Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

S svojimi ušesi smo slišali, oh Bog, naši očetje so nam povedali, kakšno delo si storil v njihovih dneh, v davnih časih.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Kako si s svojo roko napodil pogane in naselil njih; kako si prizadel ljudstvo in jih pregnal.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Kajti dežele niso prejeli v posest s svojim lastnim mečem niti jih ni rešil njihov lastni laket, temveč tvoja desnica in tvoj laket in svetloba tvojega obličja, ker imaš do njih naklonjenost.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Ti si moj Kralj, oh Bog, zapovej osvoboditve za Jakoba.

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

S teboj bomo podrli svoje sovražnike. S tvojim imenom bomo pomendrali te, ki se dvigujejo zoper nas.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Kajti ne bom zaupal v svoj lok niti me ne bo rešil moj meč.

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

Toda ti si nas rešil pred našimi sovražniki in osramotil tiste, ki so nas sovražili.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Z Bogom se bahamo ves dan in tvoje ime hvalimo na veke. (Sela)

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Toda ti si nas zavrgel in nas izročil v sramoto, in z našimi vojskami ne greš naprej.

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Delaš nas, da se pred sovražnikom obračamo nazaj, in tisti, ki nas sovražijo, plenijo zase.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Izročil si nas kakor ovce, določene za hrano in razkropil si nas med pogane.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Zastonj prodajaš svoje ljudstvo in svojega bogastva ne povečuješ z njihovo ceno.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Delaš nas [za] grajo našim sosedom, norčevanje in posmeh tem, ki so okoli nas.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Delaš nas [za] tarčo posmeha med pogani, zmajevanje z glavo med ljudstvom.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Moja zmedenost je nenehno pred menoj in pokrila me je sramota mojega obraza

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

zaradi glasu tistega, ki me graja in preklinja zaradi sovražnika in maščevalca.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Vse to je prišlo nad nas, vendar te nismo pozabili niti s tvojo zavezo nismo ravnali napačno.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

Naše srce se ni obrnilo niti se naši koraki niso nagnili s tvoje poti,

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

čeprav si nas boleče zlomil na kraju zmajev in nas pokril s smrtno senco.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Če smo pozabili ime svojega Boga ali iztegnili roke k tujemu bogu,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

mar Bog tega ne bo razpoznal? Kajti on pozna skrivnosti srca.

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Da, zaradi tebe smo pobijani ves dan, imajo nas kakor ovce za zakol.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Zbudi se, zakaj spiš, oh Gospod? Vstani, ne zavrzi nas za vedno.

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Zakaj skrivaš svoj obraz in pozabljaš našo stisko in naše zatiranje?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Kajti naša duša je sklonjena v prah, naš trebuh se lepi na zemljo.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Vstani za našo pomoč in nas odkupi zaradi svojih usmiljenj.