Psalmet 38

1 O Zot, mos më shaj në indinjatën tënde dhe mos më dëno në zemërimin tënd.

Psalam. Davidov. Za spomen. Jahve, u srdžbi svojoj nemoj ne karati, i nemoj me kazniti u svojemu gnjevu.

2 Sepse shigjtat e tua më kanë shpuar dhe dora jote më shtyp.

Strijele se tvoje u me zabodoše, ruka me tvoja teško pritisnu:

3 Nuk ka asgjë të shëndoshë në mishin tim për shkak të zemërimit tënd; nuk ka qetësi në kockat e mia për shkak të mëkatit tim.

na tijelu mi ništa zdravo nema zbog gnjeva tvog, od grijeha mojih mira mi nema kostima.

4 Paudhësitë e mia e kalojnë në fakt kohën time, janë si një barrë e madhe, shumë e rëndë për mua.

Zloće moje glavu su mi nadišle, kao preteško breme tište me.

5 Plagët e mia janë të fëlliqura dhe të qelbëzuara nga marrëzia ime.

Rane moje zaudaraju i gnjiju zbog bezumnosti moje.

6 Jam krejt i kërrusur dhe i dëshpëruar; sillem tërë ditën rreth e qark duke mbajtur zi,

Pogurih se sav i zgrčih, povazdan lutam žalostan.

7 sepse ijet e mia janë të pezmatuara dhe nuk ka asgjë të shëndoshë në mishin tim.

Moji bokovi puni su ognjice, na tijelu mi ništa zdravo nema.

8 Jam i sfilitur dhe i vrarë; vrumbulloj nga drithma e zemrës sime.

Iscrpljen sam i satrven posve, stenjem od jecanja srca svojega.

9 O Zot, çdo dëshirë që kam është para teje dhe psherëtimat e mia nuk të janë fshehur.

O Gospode, sve su mi želje pred tobom, i vapaji moji nisu ti skriveni.

10 Zemra ime rreh, fuqia po më lë; vetë drita e syve të mi ka ikur.

Srce mi udara silno, snaga me ostavlja i svjetlost vida očinjeg gasi se.

11 Miqtë e mi dhe shokët e mi rrinë larg plagës sime, dhe fqinjët e mi ndalojnë larg meje.

Prijatelji i drugovi od rana mojih uzmakoše, i moji najbliži stoje daleko.

12 Ata që kërkojnë jetën time më ngrejnë kurthe dhe ata që duan të më bëjnë të keqen flasin për shkatërrimin dhe mendojnë mashtrime tërë ditën.

Namještaju mi zamke oni koji mi život vrebaju, koji mi žele nesreću, propašću mi prijete i uvijek smišljaju prijevare.

13 Por unë jam si një i shurdhër që nuk dëgjon dhe një memec që nuk e hap gojën.

A ja sam kao gluh i ništa ne čujem i, kao nijem, usta ne otvaram.

14 Po, jam si një njeri që nuk dëgjon dhe që nuk mund të përgjigjet me gojën e tij.

Postadoh k'o čovjek koji ne čuje i koji u ustima nema odgovora.

15 Sepse shpresoj te ti, o Zot, ti do të përgjigjesh, o Zot, Perëndia im.

Jer u tebe se, o Jahve, uzdam, ti ćeš me uslišati, Jahve, Bože moj!

16 Sepse kam thënë: “U gëzofshin me mua, dhe kur këmba ime pengohet, mos u çofshin kundër meje”.

Rekoh: “Nek' se ne raduju nada mnom; kad mi noga posrne, nek' se ne uzdižu nada mnom!”

17 Ndërsa jam duke rënë dhe dhembja ime është vazhdimisht para meje,

Jer umalo ne propadoh, i moja je bol svagda preda mnom.

18 ndërsa rrëfej mëkatin tim dhe jam tepër i shqetësuar për mëkatin,

Bezakonje svoje ja priznajem i pun sam žalosti zbog grijeha svojega.

19 armiqtë e mi janë tërë gjallëri dhe janë të fortë, dhe ata që më urrejnë pa shkak shumohen.

A koji su bez razloga protiv mene, moćni su, i mnogi su koji me mrze nepravedno.

20 Edhe ata që ma shpërblejnë të mirën me të keqen më përndjekin, sepse unë ndjek rrugën e së mirës.

Za dobro zlom mi uzvraćaju, protive mi se što tražim dobro.

21 O Zot, mos më braktis; Perëndia im, mos u largo nga unë.

O Jahve, ne ostavljaj me! Bože moj, ne udaljuj se od mene!

22 Nxito të më ndihmosh, o Zot, o shpëtimi im.

Požuri se meni u pomoć, Gospode, spase moj!