Psalmet 38

1 O Zot, mos më shaj në indinjatën tënde dhe mos më dëno në zemërimin tënd.

Psalmus David, in rememorationem de sabbato. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.

2 Sepse shigjtat e tua më kanë shpuar dhe dora jote më shtyp.

Quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.

3 Nuk ka asgjë të shëndoshë në mishin tim për shkak të zemërimit tënd; nuk ka qetësi në kockat e mia për shkak të mëkatit tim.

Non est sanitas in carne mea a facie iræ tuæ: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.

4 Paudhësitë e mia e kalojnë në fakt kohën time, janë si një barrë e madhe, shumë e rëndë për mua.

Quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum: et sicut onus grave gravatæ sunt super me.

5 Plagët e mia janë të fëlliqura dhe të qelbëzuara nga marrëzia ime.

Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.

6 Jam krejt i kërrusur dhe i dëshpëruar; sillem tërë ditën rreth e qark duke mbajtur zi,

Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.

7 sepse ijet e mia janë të pezmatuara dhe nuk ka asgjë të shëndoshë në mishin tim.

Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.

8 Jam i sfilitur dhe i vrarë; vrumbulloj nga drithma e zemrës sime.

Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.

9 O Zot, çdo dëshirë që kam është para teje dhe psherëtimat e mia nuk të janë fshehur.

Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.

10 Zemra ime rreh, fuqia po më lë; vetë drita e syve të mi ka ikur.

Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.

11 Miqtë e mi dhe shokët e mi rrinë larg plagës sime, dhe fqinjët e mi ndalojnë larg meje.

Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.

12 Ata që kërkojnë jetën time më ngrejnë kurthe dhe ata që duan të më bëjnë të keqen flasin për shkatërrimin dhe mendojnë mashtrime tërë ditën.

Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.

13 Por unë jam si një i shurdhër që nuk dëgjon dhe një memec që nuk e hap gojën.

Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.

14 Po, jam si një njeri që nuk dëgjon dhe që nuk mund të përgjigjet me gojën e tij.

Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.

15 Sepse shpresoj te ti, o Zot, ti do të përgjigjesh, o Zot, Perëndia im.

Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.

16 Sepse kam thënë: “U gëzofshin me mua, dhe kur këmba ime pengohet, mos u çofshin kundër meje”.

Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.

17 Ndërsa jam duke rënë dhe dhembja ime është vazhdimisht para meje,

Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.

18 ndërsa rrëfej mëkatin tim dhe jam tepër i shqetësuar për mëkatin,

Quoniam iniquitatem meam annuntiabo: et cogitabo pro peccato meo.

19 armiqtë e mi janë tërë gjallëri dhe janë të fortë, dhe ata që më urrejnë pa shkak shumohen.

Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.

20 Edhe ata që ma shpërblejnë të mirën me të keqen më përndjekin, sepse unë ndjek rrugën e së mirës.

Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.

21 O Zot, mos më braktis; Perëndia im, mos u largo nga unë.

Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.

22 Nxito të më ndihmosh, o Zot, o shpëtimi im.

Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meæ.