Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Bože, svojim ušima slušasmo, oci nam naši pripovijedaše djelo koje si uèinio u njihovo vrijeme, u staro vrijeme.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Rukom svojom izgnao si narode, a njih posadio; iskorijenio si plemena, a njih namnožio.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Jer ne zadobiše zemlje svojim maèem, niti im mišica njihova pomože, nego tvoja desnica i tvoja mišica, i svjetlost lica tvojega, jer ti bijahu omiljeli.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Bože, care moj, ti si onaj isti, pošlji pomoæ Jakovu!

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

S tobom æemo izbosti neprijatelje svoje, i s imenom tvojim izgaziæemo one koji ustaju na nas.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Jer se ne uzdam u luk svoj, niti æe mi maè moj pomoæi.

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

Nego æeš nas ti izbaviti od neprijatelja našijeh, i nenavidnike naše posramiæeš.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Bogom æemo se hvaliti svaki dan, i ime tvoje slaviæemo dovijeka.

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Ali sad si nas povrgao i posramio, i ne ideš s vojskom našom.

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Obraæaš nas te bježimo ispred neprijatelja, i neprijatelji nas naši haraju.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Dao si nas kao ovce da nas jedu, i po narodima rasijao si nas.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

U bescjenje si prodao narod svoj, i nijesi mu podigao cijene.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Dao si nas na potsmijeh susjedima našijem, da nam se rugaju i sramote nas koji žive oko nas.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Naèinio si od nas prièu u naroda, gledajuæi nas mašu glavom tuðinci.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Svaki je dan sramota moja preda mnom, i stid je popao lice moje

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

Od rijeèi potsmjevaèevih i rugaèevih, i od pogleda neprijateljevih i osvetljivèevih.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Sve ovo snaðe nas; ali ne zaboravismo tebe, niti prestupismo zavjeta tvojega.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

Ne otstupi natrag srce naše, i stope naše ne zaðoše s puta tvojega.

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

Kad si nas bio u zemlji zmajevskoj, i pokrivao nas sjenom smrtnijem,

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Onda da bijasmo zaboravili ime Boga svojega i podigli ruke svoje k Bogu tuðemu,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

Ne bi li Bog iznašao to? Jer on zna tajne u srcu.

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

A ubijaju nas za tebe svaki dan; s nama postupaju kao s ovcama klanicama.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Ustani, što spavaš, Gospode! Probudi se, nemoj odbaciti zasvagda.

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Zašto kriješ lice svoje? zaboravljaš nevolju i muku našu?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Duša naša pade u prah, tijelo je naše baèeno na zemlju.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Ustani, pomoæi naša, i izbavi nas radi milosti svoje.