Psalmet 44
1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.
To the Overseer. — By sons of Korah. An Instruction. O God, with our ears we have heard, Our fathers have recounted to us, The work Thou didst work in their days, In the days of old.
2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr
Thou, [with] Thy hand, nations hast dispossessed. And Thou dost plant them. Thou afflictest peoples, and sendest them away.
3 ës sate, sepse të pëlqenin.
For, not by their sword Possessed they the land, And their arm gave not salvation to them, But Thy right hand, and Thine arm, And the light of Thy countenance, Because Thou hadst accepted them.
4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.
Thou [art] He, my king, O God, Command the deliverances of Jacob.
5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.
By Thee our adversaries we do push, By Thy name tread down our withstanders,
6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.
For, not in my bow do I trust, And my sword doth not save me.
7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.
For Thou hast saved us from our adversaries, And those hating us Thou hast put to shame.
8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)
In God we have boasted all the day, And Thy name to the age we thank. (Selah)
9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.
In anger Thou hast cast off and causest us to blush, And goest not forth with our hosts.
10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.
Thou causest us to turn backward from an adversary, And those hating us, Have spoiled for themselves.
11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.
Thou makest us food like sheep, And among nations Thou hast scattered us.
12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.
Thou sellest Thy people — without wealth, And hast not become great by their price.
13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.
Thou makest us a reproach to our neighbours, A scorn and a reproach to our surrounders.
14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.
Thou makest us a simile among nations, A shaking of the head among peoples.
15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,
All the day my confusion [is] before me, And the shame of my face hath covered me.
16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.
Because of the voice of a reproacher and reviler, Because of an enemy and a self-avenger.
17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.
All this met us, and we did not forget Thee, Nor have we dealt falsely in Thy covenant.
18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,
We turn not backward our heart, Nor turn aside doth our step from Thy path.
19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.
But Thou hast smitten us in a place of dragons, And dost cover us over with death-shade.
20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,
If we have forgotten the name of our God, And spread our hands to a strange God,
21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.
Doth not God search out this? For He knoweth the secrets of the heart.
22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.
Surely, for Thy sake we have been slain all the day, Reckoned as sheep of the slaughter.
23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.
Stir up — why dost Thou sleep, O Lord? Awake, cast us not off for ever.
24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?
Why Thy face hidest Thou? Thou forgettest our afflictions and our oppression,
25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.
For bowed to the dust hath our soul, Cleaved to the earth hath our belly.
26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.
Arise, a help to us, And ransom us for thy kindness' sake.
