Psalmet 50
1 Perëndia i plotfuqishëm, Zoti ka folur dhe ka thirrur në mbledhje gjithë dheun, nga lindja në perëndim.
El Dios de dioses, Jehová, habló; y convocó la tierra desde el nacimiento del sol hasta donde se pone.
2 Nga Sioni, përsosmëri e bukurisë, Perëndia shkëlqen.
De Sión, perfección de hermosura, Dios resplandeció.
3 Perëndia ynë do të vijë dhe nuk do të rijë në heshtje; do të paraprihet nga një zjarr shkatërrimtar dhe rreth tij do të ketë një furtunë të madhe.
Vendrá nuestro Dios, y no callará: fuego consumirá de su presencia: y al rededor de él habrá grande tempestad.
4 Ai do të thërresë qiejtë nga lart dhe tokën për të gjykuar popullin e tij,
Convocará a los cielos de arriba: y a la tierra para juzgar a su pueblo.
5 dhe do të thotë: “Mblidhni shenjtorët e mi, që kanë lidhur një besëlidhje me mua me anë të flijimit”.
Juntádme mis misericordiosos: los que concertaron mi concierto sobre sacrificio.
6 Dhe qiejtë do të shpallin drejtësinë e tij, sepse vetë Perëndia është gjykatësi. (Sela)
Y denunciarán los cielos su justicia; porque Dios es juez. (Selah)
7 “Dëgjo, o populli im, dhe unë do të flas; dëgjo, o Izrael, dhe unë do të dëshmoj kundër teje. Unë jam Perëndia, Perëndia yt.
Oye pueblo mío, y hablaré: Israel, y contestaré contra ti: Yo soy el Dios, el Dios tuyo.
8 Nuk do të të qortoj për flijimet e tua as për olokaustet e tua që më rrijnë gjithnjë përpara.
No te reprenderé sobre tus sacrificios; porque tus holocaustos delante de mí están siempre.
9 Nuk do të marr asnjë dem nga shtëpia jote dhe asnjë cjap nga vathët e tua.
No tomaré de tu casa becerros: ni machos de cabrío de tus apriscos.
10 Të mia janë në fakt tërë kafshët e pyllit; imja është bagëtia që ndodhet me mijëra ndër male.
Porque mía es toda bestia del monte: millares de animales en los montes.
11 I njohim tërë zogjtë e maleve; dhe të gjitha ato që lëvizin në fushat janë të miat.
Yo conozco a todas las aves de los montes; y las fieras del campo están conmigo.
12 Po të kisha uri, nuk do ta thoja; sepse bota dhe sa ajo përmban janë të miat.
Si tuviere hambre, no te lo diré a ti; porque mío es el mundo y su plenitud.
13 A ha unë vallë mish demi ose a pi gjak cjapi?
¿Tengo de comer carne de gruesos toros, o, de beber sangre de machos de cabrío?
14 Dhuroji Perëndisë flijime lëvdimi dhe plotëso zotimet e tua që i ke bërë Shumë të Lartit.
Sacrifica a Dios alabanza: y paga al Altísimo tus votos.
15 Kërkomë ditën e fatkeqësisë, unë do të të çliroj dhe ti do të më lëvdosh”.
Y llámame en el día de la angustia; librarte he, y honrarme has.
16 Por të pabesit Perëndia i thotë: “Çfarë të drejte ke ti të përmëndësh statutet e mia dhe të kesh mbi buzët e tua besëlidhjen time,
Y al malo dijo Dios: ¿Qué tienes tú que enarrar mis leyes: y que tomes mi concierto por tu boca:
17 ti që e urren korrigjimin dhe i hedh pas kurrizit fjalët e mia?
Aborreciendo tú el castigo, y echando detrás de ti mis palabras?
18 Në rast se sheh një vjedhës, bashkohesh me të me gjithë qejf, dhe bëhesh shok i atyre që shkelin kurorën.
Si veías al ladrón, tu corrías con él: y con los adúlteros era tu parte.
19 Ti gojën ia lë së keqes dhe gjuha jote kurdis mashtrime.
Tu boca metías en mal: y tu lengua componía engaño.
20 Ti ulesh, flet kundër vëllait tënd dhe shpif kundër birit të nënës sate.
Asentábaste, hablabas contra tu hermano: contra el hijo de tu madre ponías infamia.
21 Ti i ke bërë këto gjëra dhe unë kam heshtur; ti ke menduar që unë jam krejt i ngjashëm me ty. Por unë do të të përgjigjem dhe do të vë çdo gjë para syve të tu.
Estas cosas hiciste, y yo callé: ¿pensabas por eso que de cierto sería yo como tú? argüirte he, y propondré delante de tus ojos.
22 Tani kuptoni këtë gjë ju që harroni Perëndinë, që unë të mos ju bëjë copë-copë dhe askush të mos ju çlirojë dot.
Entendéd ahora esto, los que os olvidáis de Dios: porque no arrebate, y no haya quien os escape.
23 Ai që ofron flijime lëvdimi më përlëvdon dhe atij që sillet drejt do t’i tregoj shpëtimin e Perëndisë”.
El que sacrifica alabanza me honrará: y el que ordenare el camino, yo le enseñaré la salud de Dios.
