Psalmet 36

1 Mëkati i të pabesit i thotë zemrës sime: “Nuk ekziston asnjë frikë nga Perëndia përpara syve të tij.

En Psalm Davids, Herrans tjenares, till att föresjunga. Jag säger i sanningene, att de ogudaktige arge skalkar äro; ty när dem är ingen Gudsfruktan.

2 Sepse ai gënjen veten e tij në kërkimin e fajit që ka kryer në urrejtjen ndaj tij.

De rosa hvarannan inbördes, att de måga främja sina onda saker, och skämma andra.

3 Fjalët e gojës së tij janë paudhësi dhe mashtrim; ai ka pushuar së qeni i urtë dhe nuk bën më të mira.

All deras lära är skadelig och lögn; de låta ock intet undervisa sig, att de måtte något godt göra;

4 Ai thur paudhësi në shtratin e tij; vihet në një rrugë që nuk është e mirë dhe që nuk e dënon të keqen”.

Utan de tänka till skada på deras säng; och stå faste på den onda vägen, och sky för intet ondt.

5 O Zot, mirësia jote arrin deri në qiell dhe besnikëria jote deri te retë.

Herre, din godhet räcker så vidt som himmelen är, och din sanning så vidt som skyarna gå.

6 Drejtësia jote është si malet e Perëndisë, dhe gjykimet e tua janë si një humnerë e madhe. O Zot, ti ruan njerëz dhe kafshë.

Din rättfärdighet står såsom Guds berg, och dine rätter såsom stor djup. Herre, du hjelper både menniskom och fänad.

7 O Perëndi, sa e çmuar është mirësia jote! Prandaj bijtë e njerëzve gjejnë strehë nën hijen e krahëve të tu;

Huru dyr är din godhet, Gud, att menniskors barn tröst hafva under dina vingars skugga!

8 ata ngopen me bollëkun e shtëpisë sate, dhe ti u heq etjen në përroin e kënaqësive të tua.

De varda druckne utaf dins hus rika håfvor, och du skänker dem med vällust, såsom med enom ström.

9 Sepse pranë teje është burimi i jetës, dhe me anë të dritës sate ne shohim dritën.

Ty när dig är en lefvandes källa, och i dino ljuse se vi ljus.

10 Zgjate mirësinë tënde ndaj atyre që të njohin dhe drejtësinë tënde ndaj atyre që janë të drejtë nga zemra.

Utbred dina godhet öfver dem som känna dig, och dina rättfärdighet öfver de fromma.

11 Mos më vëntë këmbën kryelarti dhe dora e të pabesit mos më marrtë me vete.

Låt mig icke undertrampad varda af de stolta, och de ogudaktigas hand omstörte mig icke;

12 Ja, ata që kryejnë paudhësi kanë rënë; i kanë rrëzuar për tokë dhe nuk mund të ringjallen përsëri.

Utan låt de ogerningsmän der falla, att de måga bortdrifne varda, och icke bestå kunna.