Psalmet 51

1 Ki mëshirë për mua, o Perëndi, sipas mirësisë sate; për dhembushurinë e madhe që ke fshiji të ligat që kam bërë.

Smiluj se na me, Bože, po milosti svojoj, i po velikoj dobroti svojoj oèisti bezakonje moje.

2 Më pastro tërësisht nga paudhësia ime dhe më pastro nga mëkati im,

Operi me dobro od bezakonja mojega, i od grijeha mojega oèisti me.

3 Sepse i pranoj të ligat që kam bërë, dhe mëkati im më rri gjithnjë përpara.

Jer ja znam prijestupe svoje, i grijeh je moj jednako preda mnom.

4 Kam mëkatuar kundër teje, vetëm kundër teje, dhe kam bërë atë që është e keqe për sytë e tu, me qëllim që ti të njihesh i drejtë kur flet dhe i ndershëm kur gjykon.

Samome tebi zgriješih, i na tvoje oèi zlo uèinih, a ti si pravedan u rijeèima svojim i èist u sudu svojem.

5 Ja, unë jam mbruajtur në paudhësi, dhe nëna ime më ka lindur në mëkat.

Gle, u bezakonju rodih se, i u grijehu zatrudnje mati moja mnom.

6 Por ty të pëlqen e vërteta që qëndron në thelb, dhe më mëson diturinë në sekretin e zemrës.

Gle, istinu ljubiš u srcu, i iznutra javljaš mi mudrost.

7 Më pastro me hisop dhe do të jem i pastruar; më laj dhe do të jem më i bardhë se bora.

Pokropi me isopom, i oèistiæu se; umij me, i biæu bjelji od snijega.

8 Bëj që të ndjej gëzim dhe ngazëllim; bëj që kockat që ke thyer të kremtojnë edhe ato.

Daj mi da slušam radost i veselje, da se prenu kosti koje si potro.

9 Fshih fytyrën tënde nga mëkatet e mia dhe fshi të tëra paudhësitë e mia.

Odvrati lice svoje od grijeha mojih, i sva bezakonja moja oèisti.

10 O Perëndi, krijo tek unë një zemër të pastër dhe përtëri tek unë një frymë të patundur.

Uèini mi, Bože, èisto srce, i duh prav ponovi u meni.

11 Mos më largo nga prania jote dhe mos më hiq Frymën tënde të shenjtë.

Nemoj me odvrgnuti od lica svojega, i svetoga duha svojega nemoj uzeti od mene.

12 Kthemë gëzimin e shpëtimit dhe përkahmë me frymë dashamirës.

Vrati mi radost spasenja svojega, i duh vladalaèki neka me potkrijepi.

13 Atëherë do t’u mësoj rrugët e tua shkelësve dhe mëkatarët do të kthehen drejt teje.

Nauèiæu bezakonike putovima tvojim, i grješnici k tebi æe se obratiti.

14 Çliromë nga gjaku i derdhur, o Perëndi, Perëndi i shpëtimit tim, dhe gjuha ime do të kremtojë tërë gaz drejtësinë tënde.

Izbavi me od krvi, Bože, Bože, spasitelju moj, i jezik æe moj glasiti pravdu tvoju.

15 O Zot, hap buzët e mia, dhe goja ime do të shpallë lëvdimin tënd.

Gospode! otvori usta moja, i ona æe kazati hvalu tvoju.

16 Ti në fakt nuk ndjen ndonjë kënaqësi në flijim, përndryshe do ta ofroja, nuk të pëlqen as olokausti.

Jer žrtve neæeš: ja bih je prinio; za žrtve paljenice ne mariš.

17 Flijimet e Perëndisë janë frymë e thyer; o Perëndi, ti nuk e përçmon zemrën e thyer dhe të penduar.

Žrtva je Bogu duh skrušen, srca skrušena i poništena ne odbacuješ, Bože.

18 Bëj të mirën Sionit për dashamirësinë tënde, ndërto muret e Jeruzalemit.

Po dobroti svojoj, Gospode, èini dobro Sionu, podigni zidove Jerusalimske.

19 Atëherë do të gëzohesh në flijimet e drejtësisë, në olokaustet dhe në ofertat që digjen tërësisht; atëherë do të ofrohen dema të rinj mbi altarin tënd.

Onda æe ti biti mile žrtve pravde, prinosi i žrtve paljenice; onda æe metati na žrtvenik tvoj teoce.