Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Auf den Siegesspender, von den Korachiten, ein Lehrgedicht. Wir wissen's, Gott, vom Hörensagen; uns haben unsere Ahnen es erzählt: das Werk, das Du in ihren Tagen, in alten Zeiten, ausgeführt.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Mit Deinem Arme hast Du Heidenvölker ausgetrieben; dann pflanztest andere Du ein und riebest Nationen auf, und andere hast Du ausgebreitet.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Nicht ihrem Schwerte haben sie das Land verdankt; ihr Arm hat ihnen nicht den Sieg gebracht. Nein, Deine Rechte und Dein Arm und Deines Angesichtes Leuchten; Du bist ihnen hold gewesen. -

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Du bist mein König, und mein Gott, der Jakob Sieg entbietet.

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Mit Dir nur stoßen wir die Gegner nieder, zertreten unsere Feinde nur in Deinem Namen.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Nicht meinem Bogen traue ich; den Sieg verschafft mir nicht mein Schwert.

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

Nur Du befreist uns von den Gegnern und machst zuschanden unsere Hasser.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Nur Gottes wollen wir uns allzeit rühmen und Deinen Namen preisen immerdar. (Sela)

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Nun hast Du uns verworfen, gar zuschanden uns gemacht: Du ziehst nicht mehr mit unsere Scharen aus.

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Du läßt uns vor dem Gegner fliehen, und unsere Hasser holen Beute sich.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Du gibst uns hin wie Schlachtschafe, zerstreust uns unter Heiden, und die Nationen schütteln über uns den Kopf.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Verkaufst Dein Volk um nichts, Gewinn aus ihrem Kaufpreis ziehst Du nimmer,

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Du machst uns unsern Nachbarn zum Gespött, zum Hohn und Schimpfe allen um uns her.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Zum Sprichwort für die Heiden machst Du uns, die Nationen alle schütteln über uns den Kopf.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Mein Schimpf steht täglich mir vor Augen, und Scham bedeckt mein Angesicht

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

bei dem Geschrei des Spötters und des Lästerers, vor Feinden und vor Rachegierigen. -

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

All das hat uns getroffen, obschon wir Deiner nicht vergessen, an Deinem Bunde nicht gefrevelt haben.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

Doch unser Herz schreckt nicht zurück; nicht schwanken unsere Schritte ab von Deinem Pfade.

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

Obschon Du uns in Schrecken bringst an einer Stätte der Schakale, mit Todesschatten uns umhüllst,

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Vergessen wir den Namen unseres Gottes? Und strecken wir nach einem fremden Gott die Hände aus?

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

Erforschte dies nicht Gott? Er kennt des Herzens Heimlichkeiten.

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Nein! Deinetwegen mordet man uns täglich und achtet uns wie Schlachtschafe.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Erwache doch! Was schläfst Du, Herr? Wach auf! Verwirf uns nicht für immer!

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Warum verhüllst Du denn Dein Angesicht und denkst nicht mehr an unsere Pein und Not?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Gebeugt zum Staub ist unser Körper, zu Boden unser Leib gedrückt.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Auf jetzt zu unserer Hilfe! Erlöse uns um Deiner Gnade willen!