Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Au chef des chantres. Des fils de Koré. Cantique. O Dieu! Nous avons entendu de nos oreilles, Nos pères nous ont raconté Les œuvres que tu as accomplies de leur temps, Aux jours d’autrefois.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

De ta main tu as chassé des nations pour les établir, Tu as frappé des peuples pour les étendre.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Car ce n’est point par leur épée qu’ils se sont emparés du pays, Ce n’est point leur bras qui les a sauvés; Mais c’est ta droite, c’est ton bras, c’est la lumière de ta face, Parce que tu les aimais.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

O Dieu! Tu es mon roi: Ordonne la délivrance de Jacob!

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Avec toi nous renversons nos ennemis, Avec ton nom nous écrasons nos adversaires.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Car ce n’est pas en mon arc que je me confie, Ce n’est pas mon épée qui me sauvera;

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

Mais c’est toi qui nous délivres de nos ennemis, Et qui confonds ceux qui nous haïssent.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Nous nous glorifions en Dieu chaque jour, Et nous célébrerons à jamais ton nom. (Pause)

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Cependant tu nous repousses, tu nous couvres de honte, Tu ne sors plus avec nos armées;

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Tu nous fais reculer devant l’ennemi, Et ceux qui nous haïssent enlèvent nos dépouilles.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Tu nous livres comme des brebis à dévorer, Tu nous disperses parmi les nations.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Tu vends ton peuple pour rien, Tu ne l’estimes pas à une grande valeur.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Tu fais de nous un objet d’opprobre pour nos voisins, De moquerie et de risée pour ceux qui nous entourent;

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Tu fais de nous un objet de sarcasme parmi les nations, Et de hochements de tête parmi les peuples.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Ma honte est toujours devant moi, Et la confusion couvre mon visage,

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

A la voix de celui qui m’insulte et m’outrage, A la vue de l’ennemi et du vindicatif.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Tout cela nous arrive, sans que nous t’ayons oublié, Sans que nous ayons violé ton alliance:

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

Notre cœur ne s’est point détourné, Nos pas ne se sont point éloignés de ton sentier,

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

Pour que tu nous écrases dans la demeure des chacals, Et que tu nous couvres de l’ombre de la mort.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Si nous avions oublié le nom de notre Dieu, Et étendu nos mains vers un dieu étranger,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

Dieu ne le saurait-il pas, Lui qui connaît les secrets du cœur?

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Mais c’est à cause de toi qu’on nous égorge tous les jours, Qu’on nous regarde comme des brebis destinées à la boucherie.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Réveille-toi! Pourquoi dors-tu, Seigneur? Réveille-toi! Ne nous repousse pas à jamais!

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Pourquoi caches-tu ta face? Pourquoi oublies-tu notre misère et notre oppression?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Car notre âme est abattue dans la poussière, Notre corps est attaché à la terre.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Lève-toi, pour nous secourir! Délivre-nous à cause de ta bonté!