Psalmet 22

1 Perëndia im, Perëndia im, pse më ke braktisur? Pse më rri kaq larg dhe nuk vjen të më çlirosh, duke dëgjuar fjalët e ofshamës sime?

Al maestro del coro. Sull'aria: «Cerva dell'aurora». Salmo. Di Davide. «Dio mio, Dio mio, perché mi hai abbandonato? Tu sei lontano dalla mia salvezza»: sono le parole del mio lamento.

2 O Perëndia im, unë bërtas ditën, por ti nuk përgjigjesh, edhe natën unë nuk rri në heshtje.

Dio mio, invoco di giorno e non rispondi, grido di notte e non trovo riposo.

3 Megjithatë ti je i Shenjti, që banon në lëvdimet e Izraelit.

Eppure tu abiti la santa dimora, tu, lode di Israele.

4 Etërit tonë kanë pasur besim te ti; kanë pasur besim te ti dhe ti i ke çliruar.

In te hanno sperato i nostri padri, hanno sperato e tu li hai liberati;

5 Të klithën ty dhe u çliruan; patën besim te ti dhe nuk u zhgënjyen.

a te gridarono e furono salvati, sperando in te non rimasero delusi.

6 Por unë jam një krimb dhe jo një njeri; turpi i njerëzve dhe përçmimi i popullit.

Ma io sono verme, non uomo, infamia degli uomini, rifiuto del mio popolo.

7 Tërë ata që më shohin më përqeshin, zgjatin buzën dhe tundin kokën,

Mi scherniscono quelli che mi vedono, storcono le labbra, scuotono il capo:

8 duke thënë: “Ai i ka besuar Zotiit; le ta çlirojë, pra, ta ndihmojë, mbasi e do”.

«Si è affidato al Signore, lui lo scampi; lo liberi, se è suo amico».

9 Me siguri ti je ai që më nxori nga barku i nënes; bëre që të kem besim te ti qysh nga koha kur pushoja mbi sisët e nënes sime.

Sei tu che mi hai tratto dal grembo, mi hai fatto riposare sul petto di mia madre.

10 Unë u braktisa te ti qysh nga lindja ime; ti je Perëndia im qysh nga barku i nënes sime.

Al mio nascere tu mi hai raccolto, dal grembo di mia madre sei tu il mio Dio.

11 Mos u largo nga unë, sepse ankthi është i afërt, dhe nuk ka asnjë që të më ndihmojë.

Da me non stare lontano, poiché l'angoscia è vicina e nessuno mi aiuta.

12 Dema të mëdhenj më kanë rrethuar, dema të fuqishëm të Bashanit më rrinë përqark;

Mi circondano tori numerosi, mi assediano tori di Basan.

13 ata hapin gojën e tyre kundër meje, si një luan grabitqar që vrumbullit.

Spalancano contro di me la loro bocca come leone che sbrana e ruggisce.

14 Më derdhin si ujë dhe tërë kockat e mia janë të ndrydhura; zemra ime është si dylli që shkrihet në mes të zorrëve të mia.

Come acqua sono versato, sono slogate tutte le mie ossa. Il mio cuore è come cera, si fonde in mezzo alle mie viscere.

15 Forca ime është tharë si një enë balte dhe gjuha ime është ngjitur te qiellza; ti më ke vënë në pluhurin e vdekjes.

E' arido come un coccio il mio palato, la mia lingua si è incollata alla gola, su polvere di morte mi hai deposto.

16 Sepse qentë më kanë rrethuar, një grup keqbërësish më rri rrotull; më kanë shpuar duart dhe këmbët.

Un branco di cani mi circonda, mi assedia una banda di malvagi; hanno forato le mie mani e i miei piedi,

17 Unë mund t’i numëroj gjithë kockat e mia; ato më shikojnë dhe më këqyrin.

posso contare tutte le mie ossa. Essi mi guardano, mi osservano:

18 Ndajnë midis tyre rrobat e mia dhe hedhin në short tunikën time.

si dividono le mie vesti, sul mio vestito gettano la sorte.

19 Por ti, o Zot, mos u largo; ti që je forca ime, nxito të më ndihmosh.

Ma tu, Signore, non stare lontano, mia forza, accorri in mio aiuto.

20 Çliroje jetën time nga shpata, jetën time të vetme nga këmba e qenit.

Scampami dalla spada, dalle unghie del cane la mia vita.

21 Shpëtomë nga gryka e luanit dhe nga brirët e buajve. Ti m’u përgjigje.

Salvami dalla bocca del leone e dalle corna dei bufali.

22 Unë do t’u njoftoj emrin tënd vëllezërve të mi, do të të lëvdoj në mes të kuvendit.

Annunzierò il tuo nome ai miei fratelli, ti loderò in mezzo all'assemblea.

23 Ju që keni frikë nga Zoti, lëvdojeni; dhe ju të gjithë, pasardhës të Jakobit, përlëvdojeni; dhe ju të gjithë, o fis i Izraelit, kini frikë nga ai.

Lodate il Signore, voi che lo temete, gli dia gloria la stirpe di Giacobbe, lo tema tutta la stirpe di Israele;

24 Sepse ai nuk ka përçmuar as nuk ka hedhur poshtë vuajtjen e të pikëlluarit, dhe nuk i ka fshehur fytyrën e tij; por kur i ka klithur atij, ai e ka kënaqur.

perché egli non ha disprezzato né sdegnato l'afflizione del misero, non gli ha nascosto il suo volto, ma, al suo grido d'aiuto, lo ha esaudito.

25 Shkaku i lëvdimit tim në kuvendin e madh je ti; unë do t’i plotësoj zotimet e mia në prani të të gjithë atyre që kanë frikë nga ti.

Sei tu la mia lode nella grande assemblea, scioglierò i miei voti davanti ai suoi fedeli.

26 Nevojtarët do të hanë dhe do të ngopen; ata që kërkojnë Zotin do ta lëvdojnë; zemra juaj do të jetojë përjetë.

I poveri mangeranno e saranno saziati, loderanno il Signore quanti lo cercano: «Viva il loro cuore per sempre».

27 Të gjitha skajet e tokës do ta mbajnë mend Zotin dhe do të kthehen tek ai; dhe të gjitha familjet e kombeve do të adhurojnë përpara teje.

Ricorderanno e torneranno al Signore tutti i confini della terra, si prostreranno davanti a lui tutte le famiglie dei popoli.

28 Sepse Zotit i përket mbretëria dhe ai sundon mbi kombet.

Poiché il regno è del Signore, egli domina su tutte le nazioni.

29 Gjithë të pasurit e dheut do të hanë dhe do të të adhurojnë; të gjithë ata që zbresin në pluhur dhe që nuk arrijnë të mbahen gjallë do të përkulen para teje.

A lui solo si prostreranno quanti dormono sotto terra, davanti a lui si curveranno quanti discendono nella polvere. E io vivrò per lui,

30 Pasardhësit do t’i shërbejnë; do t’i flitet për Zotin brezit të ardhshëm.

lo servirà la mia discendenza. Si parlerà del Signore alla generazione che viene;

31 Ata do të vijnë dhe do t’i shpallin drejtësinë e tij një populli që nuk ka lindur akoma, dhe që ai vetë e ka krijuar.

annunzieranno la sua giustizia; al popolo che nascerà diranno: «Ecco l'opera del Signore!».