Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Dem Musikmeister; von den Korahiten ein Lehrgedicht. O Gott, mit eignen Ohren haben wir’s gehört,

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Du hast Heidenvölker mit deiner Hand vertrieben und sie an deren Stelle eingepflanzt; Völker hast du vernichtet, sie aber ausgebreitet.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Denn nicht mit ihrem Schwerte haben sie das Land gewonnen, und nicht ihr Arm hat ihnen den Sieg verschafft, nein, deine Rechte und dein Arm und deines Angesichts Licht, denn du hattest Gefallen an ihnen.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Nur du bist mein König, o Gott: entbiete Hilfe für Jakob!

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Mit dir stoßen wir unsre Bedränger nieder, mit deinem Namen zertreten wir unsre Gegner.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Denn nicht auf meinen Bogen verlasse ich mich, und nicht mein Schwert verschafft mir den Sieg;

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

nein, du gewährst uns Hilfe gegen unsre Bedränger und machst zuschanden, die uns hassen:

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Gottes rühmen wir uns allezeit und preisen deinen Namen ewiglich. (SELA)

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Und doch hast du uns verstoßen und Schmach uns angetan und ziehst nicht mehr aus mit unsern Heeren;

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

du hast vor dem Feinde uns weichen lassen, und die uns hassen, haben sich Beute geholt;

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

du hast uns hingegeben wie Schafe zur Schlachtung und unter die Heiden uns zerstreut;

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

du hast dein Volk verkauft um ein Spottgeld und den Preis für sie gar niedrig angesetzt;

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

du hast uns unsern Nachbarn zum Hohn gemacht, zum Spott und Gelächter rings umher;

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

hast gemacht, daß den Heiden zum Sprichwort wir dienen, daß den Kopf die Völker über uns schütteln.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Allzeit steht meine Schmach mir vor Augen, und die (Röte der) Scham bedeckt mir das Antlitz,

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

weil ich höre den lauten Hohn und die Lästerreden, weil den Feind und seine Rachgier ich sehn muß.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Dies alles hat uns getroffen, und wir hatten dich doch nicht vergessen und dem Bunde mit dir die Treue nicht gebrochen.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

Unser Herz ist nicht von dir abgefallen und unser Schritt nicht abgewichen von deinem Pfade,

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

daß du zermalmt uns hast an der Stätte der Schakale und mit Todesnacht uns umlagert hältst.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Hätten wir unsres Gottes Namen vergessen und unsre Hände erhoben zu einem fremden Gott:

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

würde Gott das nicht entdecken? Er kennt ja des Herzens geheimste Gedanken.

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Nein, um deinetwillen werden wir täglich gemordet und werden dem Schlachtvieh gleich geachtet.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Wach auf! Warum schläfst du, o Allherr? Erwache! Verwirf nicht für immer!

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Warum verbirgst du dein Angesicht, denkst nicht an unser Elend und unsre Bedrängnis?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Ach, bis in den Staub ist unsre Seele gebeugt, unser Leib liegt da, am Erdboden klebend!

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Steh auf, komm uns zu Hilfe und erlöse uns um deiner Gnade willen!