Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Eine Unterweisung der Kinder Korah, vorzusingen, Gott, wir haben mit unsern Ohren gehöret, unsere Väter haben uns erzählet, was du getan hast zu ihren Zeiten vor alters.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Du hast mit deiner Hand die Heiden vertrieben, aber sie hast du eingesetzt; du hast die Völker verderbet, aber sie hast du ausgebreitet.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Denn sie haben das Land nicht eingenommen durch ihr Schwert, und ihr Arm half ihnen nicht, sondern deine Rechte, dein Arm und das Licht deines Angesichts; denn du hattest Wohlgefallen an ihnen.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Gott, du bist derselbe mein König, der du Jakob Hilfe verheißest.

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Durch dich wollen wir unsere Feinde zerstoßen; in deinem Namen wollen wir untertreten, die sich wider uns setzen.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Denn ich verlasse mich nicht auf meinen Bogen, und mein Schwert kann mir nicht helfen,

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

sondern du hilfst uns von unsern Feinden und machest zuschanden, die uns hassen.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Wir wollen täglich rühmen von Gott und deinem Namen danken ewiglich. (Sela)

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Warum verstößest du uns denn nun und lässest uns zuschanden werden und zeuchst nicht aus unter unserm Heer?

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Du lässest uns fliehen vor unserm Feinde, daß uns berauben, die uns hassen.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Du lässest uns auffressen wie Schafe und zerstreuest uns unter die Heiden.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Du verkaufest dein Volk umsonst und nimmst nichts drum.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Du machst uns zur Schmach unsern Nachbarn, zum Spott und Hohn denen, die um uns her sind.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Du machst uns zum Beispiel unter den Heiden, und daß die Völker das Haupt über uns schütteln.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Täglich ist meine Schmach vor mir, und mein Antlitz ist voller Schande,

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

daß ich die Schänder und Lästerer hören und die Feinde und Rachgierigen sehen muß.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Dies alles ist über uns kommen, und haben doch dein nicht vergessen, noch untreulich in deinem Bunde gehandelt;

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

unser Herz ist nicht abgefallen, noch unser Gang gewichen von deinem Wege,

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

daß du uns so zerschlägest unter den Drachen und bedeckest uns mit Finsternis.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Wenn wir des Namens unsers Gottes vergessen hätten und unsere Hände aufgehoben zum fremden Gott,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

das möchte Gott wohl finden; nun kennet er ja unsers Herzens Grund.

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Denn wir werden ja um deinetwillen täglich erwürget und sind geachtet wie Schlachtschafe.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Erwecke dich, HERR, warum schläfst du? Wache auf und verstoße uns nicht so gar!

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Warum verbirgest du dein Antlitz, vergissest unsers Elends und Dranges?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Denn unsere Seele ist gebeuget zur Erde; unser Bauch klebet am Erdboden.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.