Psalmet 69

1 Shpëtomë, o Perëndi, se ujërat më kanë arritur deri në grykë.

Au chef des chantres. Sur les lis. De David. Sauve-moi, ô Dieu! Car les eaux menacent ma vie.

2 Jam zhytur në një batak të thellë dhe nuk gjej asnjë pikë mbështetjeje; kam arritur në ujëra të thella dhe rryma më rrëmben me vete.

J’enfonce dans la boue, sans pouvoir me tenir; Je suis tombé dans un gouffre, et les eaux m’inondent.

3 Jam lodhur duke bërtitur, gryka më është tharë; sytë e mi konsumohen në pritje të Perëndisë tim.

Je m’épuise à crier, mon gosier se dessèche, Mes yeux se consument, tandis que je regarde vers mon Dieu.

4 Ata që më urrejnë pa shkak janë më të shumtë se flokët e mi; janë të fuqishëm ata që duan të më shkatërrojnë dhe që janë pa të drejtë armiq të mi; jam i detyruar të kthej atë që nuk kam vjedhur.

Ils sont plus nombreux que les cheveux de ma tête, Ceux qui me haïssent sans cause; Ils sont puissants, ceux qui veulent me perdre, Qui sont à tort mes ennemis. Ce que je n’ai pas dérobé, il faut que je le restitue.

5 O Perëndi, ti e di marrëzinë time dhe fajet e mia nuk të janë fshehur.

O Dieu! Tu connais ma folie, Et mes fautes ne te sont point cachées.

6 Mos u ngatërrofshin për shkakun tim ata që kanë shpresë te ti, o Zot, Zoti i ushtrive; mos u turpërofshin për shkakun tim ata që të kërkojnë, o Perëndi i Izraelit.

Que ceux qui espèrent en toi ne soient pas confus à cause de moi, Seigneur, Éternel des armées! Que ceux qui te cherchent ne soient pas dans la honte à cause de moi, Dieu d’Israël!

7 Për hir të dashurisë sate unë po heq një poshtërim dhe turpi më mbulon fytyrën.

Car c’est pour toi que je porte l’opprobre, Que la honte couvre mon visage;

8 Unë jam i bërë një i huaj për vëllezërit e mi dhe për bijtë e nënes sime.

Je suis devenu un étranger pour mes frères, Un inconnu pour les fils de ma mère.

9 Sepse zelli i shtëpisë sate më ka përpirë dhe fyerjet e rënda të atij që të fyen kanë rënë mbi mua.

Car le zèle de ta maison me dévore, Et les outrages de ceux qui t’insultent tombent sur moi.

10 Kam qarë duke pikëlluar shpirtin tim me agjërim, por kjo më ka sjellë çnderim.

Je verse des larmes et je jeûne, Et c’est ce qui m’attire l’opprobre;

11 Kam veshur madje si rroba një thes, por u bëra për ta objekt talljeje.

Je prends un sac pour vêtement, Et je suis l’objet de leurs sarcasmes.

12 Ata që ulen te porta flasin për mua, dhe u bëra kënga e pijanecëve.

Ceux qui sont assis à la porte parlent de moi, Et les buveurs de liqueurs fortes me mettent en chansons.

13 Por sa për mua, o Zot, lutja ime të drejtohet ty, o Zot, në kohë të pranueshme; në dhembshurinë tënde të madhe përgjigjmu, o Perëndi, në shpëtimin tënd të siguruar.

Mais je t’adresse ma prière, ô Éternel! Que ce soit le temps favorable, ô Dieu, par ta grande bonté! Réponds-moi, en m’assurant ton secours!

14 Më nxirr nga bataku që të mos fundosem në të, dhe bëj që të çlirohem nga ata që më urrejnë dhe nga ujërat e thella.

Retire-moi de la boue, et que je n’enfonce plus! Que je sois délivré de mes ennemis et du gouffre!

15 Mos më mbuloftë rryma e ujërave, mos më përpiftë humnera dhe mos u mbylltë gryka e pusit mbi mua.

Que les flots ne m’inondent plus, Que l’abîme ne m’engloutisse pas, Et que la fosse ne se ferme pas sur moi!

16 Përgjigjmu, o Zot, sepse mirësia jote është e çmuar; në dhembshuritë e tua të mëdha sillu nga unë.

Exauce-moi, Éternel! Car ta bonté est immense. Dans tes grandes compassions, tourne vers moi les regards,

17 Mos e fshih fytyrën tënde nga shërbëtori yt, sepse jam në ankth; nxito të më përgjigjesh.

Et ne cache pas ta face à ton serviteur! Puisque je suis dans la détresse, hâte-toi de m’exaucer!

