Psalmet 22

1 Perëndia im, Perëndia im, pse më ke braktisur? Pse më rri kaq larg dhe nuk vjen të më çlirosh, duke dëgjuar fjalët e ofshamës sime?

(Til sangmesteren. Efter "morgenrødens hind". En salme af David.) Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

2 O Perëndia im, unë bërtas ditën, por ti nuk përgjigjesh, edhe natën unë nuk rri në heshtje.

Min Gud, jeg råber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

3 Megjithatë ti je i Shenjti, që banon në lëvdimet e Izraelit.

Og dog er du den hellige, som troner på Israels Lovsange.

4 Etërit tonë kanë pasur besim te ti; kanë pasur besim te ti dhe ti i ke çliruar.

På dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

5 Të klithën ty dhe u çliruan; patën besim te ti dhe nuk u zhgënjyen.

de råbte til dig og frelstes, forlod sig på dig og blev ikke til Skamme.

6 Por unë jam një krimb dhe jo një njeri; turpi i njerëzve dhe përçmimi i popullit.

Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

7 Tërë ata që më shohin më përqeshin, zgjatin buzën dhe tundin kokën,

alle, der ser mig, håner mig, vrænger Mund og ryster på Hovedet:

8 duke thënë: “Ai i ka besuar Zotiit; le ta çlirojë, pra, ta ndihmojë, mbasi e do”.

"Han har væltet sin Sag på HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham."

9 Me siguri ti je ai që më nxori nga barku i nënes; bëre që të kem besim te ti qysh nga koha kur pushoja mbi sisët e nënes sime.

Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

10 Unë u braktisa te ti qysh nga lindja ime; ti je Perëndia im qysh nga barku i nënes sime.

på dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

11 Mos u largo nga unë, sepse ankthi është i afërt, dhe nuk ka asnjë që të më ndihmojë.

Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

12 Dema të mëdhenj më kanë rrethuar, dema të fuqishëm të Bashanit më rrinë përqark;

Stærke Tyre står omkring mig, Basans vældige omringer mig,

13 ata hapin gojën e tyre kundër meje, si një luan grabitqar që vrumbullit.

spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

14 Më derdhin si ujë dhe tërë kockat e mia janë të ndrydhura; zemra ime është si dylli që shkrihet në mes të zorrëve të mia.

Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet på mig;

15 Forca ime është tharë si një enë balte dhe gjuha ime është ngjitur te qiellza; ti më ke vënë në pluhurin e vdekjes.

min Gane er tør som et Potteskår til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

16 Sepse qentë më kanë rrethuar, një grup keqbërësish më rri rrotull; më kanë shpuar duart dhe këmbët.

Thi Hunde står omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

17 Unë mund t’i numëroj gjithë kockat e mia; ato më shikojnë dhe më këqyrin.

jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de på mig.

18 Ndajnë midis tyre rrobat e mia dhe hedhin në short tunikën time.

Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

19 Por ti, o Zot, mos u largo; ti që je forca ime, nxito të më ndihmosh.

Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

20 Çliroje jetën time nga shpata, jetën time të vetme nga këmba e qenit.

Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

21 Shpëtomë nga gryka e luanit dhe nga brirët e buajve. Ti m’u përgjigje.

Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

22 Unë do t’u njoftoj emrin tënd vëllezërve të mi, do të të lëvdoj në mes të kuvendit.

Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

23 Ju që keni frikë nga Zoti, lëvdojeni; dhe ju të gjithë, pasardhës të Jakobit, përlëvdojeni; dhe ju të gjithë, o fis i Izraelit, kini frikë nga ai.

"I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

24 Sepse ai nuk ka përçmuar as nuk ka hedhur poshtë vuajtjen e të pikëlluarit, dhe nuk i ka fshehur fytyrën e tij; por kur i ka klithur atij, ai e ka kënaqur.

Thi han foragtede ikke, forsmåede ikke den armes Råb, skjulte ikke sit Åsyn for ham, men hørte, da han råbte til ham!"

25 Shkaku i lëvdimit tim në kuvendin e madh je ti; unë do t’i plotësoj zotimet e mia në prani të të gjithë atyre që kanë frikë nga ti.

Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

26 Nevojtarët do të hanë dhe do të ngopen; ata që kërkojnë Zotin do ta lëvdojnë; zemra juaj do të jetojë përjetë.

de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

27 Të gjitha skajet e tokës do ta mbajnë mend Zotin dhe do të kthehen tek ai; dhe të gjitha familjet e kombeve do të adhurojnë përpara teje.

Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Åsyn;

28 Sepse Zotit i përket mbretëria dhe ai sundon mbi kombet.

thi HERRENs er Riget, han er Folkenes Hersker.

29 Gjithë të pasurit e dheut do të hanë dhe do të të adhurojnë; të gjithë ata që zbresin në pluhur dhe që nuk arrijnë të mbahen gjallë do të përkulen para teje.

De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Åsyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

30 Pasardhësit do t’i shërbejnë; do t’i flitet për Zotin brezit të ardhshëm.

Ham skal Efterkommeme tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer;

31 Ata do të vijnë dhe do t’i shpallin drejtësinë e tij një populli që nuk ka lindur akoma, dhe që ai vetë e ka krijuar.

de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.