Psalmet 42

1 Ashtu si suta ka një dëshirë të madhe për rrëketë e ujit, kështu shpirti im ka një dëshirë të zjarrtë për ty, o Perëndi.

Sakhi sitwi chimset ngaichat dangchah bangin, kahin ngaicha e O Pathen.

2 Shpirti im ka një etje të madhe për Perëndinë, për Perëndinë e gjallë. Kur do të vij dhe do të paraqitem para Perëndisë?

Hingjing Pathen chu dangchah in kalha ngai e. Itih tahle kache a a-anga kachibai theiding ham?

3 Lotët e mia janë bërë ushqimi im ditë e natë, ndërsa më thonë vazhdimisht: “Ku është Perëndia yt?”.

Sunle jan in lonlhi bou ann in kanei tai, kagal miten phattin in ei enghouvun “Na Pathen hoiya umham atiuve”?

4 Duke kujtuar këto gjëra, brenda vetes sime i jap shfrim të lirë shpirtit tim, sepse kisha zakon të shkoja me turmën, duke e udhëhequr në shtëpinë e Perëndisë, në mes të këngëve të gëzimit dhe të lëvdimit të një turme në festë.

Kalung thim analheh ji e thil umdan hochu kageldoh ji teng: Pathen houin a Mihonpi chutoh kilhon a, tanggol a Pathen inlam jon a kitol a thangvah la kisa a mihonpin golvah kibolji hochu!

5 Pse ligështohesh, o shpirti im, pse vajton brënda trupit tim? Shpreso te Perëndia, sepse unë do ta kremtoj akoma për çlirimin e pranisë së tij.

Ibol a kei lunglha dah kahim? Ibol a kalung hibanga hesoh a ham? Keiman Pathen a kinepna giltah kanei in! Ken ama kathang vah kit ding ahi ka huhhing pu ka Pathen.

6 O Perëndia im, shpirti më është ligështuar përbrenda; prandaj më kujtohesh ti nga vendi i Jordanit dhe nga majat e Hermonit, nga mali i Mitsarit.

Tun keima kalung alhadah lheh jengtai, hinlah Jordan hung kondoh na, Hermon molsanga lang hijong le kahin gel doh jing ding nahi.

7 Një hon thërret një hon tjetër në zhurmën e ujërave të tua; të gjitha dallgët e tua dhe valët e tua kanë kaluar përmbi mua.

Nang man twipibang nakinon a naki ho twikhanglen gin chu kajai, nangma tkuipi kidilleh twipi kitol chun eihin lonvuh in ahi.

8 Ditën Zoti më jep mirësinë e tij, dhe natën i ngre atij një kantik, një lutje Perëndisë të jetës sime.

Ahinlah niseh in Pakaiyin angailutna longlou chun eiphung vuh jingin, chuleh janseh leh ama vahchoila kasajin hinkho eipe a Pakai komma chun kataojin ahi.

9 Unë do t’i them Perëndisë, kështjellës sime: “Pse më harrove? Pse endem i veshur me rroba zie për shkak të shtypjes nga ana e armikut?”.

O Pakai ksongpi keima kakapme, ipi dinga neisuhmil hitam? Ipi dinga kadougal te bol hesoh jeh a lunggima kavale jingding ham?

10 Kockat e mia po vuajnë për vdekje për shkak të fyerjeve nga ana e armive të mi, që më thonë vazhdimisht: “Ku është Perëndia yt?”.

Eihou setnao hin kagep lhatan ahi, “Na Pathen hoiya umham,” tin eidong jingun ahi.

11 Pse ligështohesh, shpirti im, pse rënkon përbrenda meje? Shpreso te Perëndia, sepse unë do ta kremtoj akoma; ai është shpëtimi im dhe Perëndia im.

Ipi dinga keima hiti lungkham kahin, epidinga hiti lungboi kahim? Keiman Pathennah kakinepna koijing ting chuleh eihuhhing paleh kaPathen chu avellin thangvah kit inge.