Psalmet 60

1 O Perëndi, ti na ke prapsur, na ke shpërndarë, je zemëruar; tani na rivendos.

To the Overseer. — 'Concerning the Lily of Testimony,' a secret treasure of David, to teach, in his striving with Aram-Naharaim, and with Aram-Zobah, and Joab turneth back and smiteth Edom in the valley of Salt — twelve thousand. O God, Thou hadst cast us off, Thou hadst broken us — hadst been angry! — Thou dost turn back to us.

2 Ti ke bërë që të dridhet toka, e ke çarë; shëro thyerjet e saj, sepse ajo lëkundet.

Thou hast caused the land to tremble, Thou hast broken it, Heal its breaches, for it hath moved.

3 Ti e ke ngarkuar popullin tënd me gjëra të rënda; na ke dhënë të pimë verë që të trullos.

Thou hast shewn Thy people a hard thing, Thou hast caused us to drink wine of trembling.

4 Por tani u ke dhënë atyre që të kanë frikë një flamur, që ta ngrenë në favor të së vërtetës. (Sela)

Thou hast given to those fearing thee an ensign. To be lifted up as an ensign Because of truth. (Selah)

5 Shpëto me dorën tënde të djathtë dhe përgjigjmu, me qëllim që ata që ti i do të çlirohen.

That Thy beloved ones may be drawn out, Save [with] Thy right hand, and answer us.

6 Perëndia ka folur në shenjtërinë e tij: “Unë do të triumfoj, do të ndaj Sikemin dhe do të mas luginën e Sukothit.

God hath spoken in His holiness: I exult — I apportion Shechem, And the valley of Succoth I measure,

7 Imi është Galaadi, imi është Manasi, Efraimi është forca e kokës sime, Juda është ligjëvënësi im;

Mine [is] Gilead, and mine [is] Manasseh, And Ephraim [is] the strength of my head, Judah [is] my lawgiver,

8 Moabi është legeni në të cilin lahem; mbi Edomin do të hedh sandalin tim; mbi Filistejtë do të ngre britma fitoreje”.

Moab [is] my pot for washing, over Edom I cast my shoe, Shout, concerning me, O Philistia.

9 Kush do të më çojë në qytetin e fortë? Kush do të më çojë deri në Edom?

Who doth bring me [to] a city of bulwarks? Who hath led me unto Edom?

10 A nuk do të jesh pikërisht ti, o Perëndi, që na ke prapsur? Nuk do të dalësh më, o Perëndi, me ushtritë tona?

Is it not Thou, O God? hast Thou cast us off? And dost Thou not go forth, O God, with our hosts!

11 Na ndihmo kundër armikut, sepse është e kotë ndihma e njeriut.

Give to us help from adversity, And vain [is] the deliverance of man.

12 Me Perëndinë do të kryejmë trimëri, dhe ai do të shkelë armiqtë tanë.

In God we do mightily, And He treadeth down our adversaries!