Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Zborovođi. Sinova Korahovih. Poučna pjesma. Bože, ušima svojim slušasmo, očevi nam pripovijedahu naši, o djelu koje si izveo u danima njihovim - u danima davnim.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Rukom si svojom izagnao pogane, a njih posadio, iskorijenio narode, a njih raširio.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Mačem svojim oni zemlju ne zauzeše niti im mišica njihova donese pobjedu, već desnica tvoja i tvoja mišica i lice tvoje milosno jer si ih ljubio.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Ti, o moj Kralju i Bože moj, ti si dao pobjede Jakovu.

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Po tebi dušmane svoje odbismo, u tvome imenu zgazismo one koji se na nas digoše.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

U svoj se luk nisam pouzdavao, nit' me mač moj spasavao.

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

Nego ti, ti si nas spasio od dušmana, ti si postidio one koji nas mrze.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Dičili smo se Bogom u svako doba i tvoje ime slavili svagda.

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

A sad si nas odbacio i posramio nas i više ne izlaziš, Bože, sa četama našim.

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Pustio si da pred dušmanima uzmaknemo, i opljačkaše nas mrzitelji naši.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Dao si nas k'o ovce na klanje i rasuo nas među neznabošce.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

U bescjenje si puk svoj prodao i obogatio se nisi prodajom.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Učinio si nas ruglom susjedima našim, na podsmijeh i igračku onima oko nas.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Na porugu smo neznabošcima, narodi kimaju glavom nad nama.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Svagda mi je sramota moja pred očima i stid mi lice pokriva

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

zbog pogrdne graje podrugljivaca, zbog osvetljiva dušmanina.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Sve nas to snađe iako te nismo zaboravili niti povrijedili Saveza tvoga,

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

niti nam se srce odmetnulo od tebe, niti nam je noga s tvoje skrenula staze,

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

kad si nas smrvio u boravištu šakalskom i smrtnim nas zavio mrakom.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Da smo i zaboravili ime Boga našega, da smo ruke k tuđem bogu podigli:

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

zar Bog toga ne bi saznao? TÓa on poznaje tajne srdaca!

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Ali zbog tebe ubijaju nas dan za danom, i mi smo im k'o ovce za klanje.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Preni se! Što spavaš, Gospode? Probudi se! Ne odbacuj nas dovijeka!

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Zašto lice svoje sakrivaš, zaboravljaš bijedu i nevolju našu?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Jer duša nam se u prah raspala, trbuh nam se uza zemlju prilijepio.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Ustani, u pomoć nam priteci, izbavi nas radi ljubavi svoje!