Psalmet 38
1 O Zot, mos më shaj në indinjatën tënde dhe mos më dëno në zemërimin tënd.
Dávid zsoltára emlékeztetőül. Uram, haragodban ne fenyíts meg engem; felgerjedésedben ne ostorozz meg engem!
2 Sepse shigjtat e tua më kanë shpuar dhe dora jote më shtyp.
Mert nyilaid belém akadtak, és kezed rám nehezült.
3 Nuk ka asgjë të shëndoshë në mishin tim për shkak të zemërimit tënd; nuk ka qetësi në kockat e mia për shkak të mëkatit tim.
Nincs épség testemben a te haragodtól; nincs békesség csontjaimban vétkeim miatt.
4 Paudhësitë e mia e kalojnë në fakt kohën time, janë si një barrë e madhe, shumë e rëndë për mua.
Mert bűneim elborítják fejemet; súlyos teherként, erőm felett.
5 Plagët e mia janë të fëlliqura dhe të qelbëzuara nga marrëzia ime.
Megsenyvedtek, megbűzhödtek sebeim oktalanságom miatt.
6 Jam krejt i kërrusur dhe i dëshpëruar; sillem tërë ditën rreth e qark duke mbajtur zi,
Lehorgadtam, meggörbedtem nagyon; naponta szomorúan járok.
7 sepse ijet e mia janë të pezmatuara dhe nuk ka asgjë të shëndoshë në mishin tim.
Mert derekam megtelt gyulladással, és testemben semmi ép sincsen.
8 Jam i sfilitur dhe i vrarë; vrumbulloj nga drithma e zemrës sime.
Erőtlen és összetört vagyok nagyon, s szívem keserűsége miatt jajgatok.
9 O Zot, çdo dëshirë që kam është para teje dhe psherëtimat e mia nuk të janë fshehur.
Uram, előtted van minden kívánságom, és nincs előled elrejtve az én nyögésem!
10 Zemra ime rreh, fuqia po më lë; vetë drita e syve të mi ka ikur.
Szívem dobogva ver, elhágy erőm, s szemem világa – az sincs már velem.
11 Miqtë e mi dhe shokët e mi rrinë larg plagës sime, dhe fqinjët e mi ndalojnë larg meje.
Szeretteim és barátaim félreállanak csapásomban; rokonaim pedig messze állanak.
12 Ata që kërkojnë jetën time më ngrejnë kurthe dhe ata që duan të më bëjnë të keqen flasin për shkatërrimin dhe mendojnë mashtrime tërë ditën.
De tőrt vetnek, a kik életemre törnek, és a kik bajomra törnek; hitványságokat beszélnek, és csalárdságot koholnak mindennap.
13 Por unë jam si një i shurdhër që nuk dëgjon dhe një memec që nuk e hap gojën.
De én, mint a siket, nem hallok, és olyan vagyok, mint a néma, a ki nem nyitja föl száját.
14 Po, jam si një njeri që nuk dëgjon dhe që nuk mund të përgjigjet me gojën e tij.
És olyanná lettem, mint az, a ki nem hall, és szájában nincsen ellenmondás.
15 Sepse shpresoj te ti, o Zot, ti do të përgjigjesh, o Zot, Perëndia im.
Mert téged vártalak Uram, te hallgass meg Uram, Istenem!
16 Sepse kam thënë: “U gëzofshin me mua, dhe kur këmba ime pengohet, mos u çofshin kundër meje”.
Mert azt gondolom: csak ne örülnének rajtam; mikor lábam ingott, hatalmaskodtak ellenem!
17 Ndërsa jam duke rënë dhe dhembja ime është vazhdimisht para meje,
És bizony közel vagyok az eleséshez, és bánatom mindig előttem van.
18 ndërsa rrëfej mëkatin tim dhe jam tepër i shqetësuar për mëkatin,
Sőt bevallom bűneimet, bánkódom vétkem miatt.
19 armiqtë e mi janë tërë gjallëri dhe janë të fortë, dhe ata që më urrejnë pa shkak shumohen.
De ellenségeim élnek, erősödnek; megsokasodtak hazug gyűlölőim,
20 Edhe ata që ma shpërblejnë të mirën me të keqen më përndjekin, sepse unë ndjek rrugën e së mirës.
És a kik jóért roszszal fizetnek; ellenem törnek, a miért én jóra törekszem.
21 O Zot, mos më braktis; Perëndia im, mos u largo nga unë.
Ne hagyj el Uram Istenem, ne távolodjál el tőlem!
22 Nxito të më ndihmosh, o Zot, o shpëtimi im.
Siess segítségemre, oh Uram, én szabadítóm!