18 Afrohu te unë dhe më shpjego; çliromë nga armiqtë e mi.

Approche-toi de mon âme, délivre-la! Sauve-moi, à cause de mes ennemis!

19 Ti e njeh poshtërsinë time, turpin tim dhe çnderimin tim; armiqtë e mi janë të gjithë para teje.

Tu connais mon opprobre, ma honte, mon ignominie; Tous mes adversaires sont devant toi.

20 Fyerja e rëndë më ka copëtuar zemrën dhe jam plot hidhërime; prita dikë që të më përdëllentë por më kot; prita dikë që të më ngushëllonte, por nuk u paraqit asnjë.

L’opprobre me brise le cœur, et je suis malade; J’attends de la pitié, mais en vain, Des consolateurs, et je n’en trouve aucun.

21 Më dhanë përkundrazi vrer në vend të ushqimit dhe për të ma shuar etjen më dhanë për të pirë uthull.

Ils mettent du fiel dans ma nourriture, Et, pour apaiser ma soif, ils m’abreuvent de vinaigre.

22 U bëftë tryeza e tyre një lak para tyre, dhe begatia e tyre një kurth.

Que leur table soit pour eux un piège, Et un filet au sein de leur sécurité!

23 Ju errshin sytë atyre kështu që të mos shohin më, dhe bëj që ijët e tyre të lëkunden vazhdimisht.

Que leurs yeux s’obscurcissent et ne voient plus, Et fais continuellement chanceler leurs reins!

24 Zbraz mbi ta zemërimin tënd dhe i zëntë zjarri i indinjatës sate.

Répands sur eux ta colère, Et que ton ardente fureur les atteigne!

25 Banesa e tyre u shkretoftë dhe askush mos banoftë në çadrat e tyre,

Que leur demeure soit dévastée, Qu’il n’y ait plus d’habitants dans leurs tentes!

26 sepse përndjekin atë që ti ke goditur dhe flasin me kënaqësi për dhembjen e atyre që ti ke plagosur.

Car ils persécutent celui que tu frappes, Ils racontent les souffrances de ceux que tu blesses.

27 Shto këtë faj fajit të tyre dhe mos arrifshin kurrë të kenë pjesë në drejtësinë tënde.

Ajoute des iniquités à leurs iniquités, Et qu’ils n’aient point part à ta miséricorde!

28 U shofshin nga libri i jetës dhe mos u shkrofshin midis të drejtëve.

Qu’ils soient effacés du livre de vie, Et qu’ils ne soient point inscrits avec les justes!

29 Tani jam i hidhëruar dhe i dëshpëruar; shpëtimi yt, o Perëndi, më lartoftë.

Moi, je suis malheureux et souffrant: O Dieu, que ton secours me relève!

30 Unë do ta kremtoj emrin e Perëndisë me një këngë, dhe do ta madhështoj me lavde.

Je célébrerai le nom de Dieu par des cantiques, Je l’exalterai par des louanges.

31 Dhe kjo do t’i pëlqejë Zotit më tepër se një ka o një dem me brirë dhe thonj.

Cela est agréable à l’Éternel, plus qu’un taureau Avec des cornes et des sabots.

32 Njerëzit e përulur do të shohin dhe do të gëzohen; dhe për ju që kërkoni Perëndinë, u përtëriftë zemra juaj.

Les malheureux le voient et se réjouissent; Vous qui cherchez Dieu, que votre cœur vive!

33 Sepse Zoti kënaq nevojtarët dhe nuk përçmon robërit e tij.

Car l’Éternel écoute les pauvres, Et il ne méprise point ses captifs.

34 E mburrshin qiejtë dhe toka, detet dhe gjithçka lëviz në to.

Que les cieux et la terre le célèbrent, Les mers et tout ce qui s’y meut!

35 Sepse Perëndia do të shpëtojë Sionin dhe do të rindërtojë qytetet e Judës; atëherë ata do të banojnë në to dhe do t’i zotërojnë.

Car Dieu sauvera Sion, et bâtira les villes de Juda; On s’y établira, et l’on en prendra possession;

36 Dhe pasardhësit e shërbëtorëve të tij do të kenë trashëgiminë dhe ata që e duan emrin e tij do të banojnë aty.

La postérité de ses serviteurs en fera son héritage, Et ceux qui aiment son nom y auront leur demeure.