Psalmet 37

1 Mos u dëshpëro për shkak të njerëzve të këqij; mos ki smirë ata që veprojnë me ligësi,

Av David. Vreidskast ikkje yver illgjerningsmennerne, harmast ikkje yver deim som gjer urett!

2 sepse ata shpejt do të kositen si bari dhe do të thahen si bari i blertë.

For liksom gras vert dei brått avskorne, og som grøne urter visnar dei burt.

3 Ki besim tek Zoti dhe bëj të mira; bano vendin dhe shto besnikërinë.

Lit på Herren og gjer det gode, bu i landet og legg vinn på truskap!

4 Gjej kënaqësinë tënde në Zotin dhe ai do të plotësojë dëshirat e zemrës sate.

Og hugnast i Herren, so skal han gjeva deg det som ditt hjarta ynskjer.

5 Vendose fatin tënd tek Zoti, ki besim tek ai dhe ai ka për të vepruar.

Gjev Herren din veg i vald, og lit på honom! Han skal gjera det;

6 Ai do të bëjë të shkëlqejë drejtësia jote si drita dhe ndershmëria e saj si mesdita.

og han skal lata di rettferd ganga fram som ljoset, og din rett som middagsklåren.

7 Rri në heshtje para Zotit dhe prite atë; mos u hidhëro për atë që i shkojnë mbarë punët e veta, për njeriun që ndjek planet e këqija të tij.

Ver still for Herren og stunda på honom! Vreidast ikkje yver den som hev lukka på sin veg, den mannen som legg upp meinråd!

8 Hiq dorë nga zemërimi dhe lëre përbuzjen; mos u dëshpëro; kjo do të të çonte edhe ty të bëje të keqen.

Haldt deg frå vreide, lat harm fara, vreidast ikkje, det er berre til å gjera ilt!

9 Sepse njerëzit e këqij do të shfarosen, por ata që shpresojnë tek Zoti do të bëhen zotër të tokës.

For illgjerningsmenner skal verta utrudde, men dei som ventar på Herren, dei skal erva landet.

10 Edhe pak dhe i pabesi nuk do të jetë më; po, ti do të kërkosh me kujdes vendin e tij dhe ai nuk do të jetë më.

Og um ei liti stund er den ugudlege ikkje til, og legg du merke til hans stad, so er han der ikkje.

11 Por zemërbutët do të zotërojnë tokën dhe do të gëzojnë një paqe të madhe.

Men dei spaklyndte skal erva landet og hugnast ved mykjen fred.

12 I pabesi komploton kundër të drejtit dhe kërcëllin dhëmbët kundër tij.

Den ugudlege tenkjer upp vondt imot den rettferdige og skjer tenner imot honom.

13 Zoti qesh me të, sepse e sheh që vjen dita e tij.

Herren lær åt honom; for han ser at hans dag kjem.

14 Të pabesët kanë nxjerrë shpatën dhe kanë nderur harkun e tyre për të rrëzuar të mjerin dhe nevojtarin, për të vrarë ata që ecën drejt në rrugën e tyre.

Dei ugudlege dreg sverdet og spenner sin boge til å fella den arme og fatige og myrda deim som fer ærleg fram.

15 Shpata e tyre do të hyjë në zemrën e tyre dhe harqet e tyre do të thyhen.

Deira sverd skal ganga inn i deira eige hjarta, og deira bogar verta brotne sund.

16 Vlen më tepër e pakta e të drejtit se sa bollëku i shumë të pabesëve.

Betre er det vesle den rettferdige hev, enn mykje gods hjå mange ugudlege.

17 Sepse krahët e të pabesëve do të thyhen, por Zoti i përkrah të drejtët.

For armarne vert brotne på dei ugudlege, men Herren styd dei rettferdige.

18 Zoti i njeh ditët e njerëzve të ndershëm dhe trashëgimia e tyre do të vazhdojë përjetë.

Herren kjenner dei dagar dei ulastande skal liva, og deira arv skal vara til æveleg tid.

19 Ata nuk do të ngatërrohen në kohën e fatkeqësisë dhe në ditët e zisë do të ngopen.

Dei skal ikkje verta til skammar i den vonde tid, og i hungers dagar skal dei verta mette.

20 Por të pabesët do të vdesin dhe armiqtë e Zotit do të konsumohen dhe do të bëhen tym si dhjami i qengjave.

For dei ugudlege skal ganga til grunnar, og Herrens fiendar som blomeskrud på engjar; dei kverv som røyk, kverv burt.

