Psalmet 22

1 Perëndia im, Perëndia im, pse më ke braktisur? Pse më rri kaq larg dhe nuk vjen të më çlirosh, duke dëgjuar fjalët e ofshamës sime?

Au maître-chantre. — Sur «Biche de l'aurore». — Psaume de David. Mon Dieu, mon Dieu, pourquoi m'as-tu abandonné Pourquoi restes-tu loin, sans me secourir, Sans écouter mon gémissement?

2 O Perëndia im, unë bërtas ditën, por ti nuk përgjigjesh, edhe natën unë nuk rri në heshtje.

Mon Dieu, je crie le jour, — et tu ne réponds pas; La nuit — et je n'ai point de repos.

3 Megjithatë ti je i Shenjti, që banon në lëvdimet e Izraelit.

Cependant, tu es le Saint, Dont le trône est environné des louanges d'Israël.

4 Etërit tonë kanë pasur besim te ti; kanë pasur besim te ti dhe ti i ke çliruar.

C'est en toi que se sont confiés nos pères; Ils ont eu confiance, et tu les as délivrés.

5 Të klithën ty dhe u çliruan; patën besim te ti dhe nuk u zhgënjyen.

Ils ont crié vers toi, et ils ont été sauvés. Ils se sont confiés en toi, et ils n'ont pas été déçus.

6 Por unë jam një krimb dhe jo një njeri; turpi i njerëzve dhe përçmimi i popullit.

Mais moi, je suis un ver de terre et non un homme, L'opprobre des hommes et le méprisé du peuple.

7 Tërë ata që më shohin më përqeshin, zgjatin buzën dhe tundin kokën,

Tous ceux qui me voient se moquent de moi; Ils ricanent, ils hochent la tête en disant:

8 duke thënë: “Ai i ka besuar Zotiit; le ta çlirojë, pra, ta ndihmojë, mbasi e do”.

«Qu'il se repose sur l'Éternel, et l'Éternel le délivrera; Il le sauvera, puisqu'il a mis en lui son affection!»

9 Me siguri ti je ai që më nxori nga barku i nënes; bëre që të kem besim te ti qysh nga koha kur pushoja mbi sisët e nënes sime.

Oui, c'est toi qui m'as tiré du sein de ma mère, Et qui m'as fait reposer en paix dans ses bras.

10 Unë u braktisa te ti qysh nga lindja ime; ti je Perëndia im qysh nga barku i nënes sime.

J'ai été remis entre tes mains dès ma naissance; Dès le sein de ma mère, tu as été mon Dieu.

11 Mos u largo nga unë, sepse ankthi është i afërt, dhe nuk ka asnjë që të më ndihmojë.

Ne t'éloigne pas de moi, quand la détresse est proche, Quand il n'y a personne pour me secourir!

12 Dema të mëdhenj më kanë rrethuar, dema të fuqishëm të Bashanit më rrinë përqark;

De nombreux taureaux sont autour de moi; Les robustes taureaux de Basan m'enveloppent.

13 ata hapin gojën e tyre kundër meje, si një luan grabitqar që vrumbullit.

Mes ennemis ouvrent leur bouche contre moi, Comme un lion qui déchire et rugit.

14 Më derdhin si ujë dhe tërë kockat e mia janë të ndrydhura; zemra ime është si dylli që shkrihet në mes të zorrëve të mia.

Je suis comme l'eau qui s'écoule, Et tous mes os se sont disjoints; Mon coeur est comme la cire: Il se fond dans mes entrailles.

15 Forca ime është tharë si një enë balte dhe gjuha ime është ngjitur te qiellza; ti më ke vënë në pluhurin e vdekjes.

Ma vigueur est desséchée comme la brique; Ma langue s'attache à mon palais, Et tu m'as couché dans la poussière de la mort.

16 Sepse qentë më kanë rrethuar, një grup keqbërësish më rri rrotull; më kanë shpuar duart dhe këmbët.

Car des chiens m'ont environné; Une bande de malfaiteurs m'a entouré; Ils ont percé mes mains et mes pieds.

