Psalmet 50

1 Perëndia i plotfuqishëm, Zoti ka folur dhe ka thirrur në mbledhje gjithë dheun, nga lindja në perëndim.

Ein salme av Asaf. Gud, Gud Herren talar og kallar på jordi frå solekoma til soleglad.

2 Nga Sioni, përsosmëri e bukurisë, Perëndia shkëlqen.

Frå Sion, fagerleiks kruna, strålar Gud fram.

3 Perëndia ynë do të vijë dhe nuk do të rijë në heshtje; do të paraprihet nga një zjarr shkatërrimtar dhe rreth tij do të ketë një furtunë të madhe.

Vår Gud kjem og skal ikkje tegja. For hans åsyn gjeng etande eld, og ikring honom stormar det sterkt.

4 Ai do të thërresë qiejtë nga lart dhe tokën për të gjykuar popullin e tij,

Han kallar på himmelen ovantil og på jordi til å døma sitt folk.

5 dhe do të thotë: “Mblidhni shenjtorët e mi, që kanë lidhur një besëlidhje me mua me anë të flijimit”.

«Samla til meg mine trugne, som hev gjort pakt med meg um offer!»

6 Dhe qiejtë do të shpallin drejtësinë e tij, sepse vetë Perëndia është gjykatësi. (Sela)

Og himlarne forkynner hans rettferd; for Gud er den som skal halda dom. (Sela)

7 “Dëgjo, o populli im, dhe unë do të flas; dëgjo, o Izrael, dhe unë do të dëshmoj kundër teje. Unë jam Perëndia, Perëndia yt.

«Høyr, mitt folk, eg vil tala; Israel, eg vil vitna imot deg; Gud, din Gud er eg.

8 Nuk do të të qortoj për flijimet e tua as për olokaustet e tua që më rrijnë gjithnjë përpara.

Ikkje for dine offer vil eg lasta deg; dine brennoffer er alltid framfyre meg.

9 Nuk do të marr asnjë dem nga shtëpia jote dhe asnjë cjap nga vathët e tua.

Eg vil ikkje taka uksar frå ditt hus eller bukkar frå dine grindar.

10 Të mia janë në fakt tërë kafshët e pyllit; imja është bagëtia që ndodhet me mijëra ndër male.

For meg høyrer alle dyr i skogen til, fe på fjelli i tusundtal.

11 I njohim tërë zogjtë e maleve; dhe të gjitha ato që lëvizin në fushat janë të miat.

Eg kjenner alle fuglar på fjelli, og det som rører seg på marki, er meg for augo.

12 Po të kisha uri, nuk do ta thoja; sepse bota dhe sa ajo përmban janë të miat.

Um eg var hungrig, vilde eg ikkje segja det til deg; for meg høyrer jordriket til med alt det som fyller det.

13 A ha unë vallë mish demi ose a pi gjak cjapi?

Skulde eg eta kjøt av stutar og drikka blod av bukkar?

14 Dhuroji Perëndisë flijime lëvdimi dhe plotëso zotimet e tua që i ke bërë Shumë të Lartit.

Ofra lov og takk til Gud og gjev den Høgste det du hev lova,

15 Kërkomë ditën e fatkeqësisë, unë do të të çliroj dhe ti do të më lëvdosh”.

og kalla på meg den dag du er i naud, so vil eg frelsa deg ut, og du skal prisa meg.»

16 Por të pabesit Perëndia i thotë: “Çfarë të drejte ke ti të përmëndësh statutet e mia dhe të kesh mbi buzët e tua besëlidhjen time,

Men til den ugudlege segjer Gud: «Kva hev du med å fortelja um mine lover og taka mi pakt i din munn,

17 ti që e urren korrigjimin dhe i hedh pas kurrizit fjalët e mia?

etter di du hatar tukt og kastar mine ord attum deg?

18 Në rast se sheh një vjedhës, bashkohesh me të me gjithë qejf, dhe bëhesh shok i atyre që shkelin kurorën.

Når du ser ein tjuv, er du gjerne med honom, og med horkarar er du i lag.

19 Ti gojën ia lë së keqes dhe gjuha jote kurdis mashtrime.

Din munn slepper du laus til vondt, og di tunga spinn i hop svik.

20 Ti ulesh, flet kundër vëllait tënd dhe shpif kundër birit të nënës sate.

Du sit og talar imot bror din, set ein skamflekk på son til mor di.

21 Ti i ke bërë këto gjëra dhe unë kam heshtur; ti ke menduar që unë jam krejt i ngjashëm me ty. Por unë do të të përgjigjem dhe do të vë çdo gjë para syve të tu.

Dette gjorde du, og eg tagde; so tenkte du eg var liksom du sjølv; men eg vil yvertyda deg og leggja det fram for deg.

22 Tani kuptoni këtë gjë ju që harroni Perëndinë, që unë të mos ju bëjë copë-copë dhe askush të mos ju çlirojë dot.

Gjev gaum etter dette, de som gløymer Gud, so eg ikkje skal riva burt, og ingen frelser.

23 Ai që ofron flijime lëvdimi më përlëvdon dhe atij që sillet drejt do t’i tregoj shpëtimin e Perëndisë”.

Den som ofrar meg takk, han ærar meg, og den som gjeng den rette veg, honom vil eg lata sjå Guds frelsa!»