Psalmet 22

1 Perëndia im, Perëndia im, pse më ke braktisur? Pse më rri kaq larg dhe nuk vjen të më çlirosh, duke dëgjuar fjalët e ofshamës sime?

Боже, Боже мој! Зашто си ме оставио удаљивши се од спасења мог, од речи вике моје?

2 O Perëndia im, unë bërtas ditën, por ti nuk përgjigjesh, edhe natën unë nuk rri në heshtje.

Боже мој! Вичем дању, а Ти ме не слушаш, и ноћу али немам мира.

3 Megjithatë ti je i Shenjti, që banon në lëvdimet e Izraelit.

Свети, који живиш у похвалама Израиљевим!

4 Etërit tonë kanë pasur besim te ti; kanë pasur besim te ti dhe ti i ke çliruar.

У Тебе се уздаше оци наши, уздаше се, и Ти си их избављао.

5 Të klithën ty dhe u çliruan; patën besim te ti dhe nuk u zhgënjyen.

Тебе призиваше, и спасаваше се; у Тебе се уздаше, и не осташе у срамоти.

6 Por unë jam një krimb dhe jo një njeri; turpi i njerëzve dhe përçmimi i popullit.

А ја сам црв, а не човек; подсмех људима и руг народу.

7 Tërë ata që më shohin më përqeshin, zgjatin buzën dhe tundin kokën,

Који ме виде, сви ми се ругају, разваљују уста, машу главом,

8 duke thënë: “Ai i ka besuar Zotiit; le ta çlirojë, pra, ta ndihmojë, mbasi e do”.

И говоре ослонио се на Господа, нека му помогне, нека га избави, ако га милује.

9 Me siguri ti je ai që më nxori nga barku i nënes; bëre që të kem besim te ti qysh nga koha kur pushoja mbi sisët e nënes sime.

Та, Ти си ме извадио из утробе; Ти си ме умирио на сиси матере моје.

10 Unë u braktisa te ti qysh nga lindja ime; ti je Perëndia im qysh nga barku i nënes sime.

За Тобом пристајем од рођења, од утробе матере моје Ти си Бог мој.

11 Mos u largo nga unë, sepse ankthi është i afërt, dhe nuk ka asnjë që të më ndihmojë.

Не удаљуј се од мене; јер је невоља близу, а нема помоћника.

12 Dema të mëdhenj më kanë rrethuar, dema të fuqishëm të Bashanit më rrinë përqark;

Оптече ме мноштво телаца; јаки волови васански опколише ме;

13 ata hapin gojën e tyre kundër meje, si një luan grabitqar që vrumbullit.

Развалише на ме уста своја. Лав је гладан и риче.

14 Më derdhin si ujë dhe tërë kockat e mia janë të ndrydhura; zemra ime është si dylli që shkrihet në mes të zorrëve të mia.

Као вода разлих се; расуше се све кости моје; срце моје поста као восак, растопило се у мени.

15 Forca ime është tharë si një enë balte dhe gjuha ime është ngjitur te qiellza; ti më ke vënë në pluhurin e vdekjes.

Сасуши се као цреп крепост моја, и језик мој приону за грло, и у прах смртни мећеш ме.

16 Sepse qentë më kanë rrethuar, një grup keqbërësish më rri rrotull; më kanë shpuar duart dhe këmbët.

Опколише ме пси многи; чета зликоваца иде око мене, прободоше руке моје и ноге моје.

17 Unë mund t’i numëroj gjithë kockat e mia; ato më shikojnë dhe më këqyrin.

Могао бих избројати све кости своје. Они гледају, и од мене начинише ствар за гледање.

18 Ndajnë midis tyre rrobat e mia dhe hedhin në short tunikën time.

Деле хаљине моје међу собом, и за доламу моју бацају жреб.

19 Por ti, o Zot, mos u largo; ti që je forca ime, nxito të më ndihmosh.

Али Ти, Господе, не удаљуј се. Сило моја, похитај ми у помоћ.

20 Çliroje jetën time nga shpata, jetën time të vetme nga këmba e qenit.

Избави од мача душу моју, од пса јединицу моју.

21 Shpëtomë nga gryka e luanit dhe nga brirët e buajve. Ti m’u përgjigje.

Сачувај ме од уста лавових, и од рогова биволових, чувши, избави ме.

22 Unë do t’u njoftoj emrin tënd vëllezërve të mi, do të të lëvdoj në mes të kuvendit.

Казујем име Твоје браћи; усред скупштине хвалићу Те.

23 Ju që keni frikë nga Zoti, lëvdojeni; dhe ju të gjithë, pasardhës të Jakobit, përlëvdojeni; dhe ju të gjithë, o fis i Izraelit, kini frikë nga ai.

Који се бојите Господа, хвалите Га. Све семе Јаковљево! Поштуј Га. Бој Га се, све семе Израиљево!

24 Sepse ai nuk ka përçmuar as nuk ka hedhur poshtë vuajtjen e të pikëlluarit, dhe nuk i ka fshehur fytyrën e tij; por kur i ka klithur atij, ai e ka kënaqur.

Јер се не оглуши молитве ништег нити је одби; не одврати од њега лице своје, него га услиши кад Га зазва.

25 Shkaku i lëvdimit tim në kuvendin e madh je ti; unë do t’i plotësoj zotimet e mia në prani të të gjithë atyre që kanë frikë nga ti.

Тебе ћу хвалити на скупштини великој; завете своје свршићу пред онима који се Њега боје.

26 Nevojtarët do të hanë dhe do të ngopen; ata që kërkojnë Zotin do ta lëvdojnë; zemra juaj do të jetojë përjetë.

Нека једу убоги и насите се, и нека хвале Господа који Га траже; живо да буде срце ваше довека.

27 Të gjitha skajet e tokës do ta mbajnë mend Zotin dhe do të kthehen tek ai; dhe të gjitha familjet e kombeve do të adhurojnë përpara teje.

Опоменуће се и обратиће се ка Господу сви крајеви земаљски, и поклониће се пред Њим сва племена незнабожачка.

28 Sepse Zotit i përket mbretëria dhe ai sundon mbi kombet.

Јер је Господње царство; Он влада народима.

29 Gjithë të pasurit e dheut do të hanë dhe do të të adhurojnë; të gjithë ata që zbresin në pluhur dhe që nuk arrijnë të mbahen gjallë do të përkulen para teje.

Јешће и поклониће се сви претили на земљи; пред Њим ће пасти сви који силазе у прах, који не могу сачувати душу своју у животу.

30 Pasardhësit do t’i shërbejnë; do t’i flitet për Zotin brezit të ardhshëm.

Семе ће њихово служити Њему. Казиваће се за Господа роду потоњем.

31 Ata do të vijnë dhe do t’i shpallin drejtësinë e tij një populli që nuk ka lindur akoma, dhe që ai vetë e ka krijuar.

Доћи ће, и казиваће правду Његову људима његовим, који ће се родити; јер је Он учинио ово.