Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Načelniku godbe med nasledniki Koretovimi; ukovita. O Bog, z ušesi svojimi smo slišali, očetje naši so nam pravili, káko delo si storil o njih časih, časih nekdanjih.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Z roko svojo si izgnal narode in naselil njé: pokoril si ljudstva in razširil njé.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Niso namreč z mečem svojim dobili dežele v oblast, in njih dlan ni jim dala blaginje; nego desnica tvoja in dlan tvoja in obličja tvojega luč; ker blagovoljen si jim bil.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Ti sam si kralj moj, o Bog; pošlji vsakoršno blaginjo Jakobu.

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

S teboj bodemo z rogom udarili sovražnike svoje; z imenom tvojim bodemo pogazili njé, ki se spenjajo v nas.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Ker na lok svoj se ne zanašam, in meč moj ne bode me rešil.

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

Ko nas bodeš otél neprijateljev naših, in osramotil sovražnike naše,

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Hvalili bodemo ves dan Boga, ime tvoje bodemo slavili vekomaj.

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

In vendar si nas zavrgel in onečastil, ker nisi hodil z našimi vojskami.

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Storil si, da smo se umaknili sovražniku, in neprijatelji naši si plenijo.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Predal si nas kakor drobnico za hrano, in med ljudstva si nas razkropil.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Prodal si ljudstvo svoje za malo, in povišal nisi cene njegove.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Izpostavil si nas v sramoto sosedom našim, v zasramovanje in zasmehovanje njim, ki nas obdajajo.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Za pregovor si nas postavil ljudstvom, v majanje z glavo med narodi.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Ves dan mi je nečast moja pred očmi, in obličja mojega sramota me pokriva;

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

Zaradi glasú zasramovalca in preklinjalca; zaradi sovražnika in maščevalca.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Vse to nas je zadelo, in vendar te ne zabimo; in lažnjivo se ne vedemo zoper zavezo tvojo.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

Ne odmika se srce naše, in stopinja naša ne zavija v stran od steze tvoje:

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

Če tudi si nas potrl v kraj sômov in pokril nas z mrtvaško senco.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Ako bi bili pozabili imena Boga našega, ali razpeli roke svoje proti bogu mogočnemu tujemu,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

Ali bi ne bil Bog tega preiskal? Ker on pozná srca skrivnosti.

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Ali zavoljo tebe nas pobijajo vsak dan; cenijo nas kakor drobnico za klanje.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Zbúdi se, zakaj bi spal, Gospod? vstani, ne zametaj nas na večno.

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Zakaj bi skrival obličje svoje, pozabljal nadloge naše in stiske naše?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Ker v prah je ponižano življenje naše, tál se tišči trebuh naš.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Vstani na pomoč nam, in reši nas zavoljo milosti svoje.