Psalmet 22

1 Perëndia im, Perëndia im, pse më ke braktisur? Pse më rri kaq larg dhe nuk vjen të më çlirosh, duke dëgjuar fjalët e ofshamës sime?

In finem pro susceptione matutina, Psalmus David. Deus Deus meus respice in me: quare me dereliquisti? longe a salute mea verba delictorum meorum.

2 O Perëndia im, unë bërtas ditën, por ti nuk përgjigjesh, edhe natën unë nuk rri në heshtje.

Deus meus clamabo per diem, et non exaudies: et nocte, et non ad insipientiam mihi.

3 Megjithatë ti je i Shenjti, që banon në lëvdimet e Izraelit.

Tu autem in sancto habitas, Laus Israel.

4 Etërit tonë kanë pasur besim te ti; kanë pasur besim te ti dhe ti i ke çliruar.

In te speraverunt patres nostri: speraverunt, et liberasti eos.

5 Të klithën ty dhe u çliruan; patën besim te ti dhe nuk u zhgënjyen.

Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt: in te speraverunt, et non sunt confusi.

6 Por unë jam një krimb dhe jo një njeri; turpi i njerëzve dhe përçmimi i popullit.

Ego autem sum vermis, et non homo: opprobrium hominum, et abiectio plebis.

7 Tërë ata që më shohin më përqeshin, zgjatin buzën dhe tundin kokën,

Omnes videntes me, deriserunt me: locuti sunt labiis, et moverunt caput.

8 duke thënë: “Ai i ka besuar Zotiit; le ta çlirojë, pra, ta ndihmojë, mbasi e do”.

Speravit in Domino, eripiat eum: salvum faciat eum, quoniam vult eum.

9 Me siguri ti je ai që më nxori nga barku i nënes; bëre që të kem besim te ti qysh nga koha kur pushoja mbi sisët e nënes sime.

Quoniam tu es, qui extraxisti me de ventre: spes mea ab uberibus matris meæ.

10 Unë u braktisa te ti qysh nga lindja ime; ti je Perëndia im qysh nga barku i nënes sime.

In te proiectus sum ex utero: de ventre matris meæ Deus meus es tu,

11 Mos u largo nga unë, sepse ankthi është i afërt, dhe nuk ka asnjë që të më ndihmojë.

ne discesseris a me: Quoniam tribulatio proxima est: quoniam non est qui adiuvet.

12 Dema të mëdhenj më kanë rrethuar, dema të fuqishëm të Bashanit më rrinë përqark;

Circumdederunt me vituli multi: tauri pingues obsederunt me.

13 ata hapin gojën e tyre kundër meje, si një luan grabitqar që vrumbullit.

Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens.

14 Më derdhin si ujë dhe tërë kockat e mia janë të ndrydhura; zemra ime është si dylli që shkrihet në mes të zorrëve të mia.

Sicut aqua effusus sum: et dispersa sunt omnia ossa mea. Factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.

15 Forca ime është tharë si një enë balte dhe gjuha ime është ngjitur te qiellza; ti më ke vënë në pluhurin e vdekjes.

Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhæsit faucibus meis: et in pulverem mortis deduxisti me.

16 Sepse qentë më kanë rrethuar, një grup keqbërësish më rri rrotull; më kanë shpuar duart dhe këmbët.

Quoniam circumdederunt me canes multi: concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos:

17 Unë mund t’i numëroj gjithë kockat e mia; ato më shikojnë dhe më këqyrin.

dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me:

18 Ndajnë midis tyre rrobat e mia dhe hedhin në short tunikën time.

diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem.

19 Por ti, o Zot, mos u largo; ti që je forca ime, nxito të më ndihmosh.

Tu autem Domine ne elongaveris auxilium tuum a me: ad defensionem meam conspice.

20 Çliroje jetën time nga shpata, jetën time të vetme nga këmba e qenit.

Erue a framea Deus animam meam: et de manu canis unicam meam:

21 Shpëtomë nga gryka e luanit dhe nga brirët e buajve. Ti m’u përgjigje.

Salva me ex ore leonis: et a cornibus unicornium humilitatem meam.

22 Unë do t’u njoftoj emrin tënd vëllezërve të mi, do të të lëvdoj në mes të kuvendit.

Narrabo nomen tuum fratribus meis: in medio ecclesiæ laudabo te.

23 Ju që keni frikë nga Zoti, lëvdojeni; dhe ju të gjithë, pasardhës të Jakobit, përlëvdojeni; dhe ju të gjithë, o fis i Izraelit, kini frikë nga ai.

Qui timetis Dominum laudate eum: universum semen Iacob glorificate eum:

24 Sepse ai nuk ka përçmuar as nuk ka hedhur poshtë vuajtjen e të pikëlluarit, dhe nuk i ka fshehur fytyrën e tij; por kur i ka klithur atij, ai e ka kënaqur.

Timeat eum omne semen Israel: quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis: Nec avertit faciem suam a me: et cum clamarem ad eum exaudivit me.

25 Shkaku i lëvdimit tim në kuvendin e madh je ti; unë do t’i plotësoj zotimet e mia në prani të të gjithë atyre që kanë frikë nga ti.

Apud te laus mea in ecclesia magna: vota mea reddam in conspectu timentium eum.

26 Nevojtarët do të hanë dhe do të ngopen; ata që kërkojnë Zotin do ta lëvdojnë; zemra juaj do të jetojë përjetë.

Edent pauperes, et saturabuntur: et laudabunt Dominum qui requirunt eum: vivent corda eorum in sæculum sæculi.

27 Të gjitha skajet e tokës do ta mbajnë mend Zotin dhe do të kthehen tek ai; dhe të gjitha familjet e kombeve do të adhurojnë përpara teje.

Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ: Et adorabunt in conspectu eius universæ familiæ Gentium.

28 Sepse Zotit i përket mbretëria dhe ai sundon mbi kombet.

Quoniam Domini est regnum: et ipse dominabitur Gentium.

29 Gjithë të pasurit e dheut do të hanë dhe do të të adhurojnë; të gjithë ata që zbresin në pluhur dhe që nuk arrijnë të mbahen gjallë do të përkulen para teje.

Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ: in conspectu eius cadent omnes qui descendunt in terram.

30 Pasardhësit do t’i shërbejnë; do t’i flitet për Zotin brezit të ardhshëm.

Et anima mea illi vivet: et semen meum serviet ipsi.

31 Ata do të vijnë dhe do t’i shpallin drejtësinë e tij një populli që nuk ka lindur akoma, dhe që ai vetë e ka krijuar.

Annunciabitur Domino generatio ventura: et annunciabunt cæli iustitiam eius populo qui nascetur, quem fecit Dominus.