Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Al maestro de coro. De los hijos de Coré. Maskil. Oímos, oh Dios, con nuestros oídos, nos contaron nuestros padres, los prodigios que hiciste en sus días, en los días antiguos.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Tú, con tu mano, expulsando pueblos gentiles, los plantaste a ellos; destruyendo naciones, a ellos los propagaste.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Pues no por su espada ocuparon la tierra, ni su brazo les dio la victoria; fue tu diestra y tu brazo, y la luz de tu rostro; porque Tú los amabas.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Tú eres mi Rey, mi Dios, Tú, el que dio la victoria a Jacob.

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Por Ti batimos a nuestros enemigos; y en nombre tuyo hollamos a los que se levantaron contra nosotros.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Porque no en mi arco puse mi confianza, ni me salvó mi espada,

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

sino que Tú nos has salvado de nuestros adversarios, y has confundido a los que nos odian.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

En Dios nos gloriábamos cada día, y continuamente celebrábamos tu Nombre.

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Pero ahora Tú nos has repelido y humillado; ya no sales, oh Dios, con nuestros ejércitos.

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Nos hiciste ceder ante nuestros enemigos, y los que nos odian nos han saqueado como han querido.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Nos entregaste como ovejas destinadas al matadero, y nos desparramaste entre los gentiles.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Vendiste a tu pueblo sin precio, y no sacaste gran provecho de esa venta.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Nos hiciste el escarnio de nuestros vecinos, la irrisión y el ludibrio de los que nos rodean.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Nos convertiste en fábula de los gentiles, y recibimos de los pueblos meneos de cabeza.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Todo el día tengo ante los ojos mi ignominia, y la confusión cubre mi rostro,

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

a los gritos del que me insulta y envilece, a la vista del enemigo, ávido de venganza.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Todo esto ha venido sobre nosotros, mas no nos hemos olvidado de Ti, ni hemos quebrantado el pacto hecho contigo.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

No volvió atrás nuestro corazón, ni nuestro paso se apartó de tu camino,

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

cuando nos aplastaste en un lugar de chacales y nos cubriste con sombras de muerte.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Si nos hubiéramos olvidado del nombre de nuestro Dios, extendiendo nuestras manos a un Dios extraño,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

¿no lo habría averiguado Dios, Él, que conoce los secretos del corazón?

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Mas por tu causa somos ahora carneados cada día, tenidos como ovejas de matadero.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Despierta, Señor. ¿Por qué duermes? Levántate; no nos deseches para siempre.

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

¿Por qué ocultas tu rostro? ¿Te olvidas de nuestra miseria y de nuestra opresión?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Agobiada hasta el polvo está nuestra alma, y nuestro cuerpo pegado a la tierra.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

¡Levántate en nuestro auxilio, líbranos por tu piedad!