u shkretoftë dhe askush mos banoftë në çadrat e tyre,

Fiat habitatio eorum deserta: et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.

26 sepse përndjekin atë që ti ke goditur dhe flasin me kënaqësi për dhembjen e atyre që ti ke plagosur.

Quoniam quem tu percussisti, persecuti sunt: et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.

27 Shto këtë faj fajit të tyre dhe mos arrifshin kurrë të kenë pjesë në drejtësinë tënde.

Appone iniquitatem super iniquitatem eorum: et non intrent in iustitiam tuam.

28 U shofshin nga libri i jetës dhe mos u shkrofshin midis të drejtëve.

Deleantur de Libro viventium: et cum iustis non scribantur.

29 Tani jam i hidhëruar dhe i dëshpëruar; shpëtimi yt, o Perëndi, më lartoftë.

Ego sum pauper et dolens: salus tua Deus suscepit me.

30 Unë do ta kremtoj emrin e Perëndisë me një këngë, dhe do ta madhështoj me lavde.

Laudabo nomen Dei cum cantico: et magnificabo eum in laude:

31 Dhe kjo do t’i pëlqejë Zotit më tepër se një ka o një dem me brirë dhe thonj.

Et placebit Deo super vitulum novellum: cornua producentem et ungulas.

32 Njerëzit e përulur do të shohin dhe do të gëzohen; dhe për ju që kërkoni Perëndinë, u përtëriftë zemra juaj.

Videant pauperes et laetentur: quaerite Deum, et vivet anima vestra:

33 Sepse Zoti kënaq nevojtarët dhe nuk përçmon robërit e tij.

Quoniam exaudivit pauperes Dominus: et vinctos suos non despexit.

34 E mburrshin qiejtë dhe toka, detet dhe gjithçka lëviz në to.

Laudent illum caeli et terra, mare, et omnia reptilia in eis.

35 Sepse Perëndia do të shpëtojë Sionin dhe do të rindërtojë qytetet e Judës; atëherë ata do të banojnë në to dhe do t’i zotërojnë.

Quoniam Deus salvam faciet Sion: et aedificabuntur civitates Iuda. Et inhabitabunt ibi, et hereditate acquirent eam.

36 Dhe pasardhësit e shërbëtorëve të tij do të kenë trashëgiminë dhe ata që e duan emrin e tij do të banojnë aty.

Et semen servorum eius possidebit eam, et qui diligunt nomen eius, habitabunt in ea.