17 Unë mund t’i numëroj gjithë kockat e mia; ato më shikojnë dhe më këqyrin.

Je pourrais compter tous mes os! Mes ennemis me regardent et m'observent:

18 Ndajnë midis tyre rrobat e mia dhe hedhin në short tunikën time.

Ils partagent entre eux mes vêtements, Et ils tirent ma robe au sort.

19 Por ti, o Zot, mos u largo; ti që je forca ime, nxito të më ndihmosh.

Toi donc, ô Éternel, ne t'éloigne pas! Toi qui es ma force, accours à mon aide!

20 Çliroje jetën time nga shpata, jetën time të vetme nga këmba e qenit.

Délivre mon âme de l'épée, Ma vie, de la dent des chiens!

21 Shpëtomë nga gryka e luanit dhe nga brirët e buajve. Ti m’u përgjigje.

Sauve-moi de la gueule du lion Et des cornes des buffles! Oui, tu m'as exaucé!

22 Unë do t’u njoftoj emrin tënd vëllezërve të mi, do të të lëvdoj në mes të kuvendit.

J'annoncerai ton nom à mes frères; Je te louerai au milieu de l'assemblée.

23 Ju që keni frikë nga Zoti, lëvdojeni; dhe ju të gjithë, pasardhës të Jakobit, përlëvdojeni; dhe ju të gjithë, o fis i Izraelit, kini frikë nga ai.

Vous qui craignez l'Éternel, louez-le; Vous tous, race de Jacob, glorifiez-le; Craignez-le, vous tous, race d'Israël!

24 Sepse ai nuk ka përçmuar as nuk ka hedhur poshtë vuajtjen e të pikëlluarit, dhe nuk i ka fshehur fytyrën e tij; por kur i ka klithur atij, ai e ka kënaqur.

Car il n'a point méprisé, il n'a pas dédaigné la misère de l'affligé. Il n'a pas détourné de lui son visage; Mais il l'a exaucé quand il criait vers lui.

25 Shkaku i lëvdimit tim në kuvendin e madh je ti; unë do t’i plotësoj zotimet e mia në prani të të gjithë atyre që kanë frikë nga ti.

Tu seras loué par moi dans la grande assemblée; J'accomplirai mes voeux en présence de ceux qui te craignent.

26 Nevojtarët do të hanë dhe do të ngopen; ata që kërkojnë Zotin do ta lëvdojnë; zemra juaj do të jetojë përjetë.

Les malheureux mangeront et seront rassasiés; Ceux qui recherchent l'Éternel le loueront. Que leur coeur revienne à la vie pour toujours!

27 Të gjitha skajet e tokës do ta mbajnë mend Zotin dhe do të kthehen tek ai; dhe të gjitha familjet e kombeve do të adhurojnë përpara teje.

Tous les peuples de la terre se souviendront de l'Éternel, Et ils reviendront à lui; Toutes les familles des nations se prosterneront devant sa face;

28 Sepse Zotit i përket mbretëria dhe ai sundon mbi kombet.

Car le règne appartient à l'Éternel, Et il domine sur les nations.

29 Gjithë të pasurit e dheut do të hanë dhe do të të adhurojnë; të gjithë ata që zbresin në pluhur dhe që nuk arrijnë të mbahen gjallë do të përkulen para teje.

Oui, tous les puissants de la terre se prosterneront devant lui. Tous ceux qui descendent dans la poussière, Ceux qui sont près d'expirer, s'inclineront devant lui.

30 Pasardhësit do t’i shërbejnë; do t’i flitet për Zotin brezit të ardhshëm.

La postérité le servira; On parlera du Seigneur aux générations futures:

31 Ata do të vijnë dhe do t’i shpallin drejtësinë e tij një populli që nuk ka lindur akoma, dhe që ai vetë e ka krijuar.

Elles viendront et proclameront sa justice. Au peuple qui naîtra, elles annonceront ce qu'il a fait!