Psalmet 22

1 Perëndia im, Perëndia im, pse më ke braktisur? Pse më rri kaq larg dhe nuk vjen të më çlirosh, duke dëgjuar fjalët e ofshamës sime?

Zborovođi. Po napjevu “Košuta u zoru”. Psalam. Davidov. Bože moj, Bože moj, zašto si me ostavio? Daleko si od ridanja moga.

2 O Perëndia im, unë bërtas ditën, por ti nuk përgjigjesh, edhe natën unë nuk rri në heshtje.

Bože moj, vičem danju, al'ne odvraćaš; noću vapijem i nema mi počinka.

3 Megjithatë ti je i Shenjti, që banon në lëvdimet e Izraelit.

A ipak, ti u Svetištu prebivaš, Nado Izraelova!

4 Etërit tonë kanë pasur besim te ti; kanë pasur besim te ti dhe ti i ke çliruar.

U tebe se očevi naši uzdaše, uzdaše se, i ti ih izbavi;

5 Të klithën ty dhe u çliruan; patën besim te ti dhe nuk u zhgënjyen.

k tebi su vikali i spasavali se, u tebe se uzdali, i postidjeli se nisu.

6 Por unë jam një krimb dhe jo një njeri; turpi i njerëzve dhe përçmimi i popullit.

A ja, crv sam, a ne čovjek, ruglo ljudi i naroda prezir.

7 Tërë ata që më shohin më përqeshin, zgjatin buzën dhe tundin kokën,

Koji me vode, podruguju se meni, razvlače usne, mašu glavom:

8 duke thënë: “Ai i ka besuar Zotiit; le ta çlirojë, pra, ta ndihmojë, mbasi e do”.

“U Jahvu se on uzda, neka ga sad izbavi, neka ga spasi ako mu omilje!”

9 Me siguri ti je ai që më nxori nga barku i nënes; bëre që të kem besim te ti qysh nga koha kur pushoja mbi sisët e nënes sime.

Iz krila majčina ti si me izveo, mir mi dao na grudima majke.

10 Unë u braktisa te ti qysh nga lindja ime; ti je Perëndia im qysh nga barku i nënes sime.

Tebi sam predan iz materine utrobe, od krila majčina ti si Bog moj.

11 Mos u largo nga unë, sepse ankthi është i afërt, dhe nuk ka asnjë që të më ndihmojë.

Ne udaljuj se od mene, blizu je nevolja, a nikog nema da mi pomogne.

12 Dema të mëdhenj më kanë rrethuar, dema të fuqishëm të Bashanit më rrinë përqark;

Opkoliše me junci mnogobrojni, bašanski bikovi okružiše mene.

13 ata hapin gojën e tyre kundër meje, si një luan grabitqar që vrumbullit.

Ždrijela svoja razvaljuju na me k'o lav koji plijen kida i riče.

14 Më derdhin si ujë dhe tërë kockat e mia janë të ndrydhura; zemra ime është si dylli që shkrihet në mes të zorrëve të mia.

Kao voda razlih se, sve mi se kosti rasuše; srce mi posta poput voska, topi se u grudima mojim.

15 Forca ime është tharë si një enë balte dhe gjuha ime është ngjitur te qiellza; ti më ke vënë në pluhurin e vdekjes.

Grlo je moje kao crijep suho, i moj se jezik uz nepce slijepi: u prah smrtni bacio si mene.

16 Sepse qentë më kanë rrethuar, një grup keqbërësish më rri rrotull; më kanë shpuar duart dhe këmbët.

Opkolio me čopor pasa, rulje me zločinačke okružile. Probodoše mi ruke i noge,

17 Unë mund t’i numëroj gjithë kockat e mia; ato më shikojnë dhe më këqyrin.

sve kosti svoje prebrojiti mogu, a oni me gledaju i zure na me.

18 Ndajnë midis tyre rrobat e mia dhe hedhin në short tunikën time.

Haljine moje dijele među sobom i kocku bacaju za odjeću moju.

19 Por ti, o Zot, mos u largo; ti që je forca ime, nxito të më ndihmosh.

Ali ti, o Jahve, daleko mi ne budi; snago moja, pohiti mi u pomoć!

20 Çliroje jetën time nga shpata, jetën time të vetme nga këmba e qenit.

Dušu moju istrgni maču, iz šapa pasjih život moj.

21 Shpëtomë nga gryka e luanit dhe nga brirët e buajve. Ti m’u përgjigje.

Spasi me iz ralja lavljih i jadnu mi dušu od rogova bivoljih!

22 Unë do t’u njoftoj emrin tënd vëllezërve të mi, do të të lëvdoj në mes të kuvendit.

A sada, braći ću svojoj naviještat' ime tvoje, hvalit ću te usred zbora.

23 Ju që keni frikë nga Zoti, lëvdojeni; dhe ju të gjithë, pasardhës të Jakobit, përlëvdojeni; dhe ju të gjithë, o fis i Izraelit, kini frikë nga ai.

“Koji se bojite Jahve, hvalite njega! Svi od roda Jakovljeva, slavite njega! Svi potomci Izraelovi, njega se bojte!

24 Sepse ai nuk ka përçmuar as nuk ka hedhur poshtë vuajtjen e të pikëlluarit, dhe nuk i ka fshehur fytyrën e tij; por kur i ka klithur atij, ai e ka kënaqur.

Jer nije prezreo ni zaboravio muku jadnika, i nije sakrio lice svoje od njega; kad ga je zazvao, on ga je čuo.”

25 Shkaku i lëvdimit tim në kuvendin e madh je ti; unë do t’i plotësoj zotimet e mia në prani të të gjithë atyre që kanë frikë nga ti.

Zato ću te hvaliti u zboru veliku, pred vjernicima tvojim izvršit' zavjete.

26 Nevojtarët do të hanë dhe do të ngopen; ata që kërkojnë Zotin do ta lëvdojnë; zemra juaj do të jetojë përjetë.

Siromasi će jesti i nasitit će se, hvalit će Jahvu koji traže njega: nek' živi srce vaše dovijeka!

27 Të gjitha skajet e tokës do ta mbajnë mend Zotin dhe do të kthehen tek ai; dhe të gjitha familjet e kombeve do të adhurojnë përpara teje.

Spomenut će se i Jahvi se vratit' svi krajevi zemlje; pred njim će n§icÄe pasti sve obitelji pogana.

28 Sepse Zotit i përket mbretëria dhe ai sundon mbi kombet.

Jer Jahvino je kraljevstvo, on je vladar pucima.

29 Gjithë të pasurit e dheut do të hanë dhe do të të adhurojnë; të gjithë ata që zbresin në pluhur dhe që nuk arrijnë të mbahen gjallë do të përkulen para teje.

Njemu će se jedinom klanjati svi koji snivaju u zemlji, pred njim se sagnuti svi koji u prah silaze. I moja će duša za njega živjeti,

30 Pasardhësit do t’i shërbejnë; do t’i flitet për Zotin brezit të ardhshëm.

njemu će služiti potomstvo moje. O Gospodu će se pripovijedat'

31 Ata do të vijnë dhe do t’i shpallin drejtësinë e tij një populli që nuk ka lindur akoma, dhe që ai vetë e ka krijuar.

slijedećem koljenu, o njegovoj pravdi naviještati narodu budućem: “Ovo učini Jahve!”