21 I pabesi merr hua dhe nuk e kthen, por i drejti ka mëshirë dhe dhuron.

Den ugudlege låner og gjev ikkje att, men den rettferdige gjer miskunn og gjev.

22 Sepse të bekuarit nga Zoti do të trashëgojnë tokën, por ata që janë mallkuar prej tij do të shfarosen.

For dei han velsignar, skal erva landet; men dei han forbannar, skal verta utrudde.

23 Hapat e njeriut i drejton Zoti, kur atij i pëlqejnë rrugët e tij.

Herren gjer ein manns steg faste, og han hev hugnad i hans veg.

24 Por kur njeriu rrëzohet, nuk shtrihet për tokë, sepse Zoti e mban për dore.

Når han fell, vert han ikkje støypt til marki; for Herren styd hans hand.

25 Unë kam qenë fëmijë dhe tani jam plakur, por nuk e kam parë kurrë të drejtin të braktisur dhe pasardhësit e tij të lypin bukë.

Eg hev vore ung og vorte gamall, men aldri hev eg set den rettferdige forlaten eller hans born beda um brød.

26 Ai ka mëshirë dhe jep kurdoherë hua; dhe pasardhësit e tij janë në bekim.

Heile dagen gjer han miskunn og låner ut, og hans born vert velsigna.

27 Largohu nga e keqja dhe bëj të mirën, dhe do të kesh një banesë të përjetshme.

Vik frå det vonde og gjer det gode, so vert du æveleg buande i landet.

28 Sepse Zoti e do drejtësinë dhe nuk ka për t’i braktisur kurrë shenjtorët e tij; ata do të ruhen përjetë, ndërsa pasardhësit e të pabesëve do të shfarosen.

For Herren elskar rett og forlet ikkje sine trugne; til æveleg tid vert dei haldne uppe; men avkjøme av ugudlege vert utrudt.

29 Të drejtët do të trashëgojnë tokën dhe do të banojnë gjithnjë mbi të.

Dei rettferdige skal erva landet og bu i det til æveleg tid.

30 Nga goja e të drejtit del dituri dhe gjuha e tij flet për drejtësi.

Rettferdig manns munn andar visdom, og hans tunga taler det som rett er.

31 Ligji i Perëndisë të tij është në zemrën e tij; hapat e tij nuk do të lëkunden.

Hans Guds lov er i hans hjarta, hans stig er ikkje ustøde.

32 I pabesi spiunon të drejtin dhe përpiqet ta vrasë.

Dei ugudlege lurer på den rettferdige og søkjer å drepa honom.

33 Zoti nuk do ta lërë në duart e tij dhe nuk do të lejojë që të dënohet, kur të gjykohet.

Herren yvergjev honom ikkje i hans hand og fordømer honom ikkje, når han vert dømd.

34 Ki shpresë të patundur tek Zoti dhe ndiq rrugën tij, dhe ai do të të lartojë me qëllim që ti të trashëgosh tokën; kur të pabesët të jenë të shfarosur, ti do ta shikosh.

Venta på Herren og haldt deg på hans veg! so skal han upphøgja deg til å erva landet; du skal sjå på at dei ugudlege vert utrudde.

35 E pashë njeriun e pushtetshëm dhe të furishëm të begatohet si një pemë e gjelbër në tokën e tij të lindjes,

Eg såg ein ugudleg ovrikjen mann, og han breidde seg ut som eit heimevakse tre med sitt grøne lauv.

36 por pastaj u zhduk; dhe ja, nuk është më; e kërkova, por nuk e gjeta më.

Men han gjekk burt, og sjå, han var ikkje meir, og eg leita etter honom, men han vart ikkje funnen.

37 Ki kujdes për njeriun e ndershëm dhe këqyr njeriun e drejtë, sepse e ardhmja e këtij njeriu do të jetë paqja.

Merk deg den ulastande mann, og sjå på den rett-tenkte, at freds mann hev ei framtid.

38 Por shkelësit do të shkatërrohen të gjithë; në fund të pabesët do të dërrmohen.

Men dei fråfalne vert alle saman utøydde, framtidi vert avskori for dei ugudlege.

39 Por shpëtimi i të drejtëve vjen nga Zoti; ai është kështjella e tyre në kohën e fatkeqësisë.

Og frelsa for dei rettferdige kjem frå Herren, deira sterke vern i trengsels tid.

40 Dhe Zoti i ndihmon dhe i çliron; i çliron nga të pabesët dhe i shpëton, sepse kanë gjetur strehë tek ai.

Og Herren hjelper deim og friar deim ut, han friar deim frå dei ugudlege og frelser deim, for dei flyr til honom.