Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Instrução para o regente; dos filhos de Coré: Ó Deus, com nossos ouvidos ouvimos, nossos pais nos contaram a obra que tu fizeste nos seus dias, nos dias antigos.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Para plantá-los, expulsaste as nações com a tua própria mão; para fazê-los crescer, afligiste os povos.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Porque não conquistaram a terra pelas espadas deles, nem o braço deles os salvou; mas sim tua mão direita e o teu braço, e a luz de teu rosto; porque tu os favoreceste.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Deus, tu és meu Rei; ordena salvações a Jacó.

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Por ti venceremos nossos adversários; por teu nome passaremos por cima dos que se levantam contra nós.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Porque minha confiança não está em meu arco; nem minha espada me salvará.

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

Pois tu nos salvaste de nossos adversários, e envergonhaste aos que nos odeiam.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Nós exaltamos a Deus o dia todo; e louvaremos o teu nome para sempre. (Selá)

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Mas [agora] tu tens nos rejeitado e envergonhado; e tu não tens saído junto com nossos exércitos.

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Tu nos fazes fugir do adversário, e aqueles que nos odeiam saqueiam [de nós] para si.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Tu nos entregas como ovelhas para serem comidas, e nos espalhas entre as nações.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Tu vendes a teu povo ao preço de nada, e não aumentas o seu valor.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Tu nos pões como humilhação por nossos vizinhos; como escárnio e zombaria pelos que estão ao redor de nós.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Tu nos pões como provérbio de escárnio entre as nações; como balançar de cabeça entre os povos;

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Minha humilhação está o dia todo diante de mim; e a vergonha cobre o meu rosto,

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

Pela voz do adversário e do que insulta; por causa do inimigo e do vingador.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Tudo isto veio sobre nós; porém não nos esquecemos de ti, nem traímos o teu pacto.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

Nosso coração não se voltou para trás, nem nossos passos de desviaram de teu caminho.

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

Tu tens nos afligido num lugar de chacais, e nos cobriste com sobra de morte.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Se tivéssemos esquecido do nome do nosso Deus, e estendido nossas mãos a um outro deus,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

por acaso Deus não o descobriria? Pois ele conhece os segredos do coração.

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Mas por causa de ti somos mortos o dia todo; somos considerados como ovelhas para o matadouro.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Desperta; por que estás dormindo, Senhor? Acorda, não [nos] rejeites para sempre.

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Por que escondes tua face, e te esqueces de nossa humilhação e de nossa opressão?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Pois nossa alma está abatida ao pó; nosso ventre está junto à terra.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Levanta-te para nosso socorro; e resgata-nos por tua bondade.