Psalmet 22

1 Perëndia im, Perëndia im, pse më ke braktisur? Pse më rri kaq larg dhe nuk vjen të më çlirosh, duke dëgjuar fjalët e ofshamës sime?

Meu Deus, meu Deus, porque me desamparaste? porque te alongas do meu auxilio e das palavras do meu bramido?

2 O Perëndia im, unë bërtas ditën, por ti nuk përgjigjesh, edhe natën unë nuk rri në heshtje.

Meu Deus, eu clamo de dia, e tu não me ouves; de noite, e não tenho socego.

3 Megjithatë ti je i Shenjti, që banon në lëvdimet e Izraelit.

Porém tu és Sancto, o que habitas entre os louvores d'Israel.

4 Etërit tonë kanë pasur besim te ti; kanë pasur besim te ti dhe ti i ke çliruar.

Em ti confiaram nossos paes; confiaram, e tu os livraste.

5 Të klithën ty dhe u çliruan; patën besim te ti dhe nuk u zhgënjyen.

A ti clamaram e escaparam; em ti confiaram, e não foram confundidos.

6 Por unë jam një krimb dhe jo një njeri; turpi i njerëzve dhe përçmimi i popullit.

Mas eu sou verme, e não homem, opprobrio dos homens e desprezado do povo.

7 Tërë ata që më shohin më përqeshin, zgjatin buzën dhe tundin kokën,

Todos os que vêem zombam de mim, arreganham os beiços e meneiam a cabeça, dizendo:

8 duke thënë: “Ai i ka besuar Zotiit; le ta çlirojë, pra, ta ndihmojë, mbasi e do”.

Confiou no Senhor, que o livre; livre-o, pois n'elle tem prazer.

9 Me siguri ti je ai që më nxori nga barku i nënes; bëre që të kem besim te ti qysh nga koha kur pushoja mbi sisët e nënes sime.

Mas tu és o que me tiraste do ventre: fizeste-me esperar, estando aos peitos de minha mãe.

10 Unë u braktisa te ti qysh nga lindja ime; ti je Perëndia im qysh nga barku i nënes sime.

Sobre ti fui lançado desde a madre; tu és o meu Deus desde o ventre de minha mãe.

11 Mos u largo nga unë, sepse ankthi është i afërt, dhe nuk ka asnjë që të më ndihmojë.

Não te alongues de mim, pois a angustia está perto, e não ha quem ajude.

12 Dema të mëdhenj më kanë rrethuar, dema të fuqishëm të Bashanit më rrinë përqark;

Muitos toiros me cercaram; fortes toiros de Bazan me rodearam.

13 ata hapin gojën e tyre kundër meje, si një luan grabitqar që vrumbullit.

Abriram contra mim suas boccas, como um leão que despedaça e que ruge.

14 Më derdhin si ujë dhe tërë kockat e mia janë të ndrydhura; zemra ime është si dylli që shkrihet në mes të zorrëve të mia.

Como agua me derramei, e todos os meus ossos se desconjuntaram: o meu coração é como cera, derreteu-se no meio das minhas entranhas.

15 Forca ime është tharë si një enë balte dhe gjuha ime është ngjitur te qiellza; ti më ke vënë në pluhurin e vdekjes.

A minha força se seccou como um caco, e a lingua se me pega ao paladar: e me pozeste no pó da morte.

16 Sepse qentë më kanë rrethuar, një grup keqbërësish më rri rrotull; më kanë shpuar duart dhe këmbët.

Pois me rodearam cães: o ajuntamento de malfeitores me cercou, traspassaram-me as mãos e os pés.

17 Unë mund t’i numëroj gjithë kockat e mia; ato më shikojnë dhe më këqyrin.

Poderia contar todos os meus ossos: elles o vêem e me contemplam.

18 Ndajnë midis tyre rrobat e mia dhe hedhin në short tunikën time.

Repartem entre si os meus vestidos, e lançam sortes sobre a minha tunica.

19 Por ti, o Zot, mos u largo; ti që je forca ime, nxito të më ndihmosh.

Mas tu, Senhor, não te alongues de mim: força minha, apressa-te em soccorrer-me.

20 Çliroje jetën time nga shpata, jetën time të vetme nga këmba e qenit.

Livra-me a minha alma da espada, e a minha predilecta da força do cão.

21 Shpëtomë nga gryka e luanit dhe nga brirët e buajve. Ti m’u përgjigje.

Salva-me da bocca do leão, sim, ouviste-me, desde as pontas dos unicornios.

22 Unë do t’u njoftoj emrin tënd vëllezërve të mi, do të të lëvdoj në mes të kuvendit.

Então declararei o teu nome aos meus irmãos: louvar-te-hei no meio da congregação.

23 Ju që keni frikë nga Zoti, lëvdojeni; dhe ju të gjithë, pasardhës të Jakobit, përlëvdojeni; dhe ju të gjithë, o fis i Izraelit, kini frikë nga ai.

Vós, que temeis ao Senhor, louvae-o; todos vós, semente de Jacob, glorificae-o; e temei-o todos vós, semente d'Israel.

24 Sepse ai nuk ka përçmuar as nuk ka hedhur poshtë vuajtjen e të pikëlluarit, dhe nuk i ka fshehur fytyrën e tij; por kur i ka klithur atij, ai e ka kënaqur.

Porque não desprezou nem abominou a afflicção do afflicto, nem escondeu d'elle o seu rosto; antes, quando elle clamou, o ouviu.

25 Shkaku i lëvdimit tim në kuvendin e madh je ti; unë do t’i plotësoj zotimet e mia në prani të të gjithë atyre që kanë frikë nga ti.

O meu louvor virá de ti na grande congregação: pagarei os meus votos perante os que o temem.

26 Nevojtarët do të hanë dhe do të ngopen; ata që kërkojnë Zotin do ta lëvdojnë; zemra juaj do të jetojë përjetë.

Os mansos comerão e se fartarão; louvarão ao Senhor os que o buscam: o vosso coração viverá eternamente.

27 Të gjitha skajet e tokës do ta mbajnë mend Zotin dhe do të kthehen tek ai; dhe të gjitha familjet e kombeve do të adhurojnë përpara teje.

Todos os limites da terra se lembrarão, e se converterão ao Senhor: e todas as gerações das nações adorarão perante a tua face.

28 Sepse Zotit i përket mbretëria dhe ai sundon mbi kombet.

Porque o reino é do Senhor, e elle domina entre as nações.

29 Gjithë të pasurit e dheut do të hanë dhe do të të adhurojnë; të gjithë ata që zbresin në pluhur dhe që nuk arrijnë të mbahen gjallë do të përkulen para teje.

Todos os que na terra são gordos comerão e adorarão, e todos os que descem ao pó se prostrarão perante elle: e ninguem poderá reter viva a sua alma.

30 Pasardhësit do t’i shërbejnë; do t’i flitet për Zotin brezit të ardhshëm.

Uma semente o servirá: será contada ao Senhor de geração em geração.

31 Ata do të vijnë dhe do t’i shpallin drejtësinë e tij një populli që nuk ka lindur akoma, dhe që ai vetë e ka krijuar.

Chegarão e annunciarão a sua justiça ao povo que nascer, porquanto elle o fez.